Όλοι εμείς που ασχολούμαστε με το κυνήγι, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε ότι κυνήγι εκτός από τρόπος ζωής είναι και άθλημα. Στην ουσία κάθε είδος κυνηγιού είναι και ένα διαφορετικό άθλημα.
Αναμφισβήτητα το πιο δύσκολο από όλα, είναι το κυνήγι της πέρδικας. Το κυνήγι αυτό σου δίνει μεγάλη ευχαρίστηση (όχι μόνο από πλευράς κάρπωσης) αλλά ταυτόχρονα σε φτάνει και στα όρια σου. Ειδικά μέχρι πριν να γεμίσουν με δρόμους τα βουνά της χώρας ο κυνηγός και οι σκύλοι του, έπρεπε να ξεκινήσουν πολύ νωρίς για να φτάσουν στο σημείο που θα αναζητούσαν τις πέρδικες. Μέχρι να φτάσουν όμως εκεί είχαν ήδη σπαταλήσει τις μισές από τις δυνάμεις τους.
Πριν μπουν στη ζωή μας τα Goretex ανατομικά παπούτσια, ανεβαίναμε στο βουνό με στρατιωτικά άρβυλα ή με μποτάκια που τις πιο πολλές φορές δεν άντεχαν για δεύτερο κυνήγι. Πόσες φορές δεν “μείνατε” από παπούτσια στο βουνό; Τώρα με τα νέας τεχνολογίας ανατομικά μποτάκια (αν και με την κρίση μάλλον στα στρατιωτικά θα ξαναγυρίσουμε) τα πράγματα είναι καλύτερα αλλά το βουνό όμως παραμένει το ίδιο. Μέσα στο λιοπύρι του Σεπτεμβρίου (αν είναι για τσουκαρ) η καταπόνηση στα πόδια είναι μεγάλη. Ξέρω πολλούς φανατικούς περδικοκυνηγούς που έχουν προβλήματα με τις αρθρώσεις των ποδιών τους. Φανταστείτε να είναι 10:30 το πρωί , ο ήλιος να καίει, να στάζει ο ιδρώτας από το μέτωπο σας, και να σας έχει πιάσει απογοήτευση γιατί ακόμη δεν έχετε βρει το κοπάδι και τότε να δείτε τον σκύλος σας 100 μέτρα πιο πάνω να φερμάρει. Πρέπει να πάτε γρήγορα για να προλάβετε να τουφεκίσετε αλλά το πνεύμα είναι πρόθυμο, το σώμα όμως;
Τι να πω, για αυτά τα μυγάκια που μόλις σηκωθεί ο ήλιος αρχίζουν να σου έρχονται πολλά-πολλά μαζί και πολλές φορές που χρειάζεται να πάρεις ανάσα καταπίνεις και κανένα.
Το βασανιστήριο της δίψας ίσως είναι η μεγαλύτερη δυσκολία στο κυνήγι της πέρδικας. Το πρωί πριν ξεκινήσω αναρωτιέμαι πόσο νερό να πάρω. Αν πάρω πολύ νερό μαζί μου και χτυπήσω 2-3 πέρδικες (αρκετές φορές και κανένα λαγό) τότε το βάρος στο γιλέκο αυξάνει κατά πολύ (αν προσθέσεις το νερό για τα σκυλιά, κάποιο κολατσιό και τα φυσίγγια) και η κούραση έρχεται πιο γρήγορα. Πάντα λοιπόν παίρνω λίγο νερό και όπως καταλαβαίνεται περνάω το μαρτύριο της σταγόνας. Στάλα-στάλα προσπαθώ να δροσιστώ, και όταν βρω μια πηγή θεωρώ ότι βρήκα όαση στη Σαχάρα. Προτιμώ όμως να έχω πιο πολύ νερό για τα σκυλιά, γιατί αυτά το χρειάζονται περισσότερο από εμένα.
Τα βουνά (ειδικά τα μεγάλα βουνά) είναι απρόβλεπτα και απαιτούν σεβασμό. Το πρωί που ξεκινάς έχει μια ξαστεριά φανταστική, αλλά μετά από λίγες ώρες μπορεί να ρίχνει νερό με το τουλούμι. Και κουρασμένος και βρεγμένος; Πάντα λοιπόν ένα αδιάβροχο είναι απαραίτητο. Μερικές φορές πέφτουν κεραυνοί και καλό είναι να έχουμε το όπλο προς τα κάτω και ποτέ να μην κάτσουμε κάτω από μεμονωμένο έλατο ή άλλο δένδρο, γιατί δημιουργεί ακίδα και είναι επικίνδυνο.
Μπορεί μέσα σε μερικά λεπτά να πιάσει μια ομίχλη και να μην ξέρουμε ούτε που είμαστε άλλα ούτε που πάμε. Άσε που μπορεί να υπάρχουν ένα σωρό γκρέμια που δεν φαίνονται καθόλου από την ομίχλη. Θέλει ψυχραιμία και καθαρό μυαλό για να μπορέσεις να ξεπεράσεις αυτά τα προβλήματα.
Θέλει μεγάλη προσοχή στο πως περπατάμε πάνω στο βουνό. Ειδικά το πρωί που οι πέτρες γλιστράνε, το πέσιμο δεν είναι δύσκολο να γίνει και το πέσιμο στο βουνό και ειδικότερα στα βράχια όλοι ξέρουμε πόσο επικίνδυνο μπορεί να είναι.
Το κυνήγι αυτό θέλει μεγάλη προετοιμασία (εάν θέλεις να κυνηγήσεις πέρδικα και όχι απλά να κάνεις μια ευχάριστη βόλτα στο βουνό). Όπως προετοιμάζεται ο αθλητής για τους αγώνες, έτσι και ο περδικοκυνηγός χρειάζεται καλή φυσική κατάσταση και καλή διατροφή. Θα μου πείτε πως είναι δυνατόν κάποιοι τύποι εντελώς αγύμναστοι να κοκορεύονται για τις πέρδικες που χτυπάνε. Ας όψονται οι δρόμοι και τα 4χ4 αυτοκίνητα. Βέβαια αυτοί δεν μπορούν να ζήσουν όλη τη μαγεία αυτού του κυνηγιού. Για αυτούς υπάρχει και η εναλλακτική της ρεζέρβας.
Καλό θα είναι σ’ αυτά τα αχανή και απέραντα βουνά να έχουμε παρέα και να μην πηγαίνουμε μόνοι μας. Μπορεί να υπάρχουν τα κινητά και νοιώθουμε ασφάλεια ότι εάν πάθουμε κάτι θα μπορέσουμε να ειδοποιήσουμε, αλλά μην είστε τόσο σίγουροι ότι πιάνουν τα κινητά παντού. Τι μπορούμε να πάθουμε; Να στραμπουλίξουμε το πόδι μας ή να μας τσιμπήσει κάποιο φίδι ή να νοιώσουμε κάποια αδιαθεσία. Εάν έχουμε παρέα όλα θα είναι πιο εύκολα. Οι μαγκιές, στο κυνήγι αυτό δεν περνάνε. Μάγκας είναι αυτός που θα κατέβει από το βουνό σώος και αβλαβής και θα μπορέσει να πάει και την επόμενη ημέρα για κυνήγι.
