Όσο και αν πονάνε οι εικόνες που αντικρίζεις, θεωρήσαμε χρέος μας να ξεκινήσουμε και να προγραμματίσουμε δράσεις στήριξης της πανίδας, στην πληγείσα περιοχή. Στην προσπάθεια αυτή του Κυνηγετικού Συλλόγου Μυτιλήνης, χρειάστηκε πολλές φορές να ανοίξουμε δρόμους από καμένους-πεσμένους κορμούς δέντρων.
Από άκρη σε άκρη, και έχοντας άριστη γνώση της περιοχής και των συνηθειών των άγριων ζώων της περιοχής, στοχευμένα (κοντά σε φυσικές πηγές κλπ) αφήσαμε καλαμπόκι και τριφύλλι. Στα ευχάριστα (αν μπορεί να πει κανείς) προσθέτουμε ότι δεν βρήκαμε κανένα ζώο ή ερπετό καμένο.
Ίσως το εναλλασσόμενο δάσος με μισοκατεστραμένους ελαιώνες να έδωσε διεξόδους διαφυγής.
Επίσης οι συναντήσεις μας με φάσες, τρυγόνια, πέρδικες και λαγούς, μας δείχνουν ότι η προσπάθεια αυτή πρέπει να συνεχιστεί…. Η φύση από μόνη της γνωρίζει τις διεργασίες, για να επανέλθει, όμως χρειάζεται το χρόνο της…
Με ήπιας μορφής δράσεις συνεχίζουμε.
Κυνηγετικός Σύλλογος Μυτιλήνης
