814
Τον Μάιο, η οικογένεια Μπεν Ντέιβιντ από τον Ραμάτ Χασάρον πήγε για κάμπινγκ κοντά στη Μασάδα στην έρημο της Ιουδαίας. “Ήμασταν πολλοί άνθρωποι, ίσως 10 σκηνές”, λέει η Shilhav Ben David. Αυτή και τα δύο μικρά παιδιά της, ηλικίας ενάμισι και τριών ετών, καθόταν στη σκηνή τους. “Ξαφνικά ένα ζώο που έμοιαζε με σκυλί εμφανίστηκε στο άνοιγμα της σκηνής, αλλά όσο το κοιτούσα ήξερα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να ήταν σκύλος. Ούρλιαξα και κλότσησα προς το μέρος του, αλλά δεν πολυενοχλήθηκε, παραμένοντας στην θέση του. Λόγω των κραυγών μου, άνθρωποι από τις διπλανές σκηνές κατέφτασαν και το έδιωξαν μακριά », είπε.
Το ζώο ήταν λύκος. Δύο ώρες αργότερα επέστρεψε όταν η κόρη της ήταν «πέντε βήματα από τη σκηνή». Την άκουσε να ουρλιάζει και την είδε στο έδαφος με τον λύκο από πάνω της. «Τον είδα να κινεί τη μύτη του πάνω της».
“Έτρεξα και την άρπαξα και είδα αίματα και τρύπες από κυνόδοντες χαμηλά στην πλάτη της. Δεν ήταν ότι προσπάθησε να της επιτεθεί, προσπάθησε πραγματικά να την αρπάξει και να την πάρει μακριά. Συμπεριφέρθηκε λες και η κόρη μου ήταν κάποιο θήραμα. Προσπέρασε όλα τα υπόλοιπα παιδιά και είδε ότι ήταν η μικρότερη “, δήλωσε ο Ben David.
Έχουν περάσει τέσσερις μήνες από την επίθεση αυτή και τουλάχιστον εννέα άλλες παρόμοιες επιθέσεις λύκων έχουν καταγραφεί από τότε, όλες σε κάμπινγκ και κοινότητες στην έρημο της Ιουδαίας. Σχεδόν όλες οι επιθέσεις αφορούσαν μικρά παιδιά, μερικές φορές βρέφη. Τα δύο τελευταία γεγονότα ήρθαν το περασμένο Σαββατοκύριακο, όταν δύο παιδιά δέχτηκαν επίθεση από έναν λύκο στην περιοχή Ein Gedi Field School ενώ ένα άλλο παιδί δέχτηκε επίθεση στην περιοχή Ein Gedi Spring . Ευτυχώς όλες οι επιθέσεις έληξαν μόνο με ελαφρούς τραυματισμούς. Μία μητέρα είπε ότι η κόρη της ήταν ξαπλωμένη πάνω στο σύζυγό της δίπλα στην φωτιά της κατασκήνωσης, όταν ο λύκος όρμηξε από το σκοτάδι και την δάγκωσε. Το κοριτσάκι προληπτικά λαμβάνει τώρα αντιλυσσική θεραπεία.
Ο Δρ. Haim Berger, ειδικός στη συμπεριφορά των λύκων, διαπίστωσε ότι οι λύκοι δεν επιτίθενται για να δαγκώσουν, να απειλήσουν ή να παίξουν, αλλά γιατί πραγματικά προσπαθούν να κυνηγήσουν, βλέποντας τα μικρά παιδιά ως τροφή, ως θήραμα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο κίνδυνος είναι πραγματικός, αλλά οι αρχές και ειδικότερα η αρμόδια Υπηρεσία Φύσης και Πάρκων το αγνοεί και προσπαθεί ακόμη και να το αρνηθεί, λέει ο Berger, οικολόγος που έγραψε τη διδακτορική του διατριβή για τη συμπεριφορά ομάδων ζώων , συμπεριλαμβανομένων των λύκων. Πριν από τρεις μήνες, πέρασε μια τραυματική εμπειρία με τη δική του οικογένεια στην έρημο της Ιουδαίας ενώ πήγαιναν για πεζοπορία.
“Τα μεγαλύτερα παιδιά δεν ήθελαν να κοιμηθούν στη σκηνή, κοιμόταν έξω”, δήλωσε ο Μπέργκερ στο Haaretz. Τότε η κόρη του, του είπε ότι υπήρχε ένας λύκος. Όταν εκείνος βγήκε από τη σκηνή είδε έναν λύκο να στέκεται κοντά και να μην απομακρύνεται. “Δεν είναι δυνατό για ένα αρπακτικό ζώο να στέκεται κοντά σε σας και να μην σας φοβάται. Και αν δεν σας φοβάται, πρέπει να τον φοβάστε. Ένας λύκος που δεν φοβάται είναι ένας λύκος που επιτίθεται” τόνισε ο καθηγητής Μπέργκερ.
Σε αυτή την περίπτωση το περιστατικό τελείωσε χωρίς επίθεση, αλλά ο Berger, ο οποίος κατέχει επίσης μια τουριστική εταιρεία που ειδικεύεται στην παρακολούθηση ζώων στη φύση, αποφάσισε να εξετάσει το θέμα σε βάθος. Άρχισε να συλλέγει τις ιστορίες άλλων περιστατικών. Ανακάλυψε άλλες οκτώ επιθέσεις τον Μάιο και τον Ιούνιο.
Ο Μπέργκερ πιστεύει ότι οι λύκοι στην έρημο της Ιουδαίας έχουν υποστεί μια μακρά διαδικασία επικίνδυνου εγκλιματισμού στην ανθρώπινη κοινωνία. Έχουν μάθει ότι όχι μόνο δεν υπάρχει λόγος να φοβούνται τους ανθρώπους, αλλά οι άνθρωποι μπορούν επίσης να είναι μια πηγή τροφής, παρόμοια με τα μικρά των ibex (είδος αγριοκάτσικου) ή τα Υρακοειδή (μικρά φυτοφάγα θηλαστικά, στο μέγεθος λαγού). Ένας λύκος που δεν μπορεί να βρει τροφή για μερικές μέρες ξαφνικά βλέπει τους ανθρώπους να μαγειρεύουν σε μια φωτιά και η μυρωδιά γεμίζει ολόκληρη την περιοχή. Πριν από 50 ή 100 χρόνια, οι λύκοι δεν θα είχαν ποτέ πλησιάσει τον Βεδουίνο που θα έστηνε την σκηνή του στην έρημο, αλλά σήμερα η κατάσταση είναι διαφορετική, λέει ο Berger.
Αυτές δεν είναι οι πρώτες επιθέσεις λύκων στο Ισραήλ. Το 2008, ένα άλλο περιστατικό συνέβη κοντά στο Masada, όπου ένας λύκος επιτέθηκε σε ένα τρίχρονο κορίτσι λίγα μόλις μέτρα από τους γονείς του. Ο λύκος κατόρθωσε να τραβήξει το κορίτσι λίγα μέτρα πριν οι γονείς τον διώξουν φωνάζοντας. Το κορίτσι τραυματίστηκε από δαγκώματα στο λάρυγγα και στο λαιμό της.
Εκείνη την εποχή, η Υπηρεσία Φύσης και Πάρκων δήλωσε ότι ήταν ένας μοναχικός λύκος και υποσχέθηκε να περιφράξει την κατασκήνωση για να προστατεύσει τους κατασκηνωτές, αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ.
Τον Ιούνιο, μια άλλη επίθεση αναφέρθηκε στο Kibbutz Ein Gedi από το ξενοδοχείο. Ένα κοριτσάκι δυόμιση χρονών έπαιζε έξω στο γρασίδι όταν ένας λύκος την επιτέθηκε. Ο πατέρας της τον έδιωξε, αλλά όχι πριν προλάβει να δαγκώσει την μικρή στην πλάτη και στο στομάχι. Το κοριτσάκι μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και αργότερα πέρασε από την οδυνηρή εμπειρία της αντιλυσσικής θεραπείας. Ένας δασοφύλακας της Υπηρεσίας Φύσης και Πάρκων είπε στον πατέρα ότι ο λύκος έψαχνε για θήραμα.
Ο Berger αναφέρει ότι είναι δυνατόν να ληφθούν ορισμένα άμεσα μέτρα για τη μείωση του κινδύνου, συμπεριλαμβανομένης της τοποθέτησης προειδοποιητικών πινακίδων σε όλους τους χώρους κατασκηνώσεων και εισόδων σε φυσικά καταφύγια. Επίσης, ένας θηροφύλακας θα πρέπει πάντα να είναι παρών και να περιπολεί την περιοχή εξοπλισμένος με μη θανατηφόρα μέσα για να τρομάξει τους λύκους. Οι πεζοπόροι θα πρέπει να διδάσκονται πώς να αποθηκεύουν τρόφιμα και σκουπίδια σε χώρους κατασκήνωσης και να τους γίνει απολύτως σαφές ότι απαγορεύεται η σίτιση άγριων ζώων. Όλα αυτά τα περιστατικά θα πρέπει να τεκμηριώνονται – και οι λύκοι θα πρέπει να συλλαμβάνονται και να τους σημαίνουν με πομπούς για την παρακολούθηση, λέει ο Berger.
Άλλοι θέλουν μια πιο ριζοσπαστική λύση: Να εξαλειφθούν εντελώς οι λύκοι. Είναι πιθανό ότι αυτοί δεν είναι καθαροί λύκοι, αλλά μια μίξη σκύλου-λύκου, που τους κάνει να φοβούνται λιγότερο τους ανθρώπους.
Ο Gild Gabay, διευθυντής της Νότιας Περιφέρειας, επιβεβαιώνει ότι υπήρξαν 10 επιθέσεις, αλλά απορρίπτει τον ισχυρισμό ότι η Υπηρεσία Πάρκων αγνοεί τον κίνδυνο. Λέει ότι παίρνουν σοβαρά την απειλή, τοποθετώντας πινακίδες που απαγορεύουν τη σίτιση άγριων ζώων, εξοπλίζοντας μάλιστα τους επιθεωρητές στο πεδίο με τουφέκια του paintball για να απομακρύνουν τους λύκους. Η αρχή θα παγιδεύει επίσης τους λύκους που επιτίθενται, αλλά η πραγματική πηγή του προβλήματος είναι οι φιλόζωοι πεζοπόροι που προσφέρουν διάφορα τρόφιμα στους λύκους, λέει, ισχυριζόμενοι ότι οι άνθρωποι αποτελούν την πηγή του προβλήματος και έχουν αλλάξει τη συμπεριφορά των λύκων και ότι το κοινό πρέπει επίσης να συνεργαστεί.
Περίπου 20 λύκοι ζουν στην περιοχή και μόνο λίγοι έχουν συμμετάσχει στις επιθέσεις, εκτιμά ο Gabay. Λέει ότι οι επιθεωρητές παγίδευσαν τον λύκο που θεωρήθηκε υπεύθυνος για τις επιθέσεις του Μαΐου και οι επιθέσεις σταμάτησαν – για κάποιο χρονικό διάστημα. Ωστόσο την περασμένη εβδομάδα ξεκίνησε ένα νέο κύμα επιθέσεων.
Ο Gabay λέει ότι δεν θέλει να υποβαθμίσει τη βαρύτητα του θέματος, υποστηρίζοντας ότι η Υπηρεσία Πάρκων ανησυχεί γι ‘αυτό και δεν προσπαθεί να κρύψει τις επιθέσεις. Αναφέρει στους πεζοπόρους να προσπαθούν να απομακρύνουν τους λύκους με κάθε δυνατό τρόπο, όπως φωνάζοντας, κουνώντας τα χέρια τους και ρίχνοντας πέτρες – και στη συνέχεια να καλούν την Υπηρεσία Πάρκων.
Απόδοση στα Ελληνικά Αλέξανδρος Παλαιολόγος – https://www.haaretz.com/
