Καθηγητής Ζωολογίας έγραψε ένα κείμενο που πραγματικά μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν αυτά που γράφει έχουν επιστημονική βάση ή λόγια που ακούγονται στα καφενεία (ούτε καν στo facebook). Βέβαια αν κάποιος κάνει ένα γρήγορο πέρασμα από τη σελίδα του θα βρει και άλλα παρόμοια κείμενα. Επίσης όποιος “τολμήσει” να γράψει μια διαφορετική άποψη τον μπλοκάρει δια παντός.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ : Αγέλη λύκων στην Πυλαία: Τη λήψη μέτρων ζητούν οι κάτοικοι – Τι αναφέρει ο κ. Σκορδάς
Δείτε τι έγραψε :
<
Ακολουθεί η απάντηση της συντακτικής μας ομάδας
Το Ψέμα της «Εισβολής» του Ανθρώπου
Το δημοσίευμα του …Καθηγητή στο FB για τους λύκους της Πυλαίας θέτει το ερώτημα: «Όταν η φύση συρρικνώνεται κι εμείς απλώνουμε παντού τσιμέντο, ποιος τελικά εισβάλλει σε ποιον;» Η απάντηση που προσδοκούν οι συντάκτες είναι προφανής – ο άνθρωπος. Αλλά τα επιστημονικά δεδομένα από ολόκληρη την Ευρώπη αφηγούνται μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Και αυτή η ιστορία δεν έχει καμία σχέση με τον συναισθηματισμό των social media.
Η αλήθεια είναι απλή και αδιάψευστη: η ελληνική ύπαιθρος εγκαταλείφθηκε μαζικά τις τελευταίες δεκαετίες. Οι ορεινές περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας και οι αγροτικές περιοχές βίωσαν δραματική εγκατάλειψη. Οι αστικές εκτάσεις αυξήθηκαν…. μόνο κατά μήκος των ακτών και σε χαμηλές περιοχές, όχι στα βουνά.
Το «τσιμέντο» δεν κατέλαβε τα βουνά. Συγκέντρωσε τον πληθυσμό στις πόλεις, αδειάζοντας τις στάνες, τα χωριά, τα μονοπάτια. Η ανάκαμψη των ευρωπαϊκών πληθυσμών λύκων ξεκίνησε ακριβώς όταν οι παραδοσιακές αγροτικές οικονομίες κατέρρευσαν και η ανθρώπινη πυκνότητα στις αγροτικές περιοχές μειώθηκε δραματικά. Η φύση δεν συρρικνώθηκε – κατέλαβε τον χώρο που της παραδώσαμε.
Η Έκρηξη που αρνούνται να αναγνωρίσουν
Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις μιλούν για «παρακολούθηση της κατάστασης» και για λύκους που «προσπαθούν να επιβιώσουν». Η πραγματικότητα; Οι πληθυσμοί λύκων στην Ευρώπη αυξήθηκαν κατά εξήντα τοις εκατό σε μια μόνο δεκαετία. Από περίπου έντεκα χιλιάδες λύκους σε είκοσι μία χώρες της ΕΕ το 2018, φτάσαμε σε πάνω από είκοσι χιλιάδες λύκους σε όλες τις ηπειρωτικές χώρες της Ένωσης το 2023. Αυτό δεν είναι «ανάκαμψη» – είναι υπερπληθυσμός.
Στην Ελλάδα ο πληθυσμός τετραπλασιάστηκε ή πενταπλασιάστηκε σε λιγότερο από είκοσι πέντε χρόνια. Σε κρίσιμες περιοχές της κεντρικής Ελλάδας, η πυκνότητα λύκων φτάνει τα επίπεδα που θεωρούνται από τα υψηλότερα στην Ευρώπη. Όταν λοιπόν οι ΜΚΟ μιλούν για «απειλούμενο είδος», περιγράφουν μια πραγματικότητα που έπαψε να υπάρχει πριν από δύο δεκαετίες.
Το δημοσίευμα του …Καθηγητή κατακρίνει την ανθρώπινη παρουσία στην Πυλαία. Αλλά ποτέ δεν αναρωτιέται: γιατί οι λύκοι αυξήθηκαν τόσο δραματικά; Η απάντηση είναι απλή και επιστημονικά τεκμηριωμένη: διότι η λεία τους εκτινάχθηκε.
Σε ολόκληρη την Ευρώπη, οι πληθυσμοί αγριόχοιρων, ελαφιών και ζαρκαδιών αυξήθηκαν σταθερά τις τελευταίες δεκαετίες. Στην Πάρνηθα, η έκρηξη του πληθυσμού ελαφιών μετά την πυρκαγιά του 2007 οδήγησε απευθείας σε αύξηση των λύκων, οι οποίοι πλέον απειλούν τον πληθυσμό των ελαφιών.
Η επιστημονική σχέση είναι απλή: Η αφθονία λείας καθορίζει άμεσα το μέγεθος των πληθυσμών λύκων, με τις αγέλες να προσαρμόζονται στη διαθέσιμη τροφή και να παραμένουν κοντά στη μέγιστη ζωοχωρητικότητα του περιβάλλοντος. Με άλλα λόγια: δώσατε στους λύκους απεριόριστο φαγητό, προστασία από το κυνήγι, και άδειους χώρους χωρίς ανθρώπινη παρουσία. Τι περιμένατε να συμβεί;
Γιατί Κατεβαίνουν στις Πόλεις
Και φτάνουμε στην πεμπτουσία του προβλήματος που αρνούνται να αντιμετωπίσουν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις. Όταν ένας πληθυσμός λύκων φτάνει στα όρια της ζωοχωρητικότητας μιας περιοχής – όταν δηλαδή τα βουνά γεμίζουν – τα νεαρά ζώα αναγκάζονται να αναζητήσουν νέες περιοχές. Και πού υπάρχει περισσότερη τροφή; Εκεί που είναι τα κτηνοτροφικά ζώα, τα σκυλιά και οι γάτες. Δίπλα στους ανθρώπους δηλαδή.
Οι λύκοι δεν «προσπαθούν να επιβιώσουν». Μετακινούνται εκεί που υπάρχει το φαγητό. Και όταν οι ΜΚΟ κατηγορούν τον κάτοικο της Πυλαίας που έχτισε σπίτι, «ξεχνούν» να πουν ότι οι λύκοι κατεβαίνουν εκεί γιατί τα βουνά γέμισαν.
Το Κόστος της «Συνύπαρξης»
Η λέξη «συνύπαρξη» έχει γίνει το νέο «μότο» των περιβαλλοντικών οργανώσεων. Ας δούμε πώς δουλεύει στην πράξη. Οι λύκοι σκοτώνουν πάνω από πενήντα χιλιάδες κατοικίδια ζώα ετησίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με το κόστος αποζημιώσεων να ξεπερνά τα δεκαεπτά εκατομμύρια ευρώ. Και αυτό είναι μόνο το επίσημο, καταγεγραμμένο κόστος. Δεν συμπεριλαμβάνει τις μη αναφερόμενες απώλειες, το κόστος των προληπτικών μέτρων, την ψυχολογική καταστροφή των κτηνοτρόφων.
Η Ελλάδα κατέχει τη δεύτερη χειρότερη θέση στην Ευρώπη όσον αφορά τις ζημιές από λύκους σε κτηνοτροφικά ζώα, με σταθερά υψηλά ποσοστά θανάτωσης για περίοδο δεκαπέντε ετών. Αυτή είναι η «συνύπαρξη» που προτείνουν οι ΜΚΟ: οι κτηνοτρόφοι πληρώνουν, οι λύκοι πολλαπλασιάζονται, και οι περιβαλλοντικές οργανώσεις «παρακολουθούν».
Και όταν οι κτηνοτρόφοι ζητούν λύσεις; Τους απαντούν με τα «προληπτικά μέτρα». Αυτά περιλαμβάνουν συνεχή ανθρώπινη επίβλεψη, νυχτερινό εγκλεισμό των ζώων και μεγάλο αριθμό φυλάκων σκύλων. Για τους περισσότερους κτηνοτρόφους στα βουνά, αυτά τα μέτρα είναι οικονομικά απαγορευτικά. Το αποτέλεσμα; Εγκατάλειψη της κτηνοτροφίας. Και τότε το βουνό παραδίδεται εντελώς στους λύκους.
Το Τέλειο Ενδιαίτημα που Δημιουργήσαμε
Ας συνοψίσουμε τι κάναμε για τους λύκους τις τελευταίες δεκαετίες:
Εγκαταλείψαμε μαζικά τα βουνά, δίνοντάς τους τεράστιες εκτάσεις χωρίς ανθρώπινη παρουσία. Τους δώσαμε πλήρη νομική προστασία από το 1991. Ο λύκος πέρασε από επιβλαβές είδος που διωκόταν συστηματικά, σε αυστηρά προστατευόμενο είδος σε λιγότερο από μια δεκαετία. Παράλληλα, οι πληθυσμοί της λείας τους – αγριόχοιροι, ζαρκάδια – εκτοξεύτηκαν λόγω της εγκατάλειψης των αγροτικών περιοχών.
Η ευρεία επιστροφή των άγριων οπληφόρων σε ολόκληρη την Ευρώπη επέτρεψε στους λύκους να επεκταθούν σε περιοχές από τις οποίες απουσίαζαν για περισσότερο από έναν αιώνα. Και τώρα που τα βουνά γέμισαν λύκους, μας εκπλήσσει το γεγονός ότι …κατεβαίνουν στην Πυλαία; Το πρόβλημα δεν είναι η ανθρώπινη παρουσία στις περιοχές που πλέον επισκέπτονται οι Λύκοι. Το πρόβλημα είναι ότι δημιουργήσαμε τις ιδανικές συνθήκες για έκρηξη του πληθυσμού λύκων – και τώρα αρνούμαστε να αναγνωρίσουμε τις συνέπειες.
Η Υποκρισία των ΜΚΟ: «Παρακολουθούμε» και τίποτα άλλο
Το άρθρο της Πυλαίας διαμαρτύρεται δικαιολογημένα: «Οι περιβαλλοντικές ΜΚΟ μιλούν για συνύπαρξη και ότι παρακολουθούν την κατάσταση». Και τίθεται το εύλογο ερώτημα: μέχρι πότε η «παρακολούθηση»;
Η αλήθεια είναι ότι η «συνύπαρξη» απέτυχε σε κάθε χώρα που τη δοκίμασε. Η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία – όλες αντιμετωπίζουν εκτεταμένες συγκρούσεις ανθρώπων και λύκων. Χιλιάδες κτηνοτροφικά ζώα σκοτώνονται κάθε χρόνο. Οι κτηνοτρόφοι εγκαταλείπουν τα επαγγέλματά τους. Οι λύκοι εμφανίζονται στα περίχωρα των πόλεων.
Και η απάντηση των ΜΚΟ; «Χρειαζόμαστε περισσότερο διάλογο». «Πρέπει να εκπαιδεύσουμε τους πολίτες». «Η συνύπαρξη είναι εφικτή». Μα πότε; Μετά από πόσες χιλιάδες νεκρά πρόβατα; Μετά από πόσους καταστραμμένους κτηνοτρόφους; Μετά από πόσα νεκρά σκυλιά και μετά από πόσα περιστατικά με ανθρώπους;
Η πραγματικότητα που αρνούνται να δεχτούν είναι απλή: όταν ένας πληθυσμός υπερπολλαπλασιάζεται σε τέτοιο βαθμό, η σύγκρουση με τον άνθρωπο είναι μαθηματικά αναπόφευκτη. Και όσο συνεχίζουν να μιλούν για «παρακολούθηση» χωρίς πραγματική διαχείριση, το πρόβλημα θα χειροτερεύει.
Το Πραγματικό Ερώτημα: Ποιος εισέβαλε στον βιότοπο ποιανού;
Το άρθρο του …Καθηγητή κλείνει με το ρητορικό ερώτημα: «Ποιος πραγματικά παρεμβαίνει στον χώρο του άλλου;» Η απάντηση, με βάση τα επιστημονικά δεδομένα, είναι μόνο μία.
Οι άνθρωποι δεν επεκτάθηκαν στα βουνά – τα εγκατέλειψαν. Η ύπαιθρος δεν καταστράφηκε – επανήλθε στην άγρια κατάστασή της. Οι λύκοι δεν εκδιώχθηκαν – προστατεύτηκαν, πολλαπλασιάστηκαν και τετραπλασιάστηκαν. Το ενδιαίτημα των λύκων δεν συρρικνώθηκε – επεκτάθηκε δραματικά.
Και τώρα, έχοντας φτάσει τα βουνά στα όρια της ζωοχωρητικότητάς τους, οι λύκοι μετακινούνται προς τις ανθρώπινες κοινότητες. Όχι επειδή «εισβάλλουμε» εμείς. Αλλά επειδή τους δώσαμε τα πάντα – και τώρα θέλουν περισσότερα.
Η Πυλαία, η Ιπποκράτειος Πολιτεία, τα νεόκτιστα στις παρυφές των πόλεων δεν είναι η αιτία του προβλήματος – είναι το σημείο όπου το πρόβλημα έγινε ορατό. Γιατί έως τώρα οι λύκοι ήταν «εκεί πάνω, μακριά». Και τώρα είναι «εδώ κάτω, κοντά». Και ξαφνικά όλοι αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα που αρνούνταν να δουν: ο πληθυσμός λύκων είναι εκτός ελέγχου.
Η Ώρα των Δύσκολων Αποφάσεων
Για δεκαετίες, η προστασία του λύκου ήταν μονόδρομος. Και πέτυχε πέρα από κάθε προσδοκία. Αλλά κάθε επιτυχία φτάνει σε ένα σημείο όπου πρέπει να επαναξιολογηθεί. Η «προστασία» ενός υπερπληθυσμού δεν είναι πλέον διατήρηση – είναι επικίνδυνη ιδεολογία.
Τα επιστημονικά δεδομένα είναι αδιάψευστα. Οι πληθυσμοί λύκων έχουν εκραγεί σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η Ελλάδα έχει μία από τις υψηλότερες πυκνότητες λύκων στην ήπειρο. Οι ζημιές στην κτηνοτροφία είναι τεράστιες. Η «συνύπαρξη» έχει αποτύχει παντού όπου δοκιμάστηκε χωρίς πραγματική διαχείριση των πληθυσμών.
Και η απάντηση των ΜΚΟ συνεχίζει να είναι: «Παρακολουθούμε την κατάσταση».
Μήπως ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να «παρακολουθούμε» και να αρχίσουμε να διαχειριζόμαστε; Μήπως ήρθε η ώρα να αναγνωρίσουμε ότι ένας πληθυσμός που τετραπλασιάζεται σε είκοσι πέντε χρόνια δεν είναι «απειλούμενος» αλλά υπερπληθής; Μήπως ήρθε η ώρα να δώσουμε προτεραιότητα στους ανθρώπους που ζουν και εργάζονται σε αυτές τις περιοχές, αντί στην ιδεολογική αρνηση της πραγματικότητας;
Το ερώτημα δεν είναι πλέον «ποιος εισέβαλε». Το ερώτημα είναι: πόσο ακόμα θα αρνούμαστε να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια;
Συντακτική ομάδα του iHunt.gr
