Δεν υπάρχει ιδιοκτήτης σκύλου που να μην έχει έλθει πάμπολλες φορές αντιμέτωπος με προσβολή του ζώου του από εξωπαράσιτα. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη εξωπαρασίτων που προσβάλουν τους σκύλους, τα συνηθέστερα όμως είναι τα τσιμπούρια και οι ψύλλοι.
Εξωπαράσιτα , υπάρχουν σε όλες τις περιοχές της χώρας και ιδιαίτερα σε περιοχές που συνυπάρχουν παραγωγικά ζώα. Τα ζώα που ζουν σε ανοικτούς χώρους, ( κήποι, αγροτικές περιοχές ), παρουσιάζουν μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης εξωπαρασίτων.
Παρά την γενικότερη άποψη ότι πρόβλημα εξωπαρασιτώσεων υπάρχει μόνο κατά τη διάρκεια των θερμών μηνών του έτους, η αλήθεια είναι ότι τσιμπούρια και ψύλλοι υπάρχουν όλο το χρόνο, ανεξάρτητα από τις θερμοκρασίες. Επειδή όμως οι υψηλότερες θερμοκρασίες ευνοούν την ανάπτυξη και τον πολλαπλασιασμό τους, είναι συχνότερα κατά τη διάρκεια των θερμότερων μηνών ( από Μάρτιο μέχρι Σεπτέμβριο)
Τα εξωπαράσιτα δεν είναι μόνον ενοχλητικά και αντιαισθητικά, αλλά είναι ταυτόχρονα και επικίνδυνα για την υγεία του ζώου, διότι μεταφέρουν σαν ξενιστές και μεταδίδουν επικίνδυνα νοσήματα προκαλώντας ανεπιθύμητες και πολλές φορές δύσκολες στη θεραπεία τους παθολογικές καταστάσεις. Τα τσιμπούρια μεταδίδουν μία αρκετά επικίνδυνη ασθένεια , την Ερλιχίωση, ενώ με τις τοξίνες τους μολύνουν το αίμα του σκύλου και προκαλούν κροτωνική παράλυση. Οι ψύλλοι προκαλούν έντονα δερματολογικά προβλήματα, αλλεργικές καταστάσεις και παρασιτώσεις του πεπτικού συστήματος.
Η ερλιχίωση είναι αιμορραγικό νόσημα του σκύλου οφειλόμενο σε παράσιτα του είδους Ehrlichia, που μεταδίδονται από τσιμπούρια του είδους Rhipicephalus ( σκληρά τσιμπούρια ). Αν δεν διαγνωσθεί εγκαίρως, μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο του ζώου λόγω αιμορραγιών που προκαλούνται από την μείωση της πηκτικότητας του αίματος.
Η κροτωνική παράλυση (κρότωνας=τσιμπούρι), είναι δηλητηρίαση του ζώου από τοξίνες που εκκρίνονται από τα τσιμπούρια, και μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο ή σε μόνιμες αλλοιώσεις του νευρικού συστήματος του ζώου.
Η καθαριότητα του ζώου και του περιβάλλοντος στο οποίο ζει είναι σημαντικές, αλλά δεν επαρκούν. Δεδομένου δε ότι για την μετάδοση των νοσημάτων για τα οποία ευθύνονται τα τσιμπούρια δεν απαιτείται η μακροχρόνια παραμονή τους επάνω στο ζώο, αλλά αρκεί ένα και μόνο τσίμπημα, είναι κατανοητό ότι είναι σημαντικότατη η πρόληψη.
Οι ιδιοκτήτες δεν θα πρέπει να περιμένουν να ανακαλύψουν εξωπαράσιτα επάνω στο ζώο τους, αλλά να φροντίζουν για την προληπτική αντιπαρασιτική προστασία του. Υπάρχουν στην αγορά αξιόλογα αντιπαρασιτικά προϊόντα (σπραιυ, αμπούλες, περιλαίμια, κ.λ.π) για προληπτική χρήση επάνω στο ζώο, αλλά και προϊόντα για χρήση στο περιβάλλον που ζει. Σημαντικό είναι να χρησιμοποιούνται τα προϊόντα αυτά καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους και όχι μόνο τους θερμούς μήνες.
Μία απλή εξέταση αίματος σε τακτά χρονικά διαστήματα μπορεί να αποκαλύψει εγκαίρως και αρκετά πριν την εμφάνιση κλινικών συμπτωμάτων μία πιθανή προσβολή από Ερλιχίωση, και να κάνει ευκολότερη και αποτελεσματικότερη την αντιμετώπισή της.
Μιχάλης Μάντακας, Κτηνίατρος
ΠΗΓΗ.ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ ΧΕΙΡΩΝ.
