741
Η λήξη της κυνηγετικής περιόδου συνδέεται με μια θλίψη για τον «κενό» χρόνο που μεσολαβεί μέχρι την έναρξη της επόμενης σεζόν. Αρκετοί συνδυάζουν την 28η Φεβρουαρίου με μια καλή αφορμή για κυνηγετικά ανταμώματα, γλέντια και συναθροίσεις με καλούς μεζέδες.
Τα αποτελέσματα της κάρπωσης και το τι τελικά μπήκε στην τσάντα ελάχιστους ενδιαφέρει. Σημασία είχαν η έξοδος, η επαφή με τη φύση, η χαρά για τα καμώματα του κυνηγετικού σκύλου, οι παρέες και οι φίλοι. Αλλά μετά όλα τελειώνουν, για 6 ολόκληρους μήνες.
Στην Ελλάδα έχει επικρατήσει ως λογική η προστασία των ειδών να βασίζεται κατά κύριο λόγο σε απαγορεύσεις ανθρώπινων δράσεων και σπανιότερα σε δράσεις διαχείρισης.
Για αρκετούς, η εκγύμναση των κυνηγετικών σκύλων είναι μια μερική «σύνδεση» με τα κυνηγοτόπια. Κι αυτό πάντα με σεβασμό, ειδικά κατά τους κρίσιμους μήνες αναπαραγωγής των θηραματικών ειδών.
Ομως, τι γίνεται με τα ίδια τα θηραματικά είδη. Κάποιοι νομίζουν ότι «υπάρχει ένα μαγικό ραβδάκι» που θα κουνηθεί από μόνο του ώστε να ξεκινήσει η επόμενη χρονιά με αφθονία θηραμάτων! Σε μία εντελώς αβέβαιη εποχή δεν πρέπει να τα αφήνουμε όλα πάνω στο μαγικό ραβδάκι.
Γίνεται κατανοητό πως χρειάζονται δράσεις και μέτρα διαχείρισης ώστε να προετοιμάσουμε την επόμενη χρονιά. Και όσο και αν δεν ακούγεται ωραίο, η λήψη μέτρων διαχείρισης των θηραμάτων δεν είναι θέμα προτεραιότητας για την Πολιτεία (αν το πούμε κομψά).
Κατασκευή Ποτίστρας από Κυνηγετικό Σύλλογο.
Στην Ελλάδα έχει επικρατήσει ως λογική η προστασία των ειδών να βασίζεται κατά κύριο λόγο σε απαγορεύσεις ανθρώπινων δράσεων και σπανιότερα σε δράσεις διαχείρισης. Τα θηραματικά είδη όμως χρειάζονται έργα βελτίωσης των βιοτόπων τους (ενδιαιτημάτων).
Οι κυνηγετικές οργανώσεις είναι φορείς που εκτελούν έργα βελτίωσης ενδιαιτήματος, σε συνεργασία με ειδικούς επιστήμονες (δασολόγους και δασοπόνους) που εργάζονται σε αυτές ή συνεργάζονται σε τακτική βάση μαζί τους. Τα έργα αυτά εγκρίνονται από τη Δασική Υπηρεσία, η δε χρηματοδότησή τους γίνεται αποκλειστικά από τις εισφορές των μελών κυνηγών προς τους συνεργαζόμενους Κυνηγετικούς Συλλόγους με το υπουργείο Περιβάλλοντος. Για τις δράσεις αυτές υπάρχει εμπειρία εφαρμογής, ενώ ο χρηματοδότης αυτών, δηλαδή ο κυνηγός-μέλος Κυνηγετικού Συλλόγου, έχει αντιληφθεί τη σημασία και την αναγκαιότητά τους,
Η λήψη μέτρων διαχείρισης των θηραμάτων δεν είναι θέμα προτεραιότητας για την Πολιτεία.
Ομως, για την εκτέλεση αυτών των έργων χρειάζονται τη συνεργασία και τη συμμετοχή του κυνηγού, πέραν της επιστημονικής υποστήριξης που έχουν εξασφαλίσει οι κυνηγετικές οργανώσεις από την πολύχρονη απασχόληση εξειδικευμένων επιστημόνων. Καλό είναι λοιπόν ο κυνηγός να ενημερωθεί για τα εκτελούμενα και σχεδιαζόμενα έργα από τον Κυνηγετικό Σύλλογό στον οποίο ανήκει και να προσπαθήσει να συμμετάσχει σε αυτά. Σπορές, φυτεύσεις καρποφόρων δέντρων, εμβολιασμοί άγριων δέντρων με ήμερα, κατασκευές ποτιστρών, δημιουργία φυτοφρακτών σε αγροτικά τοπία είναι μερικές ενδεικτικές δράσεις, από την πληθώρα εργασιών, για τη νεκρή περίοδο.
Από την άνοιξη τα θηραματικά είδη θα αρχίσουν να μετακινούνται αναζητώντας χώρους κατάλληλους για αναπαραγωγή και φωλεοποίηση. Το ότι το κυνήγι έχει τελειώσει δεν σημαίνει ότι ο κυνηγός δεν έχει υποχρέωση να παρέχει φροντίδα στην έκταση που πηγαίνει και κυνηγά. Τώρα είναι η κρίσιμη περίοδος (η λεγόμενη hungry gap, που λένε οι Αγγλοι), ειδικά για τα είδη που ζουν στην Ελλάδα. Μικρές και έξυπνες δράσεις παροχής τροφής και νερού χρειάζονται, δημιουργίας και βελτίωσης των χώρων κάλυψης και αναπαραγωγής.
Στα αγροτικά οικοσυστήματα τα θηράματα χρειάζονται βοήθεια.
Με την καθοδήγηση της ΚΣΕ και των Ομοσπονδιών αρκετοί Σύλλογοι με συνέπεια εκτελούν έργα βελτίωσης βιοτόπων. Εδώ και αρκετά χρόνια ακολουθείται και στη χώρα μας το πετυχημένο αυτό μοντέλο, όπως και σε πολλές άλλες χώρες. Η ύπαρξη επαρκούς τροφής για τα πουλιά ευνοεί την επιτυχία της αναπαραγωγής, αλλά και την επιβίωση των νεοσσών, ακόμα και σε «φτωχές» καιρικές συνθήκες. Ενισχύει την αντοχή των θηραμάτων ακόμα και απέναντι στους άρπαγες.
Πέρδικες με μικρό βάρος και εξασθενημένες δεν μπορούν να επιβιώσουν απέναντι στους φυσικούς τους εχθρούς και γίνονται εύκολη λεία. Καλοταϊσμένα πουλιά, με καλούς χώρους κάλυψης μπορούν να ανταποκριθούν σε ξαφνικές αλλαγές του καιρού τον Μάρτιο και Απρίλιο, μπορούν να προσαρμόζονται και να επιλέγουν τις καλύτερες δυνατές περιοχές για να κάνουν τις φωλιές τους. Αυτή η απλοϊκή αναφορά είναι ίσως αρκετή προς το παρόν.
Ο Ελληνας κυνηγός το γνωρίζει αυτό. Μπορεί όμως να συμμετέχει πιο ενεργά στις δράσεις του Συλλόγου του, ώστε με την εθελοντική του εργασία να αυξήσει την αποτελεσματικότητα των δράσεων της βελτίωσης βιοτόπων. Να «αξιοποιήσει» τη νεκρή κυνηγετική περίοδο ώστε να βελτιώσει και την κάρπωσή του, αλλά και να μπορεί να δρέψει καρπούς και της δικής του προσπάθειας.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΚΟΡΔΑΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΚΟΡΔΑΣ
