696
Το Φιάσκο του Λεβάντε – Η οικτρή ήττα της νομιμότητας στη Ζάκυνθο.
Η Ζάκυνθος ή Ζάντε ήταν γνωστή στα χρόνια της Ενετοκρατίας ως το «Φιόρο του Λεβάντε» δηλαδή το «Λουλούδι της Ανατολής». Πως τα καταφέραμε στην Ελλάδα του 2015 ως κυνηγοί, να προσθέσουμε έναν ακόμη τίτλο στο ωραίο αυτό νησί του Ιουνίου , με τους πάντα απρόβλεπτους κατοίκους του, είναι άξιο θαυμασμού. Το «Φιάσκο του Ζάντε» ταιριάζει απόλυτα ως τίτλος, για την οικτρή προσπάθεια των υπηρεσιών της Ελληνικής Πολιτείας, με την συνδρομή των Κυνηγετικών Οργανώσεων, να εξαλείψουν «Σποραδικά φαινόμενα παράνομης θήρας και στο νησί της Ζακύνθου» τον Απρίλιο, όπως τα αναφέρει το Δελτίο τύπου της Γ’ Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Πελοποννήσου.
Τι συνέβη λοιπόν στις 14 Απριλίου του 2015 και το Ελληνικό Κράτος, με σύσσωμες τις υπηρεσίες εφαρμογής των νόμων , οπισθοχώρησε όπως οι Αγγλοκαναδοί στην αποτυχημένη απόβασης στην Διέπη* της Γαλλίας το 1942;
Μια αποβατική επιχείρηση είναι πολύ δύσκολη και απαιτεί καλή οργάνωση , συντονισμό και εκτίμηση των πραγματικών συνθηκών που επικρατούν στη ζώνη αποβίβασης για να στεφθεί με επιτυχία. Αυτό προϋποθέτει ικανή διοίκηση στη φάση σχεδιασμού και σθεναρή αποφασιστικότητα των δυνάμεων που θα εμπλακούν στη φάση της εκτέλεσης. Κυρίως όμως προϋποθέτει πλήρες ξεκαθάρισμα στόχων και σκοπών, που δεν μπορεί να είναι μόνο επικοινωνιακοί. Όλα αυτά έλειπαν κατά την αποτυχημένη προσπάθεια επιβολής της νομιμότητας, από την συμμαχικές δυνάμεις των θηροφυλάκων (Κυνηγών και Δασικών) στους μελλοντικούς λαθροθήρες της Ζακύνθου. Γιαυτό είχαμε την θλιβερή οπισθοχώρηση των δυνάμεων επιβολής του νόμου, μόλις ακούστηκαν οι πρώτες κραυγές του εξαγριωμένου κυνηγετικού όχλου.
Δεν ξέρουμε αν όσοι κυνηγοί -κάτοικοι της Ζακύνθου υπερασπίστηκαν στις ακτές τους με σθένος το εθιμικό δικαίωμα στην παρανομία, ήταν και συνειδητοί λαθροθήρες. Πιθανόν να υπήρξε μια ακόμη εξέγερση όπως το 1646, ένα νέο «Ρεμπελιό των Ποπολάρων» έν έτοι 2015, για να αποτραπούν οι έλεγχοι και οι καταγραφές των παρανομούντων κυνηγών από «ξένες δυνάμεις». Αν όμως όλοι αυτοί κινήθηκαν οργανωμένα και δυναμικά για να διεκδικήσουν και να πετύχουν, με τη συμπαράσταση ή την ανοχή φορέων και δυνάμεων της πολιτείας, την μη παρουσία της θηροφυλακής στο νησί τους, τότε κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στα θεμέλια της κατά τα άλλα ευνομούμενης πολιτείας μας. Τότε δεν πρόκειται μόνο για σποραδικά φαινόμενα παράνομης θήρας που αναφέρει το δελτίο τύπου της Γ ΚΟΠ, αλλά για κάτι πολύ χειρότερο και επικίνδυνο που υποσκάπτει τα ούτως ή άλλως σαθρά θεμέλια της νομιμότητας στη χώρα μας και την ίδια την κυνηγετική δραστηριότητα φυσικά.
Η επιχείρηση πήγε εξ αρχής στραβά γιατί αυτό που υπήρχε μάλλον ως κυρίαρχη έννοια του φερέλπιδος αρχιστρατήγου της «εαρινής επίθεσης των θηροφυλάκων» στο Ζάντε, ήταν η επικοινωνιακή εκμετάλλευση του γεγονότος αυτού. Σε τι αποσκοπούσε άραγε το διθυραμβικό δελτίο τύπου που εκδόθηκε από πριν, με τον τίτλο «Λαθροθηρία ΣΤΟΠ»;
Ως ευχή και σκοπός είναι τέλειος και επιβεβλημένος ο τίτλος αυτός, όμως πριν αρχίσουν οι πανηγυρισμοί και οι δημόσιες προαναγγελίες του αυτονόητου , μήπως θα έπρεπε οι υπεύθυνοι να οργανώσουν μεθοδικά, σιωπηλά αλλά και αποδοτικά την επιχείρηση ελέγχου των οποιοδήποτε παρανόμων ;
Η Αστυνομία όταν σχεδιάζει ελέγχους και εφόδους για την καταστολή της παραβατικότητας δεν εκδίδει δελτία τύπου μια εβδομάδα πριν την επιχείρηση, για να προειδοποιήσει όσους παρανοούν για τις κινήσεις της. Κινείται αθόρυβα και αιφνιδιαστικά , τους συλλαμβάνει και στο τέλος εκδίδει ένα λιτό επινίκιο δελτίο τύπου. Τα λόγια περιττεύουν όταν μιλούν τα έργα και τα αποτελέσματα.
Αν λοιπόν κάποιοι ιθύνοντες νόες, κρατικοί λειτουργοί ή παράγοντες των κυνηγών, ήθελαν να ενισχύσουν την θηροφυλακή της Ζακύνθου το κρίσιμο δεκαήμερο 10 έως 2 0 Απριλίου, μπορούσαν να το κάνουν χωρίς δημόσιους πανηγυρισμούς και τυμπανοκρουσίες για την εκ των προτέρων νίκη τους και την επιβολή της έννομης τάξης.
Αν κάποιοι ήθελαν απλά μια επικοινωνιακή προβολή και αποσκοπούσαν να εμφανιστούν ως στρατάρχες μιας επιτυχούς απόβασης και ελέγχου της παραβατικότητας μιας νησιωτικής περιοχής, η περίπτωση των Στροφάδων, με την πραγματική και αποτελεσματική φύλαξη απέναντι στους λαθροθήρες, αρκούσε για το σκοπό αυτό. Και επιτυχία της θηροφύλαξης υπάρχει εδώ και χρόνια και σωστή επικοινωνιακή προώθηση γίνεται, και καλώς γίνεται, από μέρους των κυνηγών.
Το ότι καταφέραμε τελικά να παίξουμε μόνοι μας ως κυνηγοί και να χάσουμε, είναι πραγματικά κατόρθωμα. Ενώ έχουμε οργανώσει ένα, αποδεδειγμένα, επιτυχές σύστημα και σώμα Θηροφυλακής των κυνηγών, από κακή οργάνωση και στόχευση οδηγηθήκαμε σε μια μεγαλοπρεπή ήττα απέναντι σε μια μικρή ή μεγάλη ομάδα λαθροθηρών. Και μάλιστα με την μέγιστη δυνατή επισημότητα.
Δεν γνωρίζουμε τα επίμαχα έγγραφα με τα οποία τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας εζήτησαν την συνδρομή, πως και σε πιο βαθμό, των Κυνηγετικών Οργανώσεων για την πάταξη της λαθροθηρίας στη Ζάκυνθο. Ούτως ή άλλως αυτό γίνεται ή πρέπει να γίνεται , κάθε χρόνο από το 1982 και μετέπειτα. Δεν γνωρίζουμε τι άλλαξε την φετινή χρονιά και έπρεπε να συγκεντρωθούν τόσες «αποβατικές» δυνάμεις , με οχήματα και αποβατικά σκάφη για να συνδράμουν τους τοπικούς θηροφύλακες. Ήταν μια πραγματική ανάγκη λόγω έλλειψης προσωπικού και δυνατοτήτων των τοπικών φορέων ή κάποιοι θέλησαν να παίξουν πολιτικά παιχνίδια επιβολής και ισχύος, χωρίς να μετρήσουν καλά τις δυνάμεις και δυνατότητες τους?
Αν υπήρχε τόσο σοβαρό πρόβλημα λαθροθηρίας στο νησί αυτό, δεν χρειαζόταν ούτε δελτία τύπου ούτε αποτυχημένες αποβατικές επιχειρήσεις. Δεν είναι δα και τόσο τεράστιο νησί η Ζάκυνθος. Μεθοδικά και σταδιακά μπορούσε να γίνει η ενίσχυση της τοπικής θηροφυλακής χωρίς να συγκεντρωθεί μια εντυπωσιακή αποβατική δύναμη στα λιμάνια της Πελοποννήσου. Μερικά πράγματα στην πολιτική γίνονται χωρίς να λέγονται, έλεγε ένας παλιός πολιτικός που ήξερε καλά τη τέχνη αυτή και γιαυτό κυβέρνησε την χώρα για δεκαετίες. Αλλιώς λέγονται μόνο και ποτέ δεν γίνονται. Δεν θα ήταν εξάλλου η πρώτη φορά που γίνεται συνδυασμένη επιχείρηση της Ομοσπονδιακής Θηροφυλακής από όμορους νομούς και περιφέρειες. Μόνο που σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν βγαίνουν, ευτυχώς, δελτία τύπου πριν την επιχείρηση σύλληψης λαθροθηρών και παρανόμων.
Τα αποτελέσματα οπισθοχώρησης της νομιμότητας μπροστά στην κραυγαλέα παρανομία θα τα βρούμε μπροστά μας και θα τα υποστούμε ως κυνηγοί.
Στο διαδίκτυο έγινε κυριολεκτικά «πάρτυ» εναντίον των κυνηγών, οι οποίοι και παρουσιάστηκαν ως παράνομοι και αυτό πέρασε στον κόσμο και όχι ότι ήταν ο μοναδικός θεσμός που προσπάθησε να επιβάλει την νομοθεσία της πολιτείας και να καταδιώξει την παρανομία των λαθροθηρών.
Οι πομπώδεις αντικυνηγετικοί τίτλοι σκέπασαν κάθε κριτική για την αποτυχία των κρατικών θεσμών να επιβάλουν το αυτονόητο και την δική τους θεσμική και οργανωτική αδυναμία που καλύπτεται τελικά μόνο από την συνδρομή των Κυνηγετικών Οργανώσεων.
Οι αντικυνηγετικές οργανώσεις πρόσθεσαν ένα ακόμη θανατηφόρο βέλος στη φαρέτρα τους. Οι εικόνες με εξαγριωμένους κυνηγούς να αντιδρούν στην επιβολή της νομιμότητας αν συνδυαστούν με φωτογραφίες από εκατόμβες τρυγονιών, από εποχές και χώρες εκτός Ελλάδος που επιτρέπεται το κυνήγι τους με αυτό τον τρόπο , θα είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν επικοινωνιακά. Η απαίτηση για απαγόρευση της θήρας των τρυγονιών τον Αύγουστο ή και ολική απαγόρευση, όταν στη Μάλτα η κοινωνία κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση στο πλευρό των κυνηγών, θα έχει έναν ακόμη απρόσμενο σύμμαχο της.
Αυτά συμβαίνουν όταν η επικοινωνία κυριαρχεί επί της πολιτικής και όταν κάποιοι παράγοντες με βιαστικές κινήσεις και άκαιρους λεονταρισμούς παρασύρουν όλη την κυνηγετική οικογένεια σε οικτρές ήττες, στρατηγικές, επιχειρησιακές και επικοινωνιακές τελικά. Το ότι το ανοιξιάτικο κυνήγι των τρυγονιών είναι παράνομο και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί είναι το αυτονόητο και δεν χωρά επ αυτού καμιά κουβέντα για ηθικά ή εθιμικά διλήμματα και δικαιώματα. Ο νόμος είναι νόμος και καταργείται μόνο με άλλο νόμο στις ευνομούμενες πολιτείες και όχι με λαϊκές εξεγέρσεις και προπηλακισμούς. Το πώς θα επιβάλουν τα αρμόδια θεσμικά όργανα την εφαρμογή της νομιμότητας είναι τελικά το επιζητούμενο και επ αυτού η κριτική και η επιβράβευση, ανά περίπτωση.
Ως Κυνηγοί παίξαμε μόνοι μας στο γήπεδο και χάσαμε. Το Απόλυτο Φιάσκο.
Le Chasseur
*Κατά τον Β’. Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ συνεχιζόταν οι σκληρές συγκρούσεις στο Ανατολικό μέτωπο μεταξύ του Κόκκινου Στρατού και των Χιτλερικών στρατευμάτων, οι Σύμμαχοι πιεζόμενοι να ανοίξουν ένα δεύτερο μέτωπο ,επιχείρησαν απόβαση στη Διέπη τον Αύγουστο του 1942, που είχε σαν σκοπό μία μεγάλης έκτασης σαμποτάζ σε Γερμανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις.
Η επιχείρηση απέτυχε λόγω κακού σχεδιασμού και εκτέλεσης με αποτέλεσμα την καταστροφή των Συμμαχικών δυνάμεων και την άτακτη οπισθοχώρηση όσων διεσώθησαν. Οι Γερμανοί εκμεταλλεύτηκαν επικοινωνιακά το θέμα και ιδίως με τους πρώτους αιχμαλώτους του Δυτικού Μετώπου. Οι σύμμαχοι διαπίστωσαν ότι η γερμανική άμυνα στη Γαλλική ακτή ήταν ένα τοίχος πυρός που δεν μπορούσε να παραβιαστεί με πρόχειρα μέσα απλά και μόνο για τη δημιουργία δεύτερου μετώπου όπως με επιμονή ζητούσε ο Στάλιν από καιρό.
