H συμπάθεια των αγριόχοιρων για τις κολώνες της ΔΕΗ

Ο αγριόχοιρος καταφέρνει πάντα να εκπλήσσει με τη συμπεριφορά του. Μια τέτοια περίπτωση είναι η συμπάθεια του για τις ξύλινες κολώνες της ΔΕΗ ή ορθότερα τους στύλους του ΔΕΔΔΗΕ, αλλά και του ΟΤΕ. Αναφορές χρησιμοποίησης των στύλων  από τους αγριόχοιρους υπάρχουν απ’ όλη τη χώρα, από την Πελοπόννησο έως τη Μακεδονία, αλλά και στο εξωτερικό. 

 

Ο αγριόχοιρος χρησιμοποιεί δέντρα, βράχους και στύλους με σκοπό να απομακρύνει τη λάσπη και τα εκτοπαράσιτα και για να περιποιηθεί το δέρμα του τρίβοντας με δύναμη το σώμα του. Οι αγριόχοιροι υποφέρουν συχνά από προσβολές ψειρών και κροτώνων. Τα λασπόλουτρα χρησιμεύουν για την ακινητοποίηση των παρασίτων, και το τρίψιμο τους στη συνέχεια σε κορμούς τους αφαιρεί μηχανικά. Μάλιστα σε κάποιους στύλους η συχνή χρήση τους από τους αγριόχοιρους έχει προκαλέσει σοβαρή φθορά και την ανησυχία των υπαλλήλων του ΔΕΔΔΗΕ.

 

Οι αγριόχοιροι γενικά προτιμούν τα μικρής έως μέτριας διαμέτρου πεύκα λόγω της τραχείας επιφάνειάς τους και ίσως της ρητίνης τους που μπορεί να αποτρέπει τα παράσιτα. Προτιμούν όμως και τους αποφλοιωμένους στύλους από δασική και μαύρη πεύκη, είδη δένδρων από τα οποία γίνονται οι στύλοι ΔΕΗ και ΟΤΕ στη χώρα μας. Στην περίπτωση αυτή, ο υπό πίεση εμποτισμός των στυλών με πισσέλαιο (απαραίτητη προϋπόθεση ώστε να αυξηθεί η διάρκεια ζωής του ξύλου), φαίνεται να καθιστά τους στύλους ακόμα πιο ελκυστικούς για τους αγριόχοιρους. Το πισσέλαιο έχει εντομοκτόνα και μυκητοκτόνα δράση και φαίνεται ότι αυτό το έχει αντιληφθεί ο αγριόχοιρος.

 

Το ύψος της χαρακτηριστικής περιοχής όπου τρίβεται ο αγριόχοιρος μπορεί να δώσει μια ένδειξη του σχετικού ύψους του ζώου. Ωστόσο, συχνά τα ζώα τείνουν να υψώνουν την πλάτη τους όταν τρίβονται δίνοντας λάθος εντύπωση από το αποτύπωμα πάνω στο στύλο.

 

 

Τέλος στα θαμνοτόπια, όπου συχνά απουσιάζουν τα κατάλληλα δένδρα, οι στύλοι γίνονται ανάρπαστοι από τους αγριόχοιρους και έτσι όταν η περιοχή διατηρεί έναν υψηλό πληθυσμό – οι στύλοι αυτοί με τα χρόνια μπορεί να κινδυνεύουν ακόμα περισσότερο από τη φθορά των αγριόχοιρων.

 

 

 

Του Δρος Χρήστου Σώκου