Ακυρώνεται η συνάντηση που είχα στο γραφείο και επιστρέφω νωρίτερα στο σπίτι μου. Μπαίνοντας στο σπίτι συνειδητοποιώ ότι ο άντρας μου έχει κι αυτός επιστρέψει και μιλάει στο τηλέφωνο στην κρεβατοκάμαρα. Φυσικά και δεν έχει αντιληφθεί τον ερχομό μου καθώς είναι και λίγο βαρήκοος από το ένα αυτί -παράσημο κατά τον ίδιο από τις άπειρες μάχες που έχει δώσει στο.. κυνήγι- και καθώς πλησιάζω ακούω:
«Τι μου έκανε πάλι το Σάββατο αυτή η καργ…, η πουτ… Με τρέλανε σου λέω, δεν περιγράφεται»
Στα πρόθυρα εγκεφαλικού, αποσβολωμένη συνεχίζω να ακούω:
«Προσπαθούσα όλη μέρα, τόσες ώρες για να την πετύχω και μόλις τη στρίμωξα σιγά που θα μου ξέφευγε. Όσο την πλησίαζα σιγά-σιγά ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά, και ενώ είμαι έτοιμος να την πάρω»
Εγώ πάλι είμαι έτοιμη να ορμήσω, να ουρλιάξω, να μάθω ποια είναι, να πάρω το δικηγόρο τηλέφωνο, νιώθω ήδη χωρισμένη και αυτός συνεχίζει:
«τότε παπαπαπα πετάει δυνατά και ψηλά σαν ελικόπτερο πάνω από το κεφάλι του Ρόκυ και μου ξεφεύγει, ούτε που πρόλαβα να την τουφεκίσω… ούτε που είδα που πήγε. Ούτε τη ξαναβρήκα.. Κρίμα για το Ρόκυ μου που τη φέρμαρε τόση ώρα, κρίμα και άδικο»
Πάλι για μπεκάτσα μίλαγε. Την άτιμη πήγε να μου κλείσει το σπίτι. Χαίρομαι μεν αλλά όσο σκέφτομαι πόσο πολύ θα μπορούσα να γελοιοποιηθώ για ένα πουλί, ούτε στην καλύτερη μου φίλη δε θα το ομολογήσω.
Και τότε φώναξα: Γύρισα αγάπη μου, θέλεις κάτι για φαγητό;
Πρέπει να ομολογήσω ότι σε γενικές γραμμές δεν είμαι ζηλιάρα γυναίκα. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι δεν πρέπει να πάρω τις προφυλάξεις μου για να αποτρέψω οποιαδήποτε υποψία απιστίας από τον «καλό» μου.Γι αυτό, φίλες μου, όταν ο αντρούλης μου κατά τη διάρκεια των ταξιδιών μας οδικώς ανά την Ελλάδα μου δείχνει με χαρά τη βουνοκορφή μεταξύ της κεραίας και δύο δέντρων που συνάντησε το κοπάδι από πέρδικες ή το ρέμα που ξεκινάει από κάποια ξεχασμένη πέτρινη γούρνα και εκεί πάντα θα πετύχει κάποια μπεκάτσα, αντί δήθεν να τον παρακολουθώ, προσεκτικά, ενώ ταυτόχρονα σκέφτομαι εάν πρέπει να αγοράσω τις καλοκαιρινές μου εσπαντρίγες σε λιλά ή ροδί χρώμα, καταγράφω και χαρτογραφώ το χώρο με κάθε λεπτομέρεια.
Σε ανύποπτη στιγμή, λοιπόν, και μεταξύ αστείου και σοβαρού αναφέρω στον άντρα μου ότι εάν ποτέ θελήσει να με απατήσει τότε και εγώ θα τον ανταμείψω με το ίδιο νόμισμα και μάλιστα με κυνηγό του οποίου θα δώσω και όλα τα μέρη που κυνηγάει. Και όταν κομπάζοντας θα μου πει ότι δεν τα γνωρίζω του υπενθυμίζω επακριβώς για ποια μέρη μιλάω. Και τότε .. το χαμόγελο του σβήνει…. Αυτή η απειλή πάντα πιάνει!!
Και, βέβαια, απαραίτητα μία φορά ετησίως τον υποχρεώνω να παρακολουθήσει την ταινία «Ολέθρια Σχέση», αυτή του ’87 με τον Μάικλ Ντάγκλας που περνάει ένα σαββατοκύριακο πάθους με την Γκλεν Κλόουζ, ενώ λείπει η γυναίκα του με τα παιδιά στην εξοχή και όταν τη διώχνει εκείνη αρνείται να τον αφήσει ήσυχο και του κάνει τη ζωή κόλαση. Εξαιρετική για πιθανά ξεστρατίσματα.
Η γυναίκα του κυνηγού
