596
Με την υπογραφή της νέας (136753/3365/6-12-2013) Ρυθμιστικής Απόφασης για τη θήρα που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ Β’ 3100/6-12-2013, η ταλαιπωρία των κυνηγών έλαβε για ακόμη μία φορά τέλος και εκτός απροόπτου η κυνηγετική περίοδος θα συνεχιστεί ομαλά μέχρι το τέλος της.
Μένει όμως από αυτήν την υπόθεση, σε κάθε κυνηγό που σέβεται τους νόμους και τις αρχές, έντονα χαραγμένη η αγανάκτηση, η απογοήτευση και η απαξίωση των θεσμών.
Η ιστορία με τον κ. Αγγελέτο δεν είναι καινούρια και δυστυχώς κανείς δε μπορεί να τη χαρακτηρίσει και παλιά, μιας και με πρώτη ευκαιρία θα επαναληφθεί το συγκεκριμένο θέατρο του παραλόγου.
Η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος έδωσε όπως διαβάζουμε τα απαιτούμενα στοιχεία που αντικρούουν τις αιτιάσεις της προσφυγής Αγγελέτου όπου χρειαζόταν. Δε θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά με δεδομένο το γεγονός πως οι Κυνηγετικές Οργανώσεις είναι οι μόνοι φορείς στην Ελλάδα που ερευνούν αδιάκοπα τα τελευταία χρόνια τα θηράματα και έχουν έγκυρα και επικαιροποιημένα στοιχεία για την πληθυσμιακή αφθονία και τη βιολογία τους.
Διάβασα μερικά από τα όσα αναφέρονται στην προσφυγή Αγγελέτου με προσοχή. Και όπως οι περισσότεροι κυνηγοί γνωρίζω πως δε στέκουν. Σε πολλά δημοσιεύματα αναφέρεται για παράδειγμα πως ο κ. Αγγελέτος υποστηρίζει πως «η υπουργική απόφαση είναι παράνομη, καθώς η κυνηγητική δραστηριότητα κατά τα τέλη του καλοκαιριού και μέχρι 15 Οκτωβρίου συμπίπτει με τον αναπαραγωγικό κύκλο των πτηνών, τόσο των θηρεύσιμων, όσο και των προστατευόμενων, ενώ στα τέλη Ιανουαρίου αρχίζει η μετανάστευση των αποδημητικών πτηνών.»
Οι περισσότεροι κυνηγοί (αν όχι όλοι) γνωρίζουμε πως τα παραπάνω δεν ισχύουν ούτε στο ελάχιστο. Πριν λίγα χρόνια μιλούσα με φίλο μη κυνηγό και συζητούσαμε το θέμα της εαρινής μετανάστευσης. Ήταν 5 Φλεβάρη και είχε χιονιά ακόμη και στην Αττική. «Πες μου αν θα ήσουν μπεκάτσα ή πάπια αν θα ξεκινούσες με αυτόν τον καιρό να τιτιβίζεις ερωτικά και να πας στη Ρωσία να αναπαραχθείς» του έλεγα μεταξύ σοβαρού και αστείου. Και φυσικά συμφωνούσε μαζί μου πως δε στέκει.
Για το άλλο, το ότι από 20 Αυγούστου μέχρι 15 Οκτωβρίου υπάρχει αναπαραγωγικός κύκλος πτηνών, μόνο από τον κ. Αγγελέτο μπορεί να το ακούσει κανείς (εφόσον πραγματικά το είπε όπως γράφτηκε σε πολλά ΜΜΕ και δεν αποτελεί ράδιο αρβύλα).
Στις 15 Οκτωβρίου κάθε κυνηγός γνωρίζει πως τα τρυγόνια και τα ορτύκια έχουν ήδη φύγει για να διαχειμάσουν στην Αφρική, ενώ οι τσίχλες, οι φάσσες, οι μπεκάτσες και τα υδρόβια έχουν ήδη ξεκινήσει το ταξίδι τους από Βορρά για τα μέρη μας. Δε χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να γνωρίζει πως δε μεταναστεύει ένα πουλί αν δεν πιάσει κάποιους ελάχιστους μήνες ανάπτυξης, ανάλογα και με τη βιολογία κάθε είδους. Τα αυγά και οι νεοσσοί δε μεταναστεύουν. Έτσι όχι μόνο στις 15 του Οκτώβρη, αλλά και στις 20 του Αυγούστου βρισκόμαστε μακριά από κάθε αναπαραγωγική διαδικασία των θηρεύσιμων πτηνών.
Το ερώτημα που γεννάται μετά από τα παραπάνω είναι γιατί το ΣτΕ επικυρώνει αιτιάσεις όπως αυτές που γνωρίζουμε πως δεν ισχύουν, ενώ ο καταγγέλλων κ. Αγγελέτος προφανώς δεν έχει παρουσιάσει καμία μελέτη που να τις υποστηρίζει (αν υπάρχει μελέτη που να κάνει λόγο για αναπαραγωγή των πτηνών στις 15 Οκτωβρίου προφανώς κάτι βρωμάει).
Δυστυχώς απάντηση στο συγκεκριμένο και απόλυτο «γιατί;», οι κυνηγοί δεν πρόκειται να πάρουμε.
Δόθηκε όμως μία άλλη απάντηση, εξίσου σημαντική κατά τη γνώμη μου από ένα δικηγόρο, τον κ. Δημόπουλο, ο οποίος στο βίντεο που ακολουθεί (Κυνηγαμε ή δεν κυνηγαμε; Ενας εγκριτος δικηγορος εξηγει…VIDEO | iHunt ), θέτει νέες βάσεις με την ανάλυσή του, σχετικά με το αν και κατά πόσο η ακύρωση μίας Υπουργικής Απόφασης (Ρυθμιστικής) από το ΣτΕ, σημαίνει άμεσα και απαγόρευση θήρας στην επικράτεια.
Το σημείο που συγκράτησα από την παραπάνω ανάλυση είναι η άποψη πως «όσο ακόμη κάθε κυνηγός έχει στα χέρια του την ατομική του άδεια θήρας, που είναι ατομική διοικητική πράξη η οποία έχει ισχύ και δεν έχει προσβληθεί και δεν έχει ανακληθεί από κανέναν, ο κυνηγός αυτός νόμιμα κυνηγά».
Για να ισχύσει οποιαδήποτε γενική απαγόρευση θήρας σε κάποιο κυνηγό σύμφωνα με τον κ. Δημόπουλο θα πρέπει είτε να ανακληθούν όλες οι άδειες θήρας με κοινοποίηση της σχετικής απόφασης στους κυνηγούς, είτε να εκδώσει το Ελληνικό Δημόσιο μέσω του αρμόδιου Υπουργού ΠΕΚΑ, κάποια απαγορευτική Απόφαση. Λέει επίσης πως η δικαστική διαμάχη στην προκειμένη περίπτωση αφορά τον κ. Αγγελέτο και τον Υπουργό ΠΕΚΑ και πως δε μπορεί να καταλάβει από μόνη της όλους τους κυνηγούς, δηλαδή περίπου 200.000 Έλληνες πολίτες που έχουν εκδώσει ατομικές διοικητικές πράξεις όπως είναι οι άδειες θήρας τους.
Με βάση τα παραπάνω, αντιλαμβανόμαστε πως η κίνηση πολλών Μ.Μ.Ε. που έσπευσαν από την πρώτη μέρα μέχρι την τελευταία να ανακοινώσουν την αναστολή ή απαγόρευση θήρας στην επικράτεια, χωρίς η όποια Απόφαση του ΣτΕ να έχει κοινοποιηθεί μέσω Υπουργικής Απόφασης, στις κατά τόπους Δασικές Υπηρεσίες που είναι ο αρμόδιος Δημόσιος φορέας για τη θήρα, ήταν αυθαίρετη. Για να ισχύσει απαγόρευση θήρας θα πρέπει μετά από σχετική Υπουργική Απόφαση η αρμόδια ελεγκτική Υπηρεσία (η Δασική), να έχει επίσημη ενημέρωση.
Στο βαθμό που η παραπάνω αυθαιρεσία είχε σαν αποτέλεσμα τη σύγχυση της κοινωνίας και το γεγονός πολλοί Έλληνες πολίτες να μην ασκήσουν τη νόμιμη δραστηριότητά τους, εκτιμώ πως το συγκεκριμένο θέμα θα έπρεπε να απασχολήσει τα αρμόδια Δημοσιογραφικά όργανα τα οποία εφόσον ισχύουν τα παραπάνω θα έπρεπε να προβούν στην επιβολή των σχετικών κυρώσεων.
Ανεξάρτητα από τους χειρισμούς των Μ.Μ.Ε. στο θέμα, στο Σύνταγμα της Ελλάδας (Άρθρο 25) αναφέρεται:
«1. Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους. Τα δικαιώματα αυτά ισχύουν και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζουν. Οι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας.
2. Η αναγνώριση και η προστασία των θεμελιωδών και απαράγραπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου από την Πολιτεία αποβλέπει στην πραγμάτωση της κοινωνικής προόδου μέσα σε ελευθερία και δικαιοσύνη.
3. Η καταχρηστική άσκηση δικαιώματος δεν επιτρέπεται.»
Το δικαίωμα στη θήρα είναι κατοχυρωμένο διεθνώς και υπάγεται σε σαφείς όρους και περιορισμούς είτε διεθνείς είτε εθνικούς. Σύμφωνα με τα όσα ορίζονται στο Άρθρο 25 του Συντάγματος «Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους.»
Οι κυνηγοί δε μετέχουν στις παραπάνω διαδικασίες (η Ρυθμιστική υπογράφεται από τον Υπουργό και οι Αποφάσεις του ΣτΕ από τους λειτουργούς του) και σεβόμενοι το νόμο και το σύνταγμα αναμένουν από τη λειτουργία των θεσμών να ορίσει τους όρους, τους περιορισμούς και τις προϋποθέσεις για να ασκήσουν κάθε χρόνο τη δραστηριότητά τους.
Η σε επιλεγμένες ημερομηνίες προσφυγή στο ΣτΕ από μεμονωμένο άτομο, (που δεν αναγνωρίζει κανένα δικαίωμα στη θήρα όπως ο ίδιος έχει δηλώσει κατά κόρο στο παρελθόν), κατά της Ετήσιας Ρυθμιστικής Απόφασης Θήρας, θα μπορούσε ενδεχομένως να εμπίπτει στην Παράγραφο 3, του Άρθρου 25 του Συντάγματος περί καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος, στο βαθμό που ως στόχο έχει την απαγόρευση της θήρας γενικά και όχι τη ρύθμισή της ειδικά.
Ακόμη όμως και στην περίπτωση που συντρέχουν λόγοι ακύρωσης κάποιας Ρυθμιστικής, θα περίμενε κανείς από το ΣτΕ να επιβάλλει την τροποποίησή της, χωρίς όμως μέχρι τότε να ισχύσει καμία απαγόρευση. Ο Δεκέμβρης δεν περιλαμβάνεται μέσα στις καταγγελίες του κ. Αγγελέτου οπότε η «γενική απαγόρευση» θήρας κατά το μήνα αυτόν δεν μπορεί στα μάτια των κυνηγών – πολιτών να βασιστεί πουθενά.
Το ΣτΕ όπως αναφέρουν διάφοροι νομικοί κρίνει επί διαδικαστικών, όμως οι αποφάσεις του επηρεάζουν άμεσα και πρακτικά στην προκειμένη περίπτωση πολλούς Έλληνες πολίτες. Πολίτες μιας ρημαγμένης χώρας από νομικίστικα τερτίπια και ακροβασίες που βάφουν το άσπρο μαύρο και ονομάζουν την καταστροφή σωτηρία. Ο σεβασμός στο ΣτΕ είναι δεδομένος από πλευράς των κυνηγών. Αυτό όμως δε μπορεί να σημαίνει πως θα δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα μία απόφαση του που μας στερεί ένα θεμελιώδες δικαίωμα χωρίς ούτε εξηγήσεις να δίνονται για τους λόγους για τους οποίους συμβαίνει αυτό.
Είναι καιρός κατά τη γνώμη μου το Δικαστικό Σώμα στην Ελλάδα γενικά και φυσικά όχι μόνο στα κυνηγετικά να γίνει ένα με την κοινωνία και να αποφασίζει με βάθος και ρεαλισμό και όχι με θεωρητικές προσεγγίσεις. Ότι είναι νόμιμο δεν είναι και ηθικό. Το βιώνουμε στο πετσί μας εδώ και 3 χρόνια. Επώδυνα και βασανιστικά…
Και καλώς ή κακώς, στα μάτια των πολιτών δεν ισχύει ούτε στο ελάχιστο το «Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή (των δικαιωμάτων) τους.»
Ας βγούμε επιτέλους από την εσωστρέφεια, έκαστος στο είδος του και μαζί, πολίτες και φορείς να προσπαθήσουμε για το κοινό καλό όσο μπορούμε ακόμη να σώσουμε κάτι…
O Τρυποφράχτης
email : [email protected]
