880
Μία απίστευτη περιπέτεια που λίγο έλειψε να τους στοιχίσει την ίδια τους τη ζωή, έζησαν τρεις κυνηγοί στο Δέλτα του Εβρου, σε ένα κατεστραμμένο γεφυράκι, δίπλα σε στρατιωτικό φυλάκιο του ακριτικού νομού.
H διαδρομή…
Ολα ξεκίνησαν τη Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014 όταν ο Δημήτρης έφτασε σε ένα καφέ της Αλεξανδρούπολης, όπου ήταν το προκαθορισμένο ραντεβού με τον Γιάννη και τον Παύλο. Ο Παύλος είναι ένα 16χρονο παιδί που του αρέσει να πηγαίνει για κυνήγι (χωρίς όπλο φυσικά) την ώρα που άλλα παιδιά της ηλικίας του είναι κουκουλωμένα με το πάπλωμα.
Στις 5:45 η παρέα, όλο χαρά, ξεκινούσαν για την κυνηγετική εξόρμηση στο Δέλτα του Εβρου με κυρίαρχα τα πειράγματα και τα γέλια, ενώ παράλληλα δίνονταν και σημαντικές συμβουλές προς τον νεαρό Παύλο. Τρεις διαφορετικές ηλικίες έχουν βρει κοινό κώδικα επικοινωνίας. Αλήθεια, αναρωτιέμαι αν μπορεί κάποια άλλη δραστηριότητα να καταφέρει κάτι τέτοιο.
Η διαδρομή προς τα καρτέρια προκαθορισμένη και το πέρασμα στην περιοχή του Δέλτα θα γινόταν από το Μοναστηράκι. Τελευταίο εμπόδιο πριν από την είσοδο στο Δέλτα του Εβρου ήταν το γεφυράκι που βρίσκεται κοντά στο στρατιωτικό φυλάκιο Εγνατία.
Οταν έφτασαν σε αυτό το γεφυράκι διαπίστωσαν ότι το νερό κάλυπτε την πλακόστρωτη διάβαση. Στις δύο άκρες του περάσματος έπρεπε να υπάρχουν δυο βυθομετρητές, αλλά, δυστυχώς, το νερό είχε παρασύρει τον βυθομετρητή που βρισκόταν στη δεξιά πλευρά. Με το μάτι εκτίμησαν την κατάσταση βατή και επιχείρησαν να περάσουν τη γέφυρα και ενώ είχαν ήδη διασχίσει τα τρία τέταρτα της γέφυρας, ένας λάθος χειρισμός αρκούσε για να ρίξει το αυτοκίνητο σε ένα σημείο, όπου η πλακόστρωτη διάβαση είχε διαβρωθεί από το ορμητικό νερό, βυθίζοντας το αυτοκίνητο στο ποτάμι.
Το μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου βυθίστηκε, η μηχανή έσβησε και σιγά σιγά άρχισε να μπαίνει νερό στην καμπίνα των επιβατών. Οι στιγμές που ζούσαν οι τρεις φίλοι ήταν συγκλονιστικές. Ο Γιάννης από τη θέση του συνοδηγού κρεμάστηκε έξω από το παράθυρο και καλούσε σε βοήθεια τους επιβάτες ενός αυτοκινήτου που έτυχε να ακολουθεί, ζητώντας τους να παραμείνουν με τα φώτα αναμμένα και να κορνάρουν για να ακούσουν από το φυλάκιο οι φαντάροι.
Δυστυχώς και προς μεγάλη τους έκπληξη όμως οι «συνάδελφοι» κυνηγοί αντί να σπεύσουν σε βοήθεια, έβαλαν όπισθεν και εξαφανίστηκαν. Τι να σχολιάσει κανείς; Σε μια χώρα όπου το μόνο που της έχει μείνει είναι η ανθρωπιά και το
φιλότιμο μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που σε βλέπουν να πνίγεσαι και αντί να σε βοηθήσουν…απλά βάζουν όπισθεν και φεύγουν; Προφανώς για να μη χάσουν το πρωινό καρτέρι…
Ο Δημήτρης Χατζής όταν κατάφερε να βγει από το παράθυρο του αυτοκινήτου, και το πρώτο πράγμα που θυμάται είναι τον μικρό Παύλο να λέει «κ. Δημήτρη φοβάμαι…». Σύντομα και επιδέξια ο Δημήτρης κατάφερε και έβγαλε τον μικρό Παύλο από το παράθυρο.
Bρεγμένοι & παγωμένοι
Εν τω μεταξύ οι στρατεύσιμοι στο φυλάκιο ακούγοντας τις φωνές αντιλήφθηκαν το ατύχημα και έσπευσαν για βοήθεια. Με τις οδηγίες των φαντάρων και καταβάλλοντας υπεράνθρωπη προσπάθεια βγήκαν και οι τρεις βρεγμένοι και παγωμένοι μέχρι το κόκαλο. Οι φαντάροι τους συνόδευσαν στο στρατιωτικό φυλάκιο, όπου τους έδωσαν στεγνά ρούχα και προσπάθησαν να τους ζεστάνουν δίπλα στη φωτιά.
Στη συνέχεια ενημερώθηκε η Πυροσβεστική για το συμβάν, αλλά επειδή δεν υπήρχε εγκλωβισμός ανθρώπου δήλωσαν αναρμόδιοι.
Ακολούθως, ειδοποιήθηκαν και ήρθαν ΑΜΕΣΩΣ ο διοικητής, ο υποδιοικητής του φυλακίου και φυσικά η Θηροφυλακή. Ενας περαστικός που είχε αντιμετωπίσει παρόμοιες καταστάσεις ειδοποίησε ένα συνεργείο του Δήμου Φερών και έστειλαν αμέσως ένα «τσαπάκι», το οποίο κατάφερε να βγάλει το αυτοκίνητο από το ποτάμι.
Η περιπέτεια των τριών φίλων είχε αίσιο τέλος, αφού κανείς τους δεν τραυματίστηκε, όμως το αυτοκίνητο του Δημήτρη βρίσκεται σε συνεργείο στην Αλεξανδρούπολη και είναι άγνωστο πόσο θα κοστίσει η επισκευή του..
Ποιος όμως θα αποζημιώσει τον Δημήτρη; Γιατί κάθε κράτος που σέβεται τους πολίτες του οφείλει να προσέχει τους δρόμους και να επιδιορθώνει γρήγορα τις ζημιές που γίνονται. Εδώ πρέπει να επισημάνουμε ότι δέκα ημέρες πριν, στην ίδια παγίδα έπεσε και ένας κάτοικος της περιοχής που περνάει καθημερινά από τη περιοχή. Επίσης, ακόμη δυο αυτοκίνητα που προσπάθησαν να περάσουν από το γεφυράκι αρκετές ώρες αργότερα είχαν την ίδια τύχη. Αρα το συγκεκριμένο σημείο είναι «καρμανιόλα» και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε.
Τελικά ποιος είναι υπεύθυνος για αυτό τον δρόμο όπου καθημερινά διαβαίνουν πολίτες, αγρότες, ψαράδες, κυνηγοί φυσιολάτρες, φαντάροι; Ο στρατός; Ο φορέας διαχείρισης; Ο Δήμος Αλεξανδρούπολης; Κάθε απάντηση -αν υπάρξει- δεκτή…
Κωνσταντίνος Λουρής
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ Δημήτρης Χατζής – Φιλιώ Επιτρόπου
Πηγή : ΕΘΝΟΣ-ΚΥΝΗΓΙ
