Η συζήτηση για τους λύκους δεν είναι οικολογικό παραμύθι. Είναι θέμα ασφάλειας, ευθύνης και σεβασμού προς τους ανθρώπους που ζουν και εργάζονται στην ύπαιθρο.
Με αφορμή τις πρόσφατες αναφορές για την παρουσία αγέλης λύκων στην Ιπποκράτειο Πολιτεία, η Περιβαλλοντική Οργάνωση “Καλλιστώ” εξέδωσε ανακοίνωση, επιχειρώντας να καθησυχάσει τους πολίτες και να παρουσιάσει την κατάσταση ως φυσιολογική εξέλιξη της φύσης. Όμως για όσους ζουν κοντά στο βουνό, αυτή η εικόνα απέχει πολύ από την πραγματικότητα.
Δεν είναι “φυσική παρουσία” όταν ο λύκος φτάνει στα σπίτια
Η “Καλλιστώ” υπενθυμίζει ότι η Ιπποκράτειος Πολιτεία βρίσκεται σε υψόμετρο 600 μέτρων και αποτελεί “φυσικό περιβάλλον του λύκου”.
Όμως μιλάμε για κατοικημένη περιοχή, γεμάτη οικογένειες, κατοικίδια και παιδιά. Όταν μια αγέλη λύκων κινείται σε τέτοιο σημείο, δεν είναι “οικολογικό φαινόμενο” – είναι σήμα κινδύνου.
Ο λύκος έχει πάψει να φοβάται τον άνθρωπο, γιατί έχει μάθει να συνδέει τον άνθρωπο με τροφή. Και αυτή η εξοικείωση είναι επικίνδυνη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ : Αγέλη οχτώ λύκων στα σπίτια της Ιπποκράτειου Πολιτείας….VIDEO
Ο λύκος δεν ζει μόνο με ζαρκάδια και αγριόχοιρους
Στην Ελλάδα οι πληθυσμοί άγριων οπληφόρων δεν είναι απεριόριστοι. Όταν ο λύκος κατεβαίνει χαμηλότερα, το κάνει γιατί βρίσκει εύκολη λεία: κατοικίδια, πρόβατα, σκουπίδια.
Όσα περιστατικά έχουν καταγραφεί σε όλη τη χώρα αποδεικνύουν ότι η “δίαιτα” του λύκου προσαρμόζεται στις ανθρώπινες δραστηριότητες.
Η “Καλλιστώ” αποφεύγει να το παραδεχτεί, γιατί αυτό θα σήμαινε ότι η παρουσία λύκων κοντά στους οικισμούς δεν είναι ακίνδυνη – και αυτό χαλάει την “οικολογική αφήγηση”.
“Σπάνιες” οι επιθέσεις σε ανθρώπου λέει η ΚΑΛΛΙΣΤΩ
Όχι, οι επιθέσεις σε ανθρώπους δεν είναι σπάνιες, ούτε μοναδικές, ούτε ο κανόνας στην εξαίρεση όπως διαδίδουν οι διάφοροι υπάλληλοι των ΜΚΟ που βιοπορίζονται από την δήθεν σπανιότητα των λύκων και των αρκούδων στην χώρα μας.. Οι ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΛΥΚΩΝ ΣΕ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ στην Χαλκιδική ήταν ΔΥΟ, γιατί λίγο καιρό πριν την επίθεση στο πεντάχρονο κοριτσάκι, είχε καταγραφεί ακόμα μια επίθεση σε παιδάκι, αφού λύκος είχε επιτεθεί και σε ένα τρίχρονο αγόρι από τη Βουλγαρία που έκανε διακοπές στην περιοχή. Αυτές οι 2 επιθέσεις στην ευρύτερη περιοχή του Νέου Μαρμαρά φυσικά και δεν είναι ούτε οι πρώτες, ούτε οι μοναδικές και δυστυχώς δεν θα είναι και οι τελευταίες, αφού στο παρελθόν έχουν καταγραφεί αρκετές επιθέσεις σε κτηνοτρόφους, κυνηγούς, αγρότες και λοιπούς πραγματικούς χρήστες της υπαίθρου !!! Όμως όταν συμβαίνουν, δεν είναι “στατιστικό γεγονός” αλλά πραγματική τραγωδία.
Η αναφορά της Καλλιστώς στο περιστατικό της Χαλκιδικής, όπου λύκος επιτέθηκε σε μικρό παιδί, έγινε με τρόπο σχεδόν αμυντικό — σαν να έφταιγε η κακή διαχείριση των απορριμμάτων.
Η πραγματικότητα είναι απλή: όταν ένα άγριο ζώο χάνει τον φόβο του ανθρώπου, γίνεται απρόβλεπτο και επικίνδυνο. Αυτό χρειάζεται πρόληψη και δράση, όχι ωραιοποίηση.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ : Σπέρνει τον τρόμο και τον πανικό στις περιβαλλοντικές ΜΚΟ ο Άρης Πορτοσάλτε….VIDEO
Ο ρομαντισμός των “πρωτοκόλλων” και η απουσία πράξης
Η Καλλιστώ αναφέρεται σε “διεθνή πρωτόκολλα”, “ομάδες άμεσης επέμβασης” και “διαχείριση περιστατικών”. Όλα αυτά ακούγονται ωραία σε ευρωπαϊκά συνέδρια και προτάσεις χρηματοδότησης, αλλά στην πράξη δεν λειτουργεί τίποτα.
Οι κάτοικοι και οι κτηνοτρόφοι μένουν μόνοι τους να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις — ζημιές, φόβο, απώλειες.
Η πολιτεία απουσιάζει, και οι ΜΚΟ περιορίζονται σε ενημερωτικά φυλλάδια και φωτογραφίες για social media.
Ο λύκος ως “βιοποριστικό μέσο”
Ας ειπωθεί καθαρά:
Για οργανώσεις όπως η Καλλιστώ, ο λύκος έχει γίνει μέσο βιοπορισμού. Μέσα από ευρωπαϊκά προγράμματα, δράσεις “ευαισθητοποίησης” και έργα τύπου LIFE, ρέουν κάθε χρόνο εκατομμύρια ευρώ για “μελέτες”, “σεμινάρια” και “παρακολούθηση πληθυσμών”.
Μπροστά σε αυτήν την οικονομική πραγματικότητα, η ανθρώπινη ζωή, οι ζημιές των κτηνοτρόφων, και η ασφάλεια των κατοίκων της υπαίθρου μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα.
Η προστασία του λύκου έχει μετατραπεί σε επάγγελμα. Και όσο περισσότερο “πρόβλημα” υπάρχει, τόσο περισσότερα προγράμματα εγκρίνονται.
Ο ρόλος των ανθρώπων της υπαίθρου
Οι μόνοι που μπορούν να γνωρίζουν και να διαχειριστούν την πραγματικότητα του βουνού είναι αυτοί που ζουν εκεί: κυνηγοί, κτηνοτρόφοι, δασικοί και κάτοικοι.
Αντί να στοχοποιούνται ή να αγνοούνται, θα έπρεπε να αποτελούν τον βασικό κρίκο στη διαχείριση του προβλήματος.
Η “συνύπαρξη” που ευαγγελίζονται οι οργανώσεις δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ασφάλεια, ενημέρωση και ουσιαστική συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες.
Η παρουσία του λύκου στην Πάρνηθα και σε άλλες περιοχές της Αττικής δεν είναι απλώς ένα φυσικό φαινόμενο. Είναι καμπανάκι κινδύνου για μια πραγματικότητα που αρνούμαστε να δούμε: ότι η φύση δεν είναι στατική και ότι η απουσία διαχείρισης οδηγεί σε προβλήματα.
Όσο ο λύκος παραμένει για κάποιους “ευρωπαϊκό project” και όχι πραγματικό ζήτημα ασφάλειας, τόσο η απόσταση ανάμεσα στους “ειδικούς” των ΜΚΟ και στους ανθρώπους της υπαίθρου θα μεγαλώνει.
Η λύση δεν είναι τα ευχολόγια, αλλά η πράξη – και πάνω απ’ όλα, ο σεβασμός στον άνθρωπο.
Διαβάστε ΕΔΩ όλη την ανακοίνωση της ΚΑΛΛΙΣΤΩ
του Αλέξανδρου Παλαιολόγου
