993
Είναι το μεγαλύτερο νυχτόβιο αρπακτικό της Ευρώπης και ανήκει στη κατηγορία των γλαυκόμορφων. Είναι επιδημητικός και συχνά δεν απομακρύνεται από την περιοχή του, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Την Πέμπτη 23 Ιουλίου οι κυνηγοί απέδειξαν για ακόμη μια φορά ότι είναι πραγματικά προστάτες της φύσης. Ο κυνηγός Νίκος Παλαπαϊδης βρήκε στην περιοχή Διποταμιάς στην Καστοριά ένα τραυματισμένο σπάνιο είδος αρπακτικού πτηνού. Ενός σπάνιου μπούφου (Bubo Bubo).
O κ. Παλαπαϊδης χωρίς δεύτερη κουβέντα μετέφερε το τραυματισμένο αρπακτικό στο κατάστημα κυνηγετικών ειδών του κ.Γιαζιτζίδη στην πόλη της Καστοριάς.
“Τα μεγάλα κίτρινα μάτια, το γαμψό ράμφος και ο μεγάλος όγκος ενός τέτοιου υπερήφανου πουλιού σε γεμίζουν δέος για το μεγαλείο της φύσης.” είπε ο κ,. Γιατζιτζίδης για το μεγάλο αυτό αρπακτικό και αμέσως ειδοποίησε τον υπεύθυνο του κέντρου περίθαλψης άγριων ζώων της Καστοριάς κ. Νίκο Παναγιωτόπουλο.
“Τοποθετήστε τον μπούφο σε ένα ήσυχο μέρος” ήταν οι πρώτες οδηγίες που έδωσε ο κ. Παναγιωτόπολους.
Λίγο αργότερα ήρθε ο κ. Παναγιωτόπουλος και έδωσε τις πρώτες βοήθειες στο άτυχο αρπακτικό και το μετέφερε σε στο κέντρο περίθαλψης. Τελικά ο άτυχος μπούφος μάλλον έπεσε θύμα δηλητηρίασης αλλά από είπε ο κ. Παναγιωτόπουλος θα τα καταφέρει και σύντομα θα είναι ξανά στο φυσικό του περιβάλλον.
“Η διάσωση της άγριας ζωής είναι μέρος της ζωής των κυνηγών και με αυτο πρέπει να πορευόμαστε απ´ την στιγμή που έχουμε την άδεια στα χέρια μας . Η ουσία του κυνηγιού δεν είναι το θήραμα αλλά οι ανάσες γεμάτες αρώματα του βουνού και το στόλισμα της ακοής μας από τους ήχους που μας χαρίζει απλόχερα ο αέρας του.
Θέλω να ευχηθώ να αναρρώσει γρήγορα αυτό το περήφανο πουλί για να ξανά κάνει πετάξει ελεύθερο στις πλαγιές της Αλεβίτσας παρέα με τα αστέρια …” μας είπε ο κ. Γιαζιτζίδης.
Μπούφος (Bubo bubo)
Είναι το μεγαλύτερο νυχτόβιο αρπακτικό της Ευρώπης και ανήκει στη κατηγορία των γλαυκόμορφων. Είναι επιδημητικός και συχνά δεν απομακρύνεται από την περιοχή του, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Ο αναπαραγόμενος πληθυσμός της Ελλάδας εκτιμάται σε 200-500 ζευγάρια (Tucker & Heath 1994), ενώ άλλες εκτιμήσεις τον θέλουν να ξεπερνά τα 500 ζευγάρια.
Ζει σε μεγάλη ποικιλία βιοτόπων σε όλη τη επικράτεια και σε υψόμετρο από το επίπεδο της θάλασσας έως και την αλπική ζώνη.
Φωλιάζει συνήθως σε μικρές σπηλιές σε βράχια, αλλά και σε κουφάλες παλιών δέντρων σπανιότερα δε και σε εγκαταλειμμένες φωλιές άλλων πουλιών. Προτιμά κοντά στη περιοχή φωλιάσματος να υπάρχει πυκνή βλάστηση. Ζει μοναχικός.
Τρέφεται με μικρά και μεσαίου μεγέθους θηλαστικά (τρωκτικά, λαγούς, σκαντζόχοιρους) και πουλιά ακόμη και μεγάλου μεγέθους.
