749
Ο παιδικός μου φίλος Γιώργος, μετακόμισε πρόσφατα από τις Σάππες στον οικισμό του Ροδίτη, όπου και έχτισε το σπίτι του.
Όταν κατοικούσα στις Σάππες κυνηγούσαμε μαζί και γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι είναι από τους πιο έμπειρους κυνηγούς αγριογούρουνου και άριστος σκοπευτής .
Ένα κυριακάτικο πρωϊνό πέρυσι, έχοντας αποθυμήσει τη μυρωδιά των μεσέδων, ο Γιώργος ανηφόρισε με κατεύθυνση τα άγνωστα για αυτόν βουνά της Κομοτηνής, έχοντας πρώτα εφοδιαστεί με το απαραίτητο για αυτόν τσιπουράκι και χωριάτικα λουκάνικα . Στη διαδρομή συνάντησε μια παρέα γουρουνοκυνηγών και αυθόρμητα σταμάτησε να τους καλημερίσει, ήτανε βλέπεις και η μοναξιά που τον ώθησε να τολμήσει ! να μιλήσει στους γουρουνοκυνηγούς !!!.
Τους χαιρέτησε λέγοντας …καλημέρα ρε παιδιά τί κάνετε…και ευθύς αμέσως ένας εκ’ των γουρουνοκυνηγών του αποκρίθηκε …εσύ τι κάνεις εδώ μόνος σου ρε ?.. η επιθετικότητα της φωνής του, προφανώς προκάλεσε την έκπληξη και το απολογητικό ύφος του Γιώργου, ο οποίος γεμάτος απορία αποκρίθηκε … ανέβηκα στο βουνό να πιώ ένα τσιπουράκι… και τότε έλαβε την ετυμηγορία του «δικαστή» πλέον γουρουνοκυνηγού …σας ξέρουμε εσάς τους «κιριμτζίδες» πάρε δρόμο από εδώ να μη σε… («κιριμτζίδες»δηλαδή αυτός που κρυμμένος στο δάσος τουφεκάει και στη συνέχεια κλέβει το θήραμα από τους ΄΄νόμιμους΄΄ διώκτες κυνηγούς).
Ο Γιώργος καθότι φιλήσυχος άνθρωπος μη θέλοντας να δώσει συνέχεια σ’ αυτό το παραλήρημα Παλικαριάς !!! του θερμόαιμου συναδέρφου, τους αποχαιρέτησε και απτόητος συνέχισε την ανάβαση στο βουνό, χωρίς ουσιαστικά να γνωρίζει που ακριβώς πηγαίνει. Τέλος βρίσκει ένα όμορφο ξέφωτο και ανάβει φωτιά για την γνωστή διαδικασία ψησίματος του χωριάτικου λουκάνικου. Μετά από λίγη ώρα εμφανίζεται άλλος ένας μερακλής του τσίπουρου που τυχαία κατευθύνθηκε και αυτός στο ίδιο ξέφωτο με τον ίδιο σκοπό.
Αφού πρώτα γνωρίστηκαν, αποφάσισαν τα τσιπουρομεζεκλίκια να τα τσακίσουνε μαζί .
Το αποτέλεσμα δεν άργησε να φανεί …λουκάνικα, ρέγγες, τσίπουρο και στο καπάκι οι δροσιστικές μπύρες (καμιά ντουζίνα) και άφθονο γέλιο, ήρθε και έδεσε το γλυκό που λέει η παροιμία !.
Μετά από μερικές ώρες, ο έτερος εκ’ των δύο αποχωρεί κατευθυνόμενος (με ζικ-ζάκ) για το χωριό Καλλυντήριο, ενθυμούμενος ότι έχει να ανοίξει και το καφενείο που διατηρούσε εκεί.
Την ώρα που ο Γιώργος μάζευε τα σκουπίδια που κάνανε (καθότι ευσυνείδητος κυνηγός) ακούει από μακριά ένα σκύλο να κυνηγά.
Αμέσως το αλάθητο ένστικτό του, τον οδηγεί δύο στροφές του χωματόδρομου πιο πέρα, έχοντας πάρει θέση βολής, απέναντι από μια ρεματιά. Και νά’σου, ένας μεγάλος κάπρος κυνηγημένος έχει πάρει πορεία ευθεία επάνω του κατηφορίζοντας τη ρεματιά .
Στην απέναντι στροφή του δρόμου ξεπροβάλουν τα δύο αγροτικά των θερμόαιμων πρωινών γουρουνοκυνηγών, σπινάρουν στο χώμα για να προλάβουν τον αλαφιασμένο κάπρο. Αλλά μάταια, ο Γιώργος έχει τη σωστή θέση την σωστή στιγμή.
Από απέναντι γνωρίζοντας οι διώκτες του κάπρου ότι δεν πρόκειται να τον προλάβουν και βλέποντας τον Γιώργο που έχει γονατίσει σκοπεύοντας τον κάπρο, τον προτρέπουν να τουφεκίσει φωνάζοντας …ρίχτου ρίχτου!!!…το έχουν πλέον δεδομένο, αυτόν τον κάπρο θα τον κατεβάσουν δεμένο στο καπό του αυτοκινήτου!.
Ο Γιώργος ψύχραιμος, αφήνει τον κάπρο να πλησιάσει όσο το δυνατόν πιο κοντά και έχοντάς τον στο στόχαστρο μονολογεί,…έλα ,έλα, έλα,…ο κάπρος ανεβαίνει τη ρεματιά, σαλτάρει πάνω στο χωματόδρομο και αιφνιδιασμένος βρίσκεται δύο μέτρα μπροστά από την κάνη του όπλου…και τότε …ο Γιώργος κάνει την κίνησή του, φωνάζει του κάπρου …Μπάμ, Μπάμ, Μπάμ ρε ….
Όλοι έχουν παγώσει, ο κάπρος περνάει δίπλα από το δεξί χέρι του Γιώργου και αυτός χαμογελώντας τον αφήνει να φύγει χωρίς να ρίξει ούτε μία σφαίρα.
Σαστισμένοι οι κυνηγοί τον πλησιάζουν και τον ρωτάνε …μα γιατί δεν έριξες??? και παίρνουν την απάντηση που τους αξίζει …γιατί ίσως κάποια μέρα τον ξανασυναντήσω και δεν είμαι ούτε «κιριμτζής» ούτε παρέα σας…
Ο γεροντότερος της γουρουνοπαρέας, απευθυνόμενος στον συνκυνηγό του, που το πρωί επιτέθηκε φραστικά στον Γιώργο, του λέει …βλέπεις,,? εάν είχες μιλήσει όμορφα το πρωί τώρα θα είχαμε καρπωθεί το θήραμα…
Ηθικό δίδαγμα της ιστορίας .Μερικές φορές καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς.
Η ευγένεια δεν είναι αδυναμία ! Όταν συναντώ ένα συνάδερφο κυνηγό στο βουνό ή στο βάλτο πάντα σκέφτομαι ότι μια μέρα μπορεί να κυνηγήσουμε παρέα .
Ρεφειάδης Γιάννης.για το iHunt.gr
