Ενα διαφορετικο…λαγοκυνηγι!

 

Όλα ξεκινήσανε πριν περίπου 10 χρόνια. Τότε πρωτοάρχισα να «ακολουθώ» τον κουμπάρο μου (Χρίστο Τζιμουλάκη) με τον πατέρα του και «αρχηγό» όπως τον αποκαλούμε (Ηλία Τζιμουλάκη- κοινώς Καραλέμπα) που τον σεβόμαστε στις απόψεις του λόγω εμπειρίας αλλά και λόγω ηλικίας (85 ετών, ζωή να ‘χει). Στα 85 χρόνια του θεωρεί κάθε χρόνο την άδεια θήρας του στον Κυνηγετικό Σύλλογο Δοξάτου περιμένοντας ανυπόμονα να πάει στις 20 Αυγούστου σε κυνήγι τρυγονιού και μετά τις 15 Σεπτέμβρη να ξεκινήσει τις κοντινές εξορμήσεις τους για το αγαπημένο του κυνήγι που είναι ο λαγός. Από το όπλο του, ένα συλλεκτικό Luigi Franchi, στα 50 χρόνια που είναι κυνηγός, έχουν πέσει πάνω από 700!!!!!! λαγοί. Αυτά όσο αφορά το βιογραφικό του «αρχηγού». Στην συνέχεια στην παρέα εντάχθηκε και ένας φίλος μας «γιατακτσής» (γιατί εντοπίζει με σχετική ευκολία τα γιατάκια του λαγού) ο Κωστίκας από τα Κύργια Δράμας. 

 

Θέλανε λοιπόν να μου δείξουν πως μπορείς να καρπωθείς ένα λαγό με πολλά ….χωρίς!!!! Χωρίς σκύλους ιχνηλασίας, χωρίς κλαφουνίσματα στο ντορό, χωρίς καταδίωξη του λαγού, χωρίς πολύ πρωινές ιχνηλασίες, χωρίς πολλά άτομα στα καρτέρια, χωρίς μεγάλη αναμονή, χωρίς μακρινές τουφεκιές, εντελώς διαφορετικά δηλαδή από τον γνωστό πατροπαράδοτο τρόπο που μάθαμε από γενιά σε γενιά και διαδόθηκε στους περισσότερους λαγοκυνηγούς στην χώρα μας. Ένας τρόπος βέβαια καθ’ όλα νόμιμος και θα έλεγα αρκετά δυσκολότερος σε σχέση με το κανονικό λαγοκυνήγι γιατί πρέπει να είσαι συνεχώς «καβάλα» στα σκυλιά, να περπατάς γρήγορα, και να είσαι πάντα σε ετοιμότητα. Και ένας τρόπος κυνηγιού επίσης που διενεργείται κατά κόρον σε πάρα πολλά Ευρωπαικά κράτη (Γαλλία, Ιταλία, Βουλγαρία, Σερβία, Ουγγαρία κ.α.) και τα βλέπουμε σε πάρα πολλά DVD τους.

 

Το κυνήγι λαγού που μου δείξανε ήταν εντελώς διαφορετικό και ενδιαφέρον. Προϋποθέτει τα εξής στοιχεία – κανόνες που παρακάτω θα τα αναλύσω ακόμη περίσσότερο. 

 

1. Ιχνηλασία του κυνηγού στο χώρο που κινήθηκε ο λαγός και αν φαίνονται τα πατήματα του (δρόμους, χωράφια κ.α). 

 

2. Την έρευνα από τον κυνηγό για περισσότερα ίχνη του λαγού όπως είναι τα κόπρανά του (κακαράντζες) και οι τρίχες του από τις νυχτερινές ερωτικές του περιπτήξεις.

 

3. Μελέτη ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες για το που μπορεί να «γιατακιάζει» ο λαγός (είναι ίσως η πιο σημαντική λεπτομέρια για το τελικό αποτέλεσμα).

 

4. Πολύ περπάτημα «καβάλα» σε σκύλους φέρμας κοντινής έρευνας. 

 

5. Λεπτά σκάγια (Νο7) για 1η και 2η σφαίρα και πιο χοντρά σκάγια (Νο4) ως τρίτη. 

 

6. Το κυνήγι αυτό πραγματοποιήται αυστηρά σε πεδινά και ημιορεινά εδάφη. 

 

Ας αναλύσουμε όμως τα παραπάνω στοιχεία. 

 

Η περιοχή που θα κυνηγήσουμε λαγό γίνεται σχεδόν τυχαία, απλά βλέποντας την περιοχή αν έχει καλλιέργειες τριφυλλιού, καπνού, καλαμποκιού, βάμβακος, και μερικά χέρσα ενδιάμεσα χωράφια υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να έχουν «κρατήσει» λαγό. Το κυνήγι ξεκινά όταν ξημερώσει πάρα πολύ καλά (περίπου στις 08:00). Έχοντας πλέον αρκετό το φως της ημέρας βλέποντας τα μέρη κρίνουμε αν μπορούμε να ψάξουμε ή όχι για λαγό.

 

Αν αποφασίσουμε να κυνηγήσουμε λαγό στην περιοχή τότε κρίνουμε κάποιους εξωτερικούς παράγοντες όπως είναι οι καιρικές συνθήκες. Έτσι όταν έχει προηγηθεί βροχή την προηγούμενη ημέρα ως τα μεσάνυχτα τα πράγματα είναι ποιο εύκολα. Αν υπάρχει ξηρασία ή βρέχει όλη την νύχτα δυστυχώς τα πατήματα του λαγού είναι πραγματικός γρίφος, δεν φαίνονται πουθενά και δεν μπορούν να εντοπιστούν εύκολα. Αυτό το σενάριο ακυρώνει απ’ ευθείας όλα τα παρακάτω σενάρια γιατί πολύ απλά θα πρέπει να κινηθούμε στα «τυφλά» με αρνητικά αποτελέσματα τις περισσότερες φορές. Αν δούμε τα ίχνη – «πατήματα» του λαγού τότε πάμε στο δεύτερο βήμα.

 

Κάνουμε μία πιο λεπτομερή έρευνα μέσα στα διπλανά χωράφια, χέρσα και σταροχώραφα για πιθανές κακαράτζες αλλά και τρίχες που φανερώνουν την ύπαρξή του από τις νυχτερινές ερωτικές περιπτήξεις του, σε σχετικά κοντινή απόσταση (max 300 μέτρα γύρω-γύρω από τα πατήματα). 

 

Αν εντοπίσουμε λοιπόν επιπλέον ίχνη του τότε «συνεδριάζουμε» για το που μπορεί να γιατακιάζει ο λαγός με βάση τις καιρικές συνθήκες – και πάλι – που επικρατούν. 

 

3α. Αν υπάρχει πολύ ηλιοφάνεια και ζέστη (όπως τις πρώτες ημέρες που ξεκινά το κυνήγι του) το ποιο πιθανό να βρίσκεται μέσα στο πυκνό (βατσινιές, φυσικούς φράκτες, αλσύλια κ.α) και ποιο σπάνια σε κάποιο χέρσο χωράφι αλλά με ψηλά αγκάθια που δεν θα ενοχληθεί την ημέρα από εξωτερικούς παράγοντες (βόσκηση, εδαφόβια έντομα, ερπετά κα.) και παράλληλα έχει πολύ καλή ορατότητα και ξέρει τον χώρο διαφυγής του σε περίπτωση κινδύνου. Το γιατάκι του σε αυτή την περίπτωση συνήθως κοιτάζει προς την δύση. Τέλος δεν επιλέγεται για αναζήτηση ο λαγός δίπλα σε φράκτες γιατί τον ενοχλούν τα μικροερπετά (μυρμίγκια, σαύρες κα.) και τον χαλάνε την ησυχία.

 

3β. Αν βρέχει συνήθως συμπεριφέρεται το ίδιο (όπως παραπάνω) γιατί θέλει το γιατάκι του να παραμείνει όσο γίνεται πιο στεγνό. 

 

3γ. Αν έχει πολύ κρύο, βρίσκεται σε ανοιχτά σημεία, ακόμη και σε κάποιο παλιό οργωμένο χωράφι. Μέσα σε μία καλαμιά κάτω από κάποιο «χαζό» αγκάθι, και βέβαια απαραίτητη προϋπόθεση να τον «χτυπά» ήλιος. 

 

3δ. Τέλος το ίδιο συμπεριφέρεται και σε περίπτωση που έχει αέρα και κρύο μαζί.

 

Βλέποντας λοιπόν τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν αποφασίζουμε που θα τον ψάξουμε. 

 

Το κυνήγι του το κάνουμε με 2 σκύλους φέρμας, ένα επανιέλ μπρετόν την Ρίτα 11 ετών που στην κυριολεξία βγαίνει για κυνήγι λαγού, και ένα ημίαιμο πόιντερ την Πέρσα 7 ετών που δεν δυστάζει να μπει μέσα σε πυκνή βλάστηση (βατσινιές, πουρνάρια κα.) και να ξεσηκώσει ότι βρίσκεται μέσα σε αυτά. Και οι δύο σκύλοι είναι πολύ κοντινής έρευνας (ανοίγονται ως 30 μέτρα), πολύ υπάκουοι και φερμάρουν τον λαγό σε απόσταση ως 3 μέτρων περίπου. Πάντα βρισκόμαστε κοντά τους και τους παρακολουθούμε συνεχώς για να μην φύγει ο λαγός «λούφα». Πηγαίνουμε πίσω τους και μπορεί να περπατήσουμε ως και 8 χιλιόμετρα συνολικά (το κάνουμε τις περισσότερες φορές) ψάχνοντας λαγό, σχολαστικά από θάμνο σε θάμνο, από χέρσο σε χέρσο, από βατσινιά σε βατσινιά, από αγκάθι σε αγκάθι. Κυνήγι που θέλει πολύ μεγάλη προσοχή και τρεις ισχυρές ανθρώπινες αισθήσεις σε εγρήγορση (όραση, ακοή, αντανακλαστικά).   

 

Επειδή τις περισσότερες φορές τον λαγό τον παίρνουμε φέρμα από τα σκυλιά όπως προείπα η πρώτη τουφεκιά δεν πέφτει πάνω από τα 15 μέτρα, άρα το 7άρι ως πρώτη και δεύτερη σφαίρα τις πιο πολλές φορές είναι αρκετή για να τον καταβάλει ασχέτους μεγέθους. Για τρίτη σφαίρα πάντα βάζουμε 4άρι γιατί η τρίτη σφαίρα αν χρειαστεί ρίχνεται συνήθως σε αποστάσεις ως 40 περίπου μέτρων. Η δε τουφεκιά είναι πολύ γρήγορη τις περισσότερες φορές και χωρίς να προλαβαίνεις να σημαδέψεις. Ρίχνουμε την λεγόμενη «μπηχτή» τουφεκιά. Όσο αφορά την δυσκολία της, θα έλεγα ότι είναι θέμα συνήθειας. Η τουφεκιά στην αρχή που ξεκίνησα αυτό το λαγοκυνήγι, «έμενε» πίσω λόγο του ότι είναι προς τα κάτω και δεν έκανα την σωστή προσκόπευση, πλέον επωμίζοντας το όπλο ρίχνουμε κατά προσέγγιση στο κεφάλι του για να πάρει τα σκάγια στο σώμα. 

 

Λόγω των παραπάνω στοιχείων το κυνήγι του λαγού γίνεται σε ημιορεινά ή πεδινά σημεία. Και πως να μην γίνεται σε τέτοια εδάφη όταν για να πετύχει το συγκεκριμένο κυνήγι, σημαντικοί παράγοντες είναι τα στάδια 1, 2 και 3. 

 

Όπως όλα τα κυνήγια έτσι και αυτό διέπεται από γραπτούς και άγραφους νόμου & κανόνες που τους τηρεί και εφαρμόζει η ομάδα ευλαβικά κατά γράμμα. 

 

Συνήθως σε περιοχή που έχει πολλούς λαγούς και τους ξεχωρίζουμε από τα πατήματά τους και από τα κόπρανά τους, προσπαθούμε όσο είναι εφικτό να μην θηρεύσουμε τον θηλυκό λαγό. Με αυτό τον τρόπο πετυχαίνουμε να διατηρούμε στην περιοχές που κυνηγάμε εδώ και 10 χρόνια ικανοποιητικούς αριθμούς λαγών. 

Μικρούς λαγούς δεν θηρεύουμε ποτέ και μάλιστα αν διαπιστώσουμε περιοχή με μικρούς λαγούς αποφεύγουμε να τους κυνηγάμε. 

 

Προσέχουμε να μην μπαίνουμε μέσα σε καλλιέργειες και προκαλούμε ζημιές. Δεν περιφρονούμε ποτέ την περιουσία του άλλου και αποφεύγουμε να κυνηγάμε κοντά σε κτήματα ή οικίες με οικόσιτα ζώα.  

 

Πάντα η ομάδα είναι ντυμένη στα πορτοκαλί. 

 

Όταν τραυματίσουμε λαγό πρέπει να τον βρούμε, οπωσδήποτε. 

 

Δεν τουφακάμε λαγό που σηκώθηκε από άλλο σκύλο αν βρεθεί άλλη παρέα κοντά μας. 

 

Δεν τουφεκάμε ποτέ λαγό στο γιατάκι ακόμη και αν είναι φερμαριστός, πάντα του δίνουμε ευκαιρία αντίδρασης και μάλιστα τις περισσότερες φορές λαγό που βλέπουμε στο γιατάκι τον χάνουμε γιατί ο λαγός στο σήκωμα του είναι πολύ γρήγορος, απρόβλεπτος στις πρώτες του κινήσεις και εμείς τις σφαίρες τις ρίχνουμε πολύ γρήγορα, βιαστικά και κοντά με αποτέλεσμα να μην ανοίγουν τα σκάγια και τις περισσότερες φορές όπως προείπα να χάνετε ο λαγός. Τέλος στην φιλοσοφία μας είναι ότι ο λαγός την στιγμή εκείνη (μέσα στο γιατάκι του) βρίσκεται χωρίς άμυνα και ο θάνατός του δεν θα είναι αποτέλεσμα θήρας αλλά δολοφονίας. 

 

Ειδικευόμαστε στο είδος αυτού του κυνηγίου συνεχώς γιατί μας αρέσει και προσπαθούμε να βελτιωνόμαστε συνεχώς ως «ειδικοί» σε συγκεκριμένο είδος και στον συγκεκριμένο τρόπο.

 

Δεν κυνηγάμε λαγό όταν έχει χιονίσει και γενικότερα έχει κακές καιρικές συνθήκες. Τα ίχνη του είναι πολύ εμφανή επάνω στο χιόνι και κάνουν το κυνήγι του παιχνίδι για εμάς αλλά και τόσο άνανδρο. Το αποφεύγουμε και πάμε….. μπεκάτσα.

 

Πάντα μαζεύουμε τους δικούς μας κάλυκες αλλά και πολλούς ξένους. 

 

Ποτέ δεν καθόμαστε να κυνηγήσουμε σε περιοχή που έχει και άλλους κυνηγούς. Προτιμάμε  να αλλάξουμε μέρος και ας ξέρουμε ότι η περιοχή έχει λαγό.

 

Κάθε χρόνο έχουμε στόχο και το καταφέρνουμε να θηρεύσουμε 2 με 3 αλεπές και όσες περισσότερες καρακάξες μπορούμε που μειώνουν δραστικά τον αριθμό του λαγού.

 

Δεν τουφακέμε λαγό αν φύγει πέρα από τα 40 μέτρα στο περίπου, γιατί μπορεί να τραυματιστεί και να μην μπορέσουμε να τον βρούμε ποτέ. Προτειμάμε να φύγει. 

 

Τους περισσότερους λαγούς που θηρεύουμε τους καταναλώνουμε με παρέες ή τους χαλαλίζουμε σε φίλους που θα μας ζητήσουν. 

 

Δεν βγαίνουμε ποτέ εκπαιδευτικό στους λαγούς που θα κυνηγήσουμε μετά τις 15 Σεπτεμβρίου για να μην τους ενοχλήσουμε κατά την αναπαραγωγική περίοδο αλλά και για να μην γνωρίζουμε εκ των προτέρων που έχει λαγό. Θέλουμε να τον βρούμε κατά την διάρκεια του κυνηγιού.

 

Το κυνήγι του λαγού για λόγους διαχείρισης στη παρέα, το ξεκινάμε στις 15 Σεπτεμβρίου και το σταματάμε συνήθως στις 15 Νοεμβρίου. 

 

Αυτό είναι το δικό μας «καραλέμπιο» λαγοκυνήγι….!!!

 

Ομάδα γιατακτσήδων Δοξάτου. 

 

του Ηλία Μουλιστάνου για το ihunt.gr