Δικηγόρος των Αθηνών, βγαίνοντας τις τελευταίες ημέρες από το σπίτι του στην Εκάλη συναντούσε μια νεαρή γυναίκα να κάθεται σε ένα πεζουλάκι και να κρατάει κοντά της με το λουρί έναν σκύλο. Εμοιαζε στα μάτια του να είναι οικιακή βοηθός με καταγωγή από την Ασία, πιθανότατα σε κάποιο κοντινό σπίτι, και ο δικηγόρος προβληματίστηκε με το θέαμα. Τόσο που το είπε στη γυναίκα του.
Ο δικηγόρος βρισκόταν σε δίλημμα. Παρά το γεγονός ότι μένει εδώ και χρόνια στην Εκάλη, δεν παύει να έχει αριστερές καταβολές και ανήκει στη λεγόμενη «γενιά του Πολυτεχνείου». Είναι όμως ταυτοχρόνως και φιλόζωος. Ετσι, από τη μια πλευρά ήθελε να πει μια κουβέντα στην οικιακή βοηθό που έμοιαζε απλά να κάθεται για να περάσει η ώρα, αντί να πηγαίνει βόλτα το σκυλί για να εκτονωθεί και να κάνει την ανάγκη του, από την άλλη οι αριστερές καταβολές του δεν του επέτρεπαν να κάνει παρατήρηση σε μια εργαζόμενη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ : Η Ισπανία εντόπισε τα πρώτα κρούσματα αφρικανικής πανώλης των χοίρων από το 1994 σε αγριόχοιρους
Τη λύση έδωσε μετά από λίγες μέρες η σύζυγός του. Επιστρέφοντας από ένα τραπέζι σε φιλικό σπίτι της περιοχής, του τα είπε όλα χαρτί και καλαμάρι. Μια κυρία, μητέρα ενός παιδιού οκτώ ετών και ιδιοκτήτρια ενός συμπαθέστατου λαμπραντόρ, εξηγούσε με δόση χιούμορ ότι «το πρωί φεύγουν από το σπίτι για το σχολείο και ο γιος μου και ο σκύλος». Και κατά κάποιον τρόπο κυριολεκτούσε.
Αναφερόταν σε ένα νέο φαινόμενο που έχει γίνει μόδα στα ακριβά προάστια της Αθήνας. Πολλά σκυλιά τα μαζεύει το πρωί ένα «σχολικό», ένα ειδικό όχημα δηλαδή, τα πηγαίνει σε έναν χώρο για «εκτόνωση και κοινωνικοποίηση» υπό την επίβλεψη εκπαιδευτών και τα επιστρέφει το απόγευμα.
Μάλιστα, το δικό της λαμπραντόρ, με το που ακούει το πρωί το «σχολικό» κάνει σαν τρελό από τη χαρά του. Ενώ η ιδιοκτήτρια του σκύλου λαμβάνει κάθε μέρα αναφορά από τους εκπαιδευτές των σκύλων που λειτουργούν τον χώρο για το πώς κύλησε η μέρα και για το mood του ζώου.
Με αυτόν τον τρόπο ο δικηγόρος έλαβε από τη σύζυγό του την απάντηση που έψαχνε. Η οικιακή βοηθός που έβλεπε κάθε πρωί να κάθεται στο πεζουλάκι με τον σκύλο δίπλα της καθόλου δεν «λούφαρε». Περίμενε το «σχολικό» για να παραλάβει το ζωντανό. Αν δεν ήταν οι αριστερές καταβολές του που τον συγκράτησαν από το να της κάνει παρατήρηση, θα είχε γίνει ρεζίλι.
Η παραπάνω ιστορία δεν ανήκει σε κάποιο χαμένο έργο των Δημήτρη Κεχαΐδη και Ελένης Χαβιαρά, που έγραψαν το «Mε δύναμη από την Κηφισιά». Τα κέντρα ημερήσιας απασχόλησης σκύλων είναι εδώ και γίνονται μόδα στα ακριβά προάστια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Υπόσχονται για τους τετράποδους φίλους όσων διαθέτουν το ανάλογο πορτοφόλι παιχνίδι, κοινωνικοποίηση μαζί με άλλους σκύλους και ανθρώπους, ακόμη και τη δυνατότητα «να κολυμπήσουν και να κάνουν νέους φίλους»! Αν σας ενδιαφέρει, γκουγκλάρετε και θα τα βρείτε.
Φαίνεται ότι στη χώρα μας, όπου ως γνωστόν η δημόσια παιδεία για τα παιδιά των ανθρώπων (ιδίως των φτωχότερων) δεν διάγει και τις καλύτερες μέρες της, η ιδιωτική συνεχίζει να προοδεύει. Ακόμη και για σκύλους.
Καλή πρόοδο!
Αργύρης Παπαστάθης για το Protagon.gr
