Καθημερινά σχεδόν έρχονται πληροφορίες για εμφανίσεις αρκούδας στους οικισμούς του Νομού Καστοριάς, μέχρι και μέσα στον οικιστικό ιστό της πόλης έκαναν την εμφάνιση τους.
Τι πραγματικά συμβαίνει ;
Είναι κάτι το φυσιολογικό ;
Έχουμε μια «εισβολή» ανθρώπινων δραστηριοτήτων στους απόμακρους βιότοπους της αρκούδας ή μια αφύσικη «κάθοδος» των αρκούδων στις οικιστικές περιοχές, που δεν μπορούν φυσικά να χαρακτηριστούν ενδιαιτήματα της αρκούδας;
Χρόνο με τον χρόνο η πυκνότητα και η εμφάνιση των αρκούδων πολλαπλασιάζονται με γεωμετρικό ρυθμό, μαζί με τα συνακόλουθα προβλήματα στις καλλιέργειες, στις κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις και στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων της υπαίθρου.
Καθημερινός επισκέπτης η αρκούδα της περιοχής στο χωράφι με τα ηλιόσπορα αφήνει τα διαπιστευτήρια και τα ίχνη της (φρεσκα και παλαιότερα)στα σπασμένα φυτά )
Πόσες είναι τελικά οι αρκούδες που ζούν στην περιοχή? Υπάρχει κάποια εκτίμηση του αριθμού τους , της αυξητικής τους πορείας στο μέλλον και κυρίως της ζωοχωρητικότητας της περιοχής που είναι και το βασικό στοιχείο;
Μετά από χρόνια μελετών και πακτωλούς χρηματοδοτήσεων στις ΜΚΟ, μπορούν άραγε να απαντηθούν από τους «διαχειριστές» και «προστάτες», οι στοιχειώδεις αυτές απορίες που κατατρέχουν καθημερινά μαζί με τις αρκούδες τους ανθρώπους της υπαίθρου ;
Να πιστέψουμε τα στοιχεία που παραθέτουν διάφοροι «ειδικοί» για πυκνότητα πληθυσμού 2 αρκούδες ανά 100 τετραγωνικά χιλιόμετρα στην Πίνδο που σημαίνει ότι σε όλο τον νομό Καστοριάς αναλογούν 35 αρκούδες, όταν κυκλοφορεί ως φήμη ότι έχουν καταμετρηθεί τουλάχιστον 150 με την αδιαμφισβήτητη μέθοδο DNA πριν από χρόνια, ενώ οι εμφανίσεις τους στα χωριά και στις πόλεις είναι συχνότερες πια από αυτές των αλεπούδων;
Το γεγονός ότι αρχίζουν να συμπεριφέρονται όχι ως αγρίμια του βουνού και του δάσους αλλά ως αδέσποτα και περιφερόμενα ζώα των ημιαστικών περιοχών είναι το φυσικό επακόλουθο της μεθόδου προστασίας και διαχείρισης που επέβαλλαν οι διάφορες ΜΚΟ και μια αναγκαστική προοπτική;
Δεν μιλάμε όμως για σκιουράκια η γατάκια του πάρκου αλλά για το μεγαλύτερο θηλαστικό της περιοχής που για αιώνες αποτελούσε μια μυθική σχεδόν και άγνωστη παρουσία για τους κατοίκους του κάμπου και των πόλεων, και έφτασε πιά να αντιμετωπίζεται ως οικόσιτο που αναποδογυρίζει κάδους σκουπιδιών και προσπαθεί να εισβάλει σε σπίτια και αυλές.Όχι στα ορεινά και ερειπωμένα χωριά της Πίνδου ,αλλά στον πυκνό οικιστικό ιστό της παραλίμνιας ζώνης.
Αυτό λοιπόν είναι το μέλλον και η προοπτική της «προστασίας»;
Μια πρόσφατη επίσκεψη σε καλαμποκοχώραφο.. Με επιμέλεια καθαρίζει τις ρόκες αλλά και καταπατά τα φυτά δημιουργώντας ένα στρώμα στο έδαφος. Πολλές φορές οι γεωργοί τις ανακαλύπτουν να ξεκουράζονται στον παχύ ίσκιο των καλαμποκιών και των φασολιών.
Τα μονοπάτια που χαράζουν με την καθημερινή τους διέλευση είναι χαρακτηριστικά και τακτοποιημένα, είτε πρόκειται για ακαλιέργητες εκτάσεις με χόρτα όπως εδώ ή για σιτηρά.
Μετά το βαρύ γεύμα στο καλαμποκοχώραφο το ξελάφρωμα ήταν αναγκαίο.
Τα ίχνη της αρκούδας στην ξερή κοίτη ενός ρέματος μετα από βροχή.. Η πορεία της αλλά και η προηγούμενη παρουσία της στο χωράφι με τους ηλιόσπορους(κοκκινοχώματα) είναι εμφανής.
του Θωμά Μπατσέλα για το ihunt.gr
