Το θέαμα ανθρώπων που τρέχουν πανικόβλητοι στην ύπαιθρο για να τους κυνηγούν αγέλες bloodhounds παρουσιάζεται πλέον ως «η εξελιγμένη, αποδεκτή» μορφή κυνηγιού στην Αγγλία. Μια δραστηριότητα που σε άλλες εποχές θα θεωρούνταν φάρσα, σήμερα βαφτίζεται ως ηθικά ανώτερη, ενώ το παραδοσιακό, νόμιμο κυνήγι – με αυστηρούς κανόνες, εκπαίδευση και σεβασμό προς το θήραμα – στοχοποιείται.
Η κοινωνία που απαγορεύει την καταδίωξη ζώων, αλλά επιτρέπει με ενθουσιασμό την καταδίωξη ανθρώπων, μοιάζει να έχει χάσει κάθε μέτρο. Σε μια προσπάθεια να επιβληθεί μια «ορθότητα» χωρίς λογική, φτάνουμε στο παράλογο: το πραγματικό, ηθικό, ρυθμισμένο κυνήγι δαιμονοποιείται, ενώ ένα θέαμα όπου άνθρωποι τρέχουν σαν θηράματα παρουσιάζεται ως ακίνδυνη ψυχαγωγία.
Η φύση και η κυνηγετική παράδοση είχαν πάντα σκοπό: διαχείριση πληθυσμών, προστασία οικοσυστημάτων, αξιοποίηση φυσικών πόρων. Αυτό όμως που περιγράφεται στο άρθρο δεν είναι ούτε παράδοση ούτε διαχείριση. Είναι ένα τεχνητό «υποκατάστατο κυνηγιού» σχεδιασμένο για να ικανοποιεί γραφειοκρατικές ευαισθησίες και να καθησυχάζει ομάδες πίεσης που δεν γνωρίζουν τι σημαίνει πραγματική επαφή με τη φύση.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ : Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: Συζήτηση για τον περιορισμό μολύβδου στα πυρομαχικά – Επιπτώσεις για κυνήγι, σκοποβολή και άμυνα
Αντί να συκοφαντείται το νόμιμο, υπεύθυνο κυνήγι, ίσως ήρθε η ώρα η δημόσια συζήτηση να στραφεί στο πραγματικό ερώτημα:
Ποιο είναι πιο υγιές για την κοινωνία; Να συνεχιστεί μια παράδοση που υπηρετεί την ισορροπία της φύσης ή να δούμε ανθρώπους να παίζουν τον ρόλο του θηράματος για χάρη εντυπώσεων;
Διαβάστε στο κείμενο που ακολουθεί πως παρουσιάζει το συγκεκριμένο θέμα ο Guardian
Ένας νευρικός ρεπόρτερ καταδιώκεται σε όλη την αγγλική ύπαιθρο από ουρλιαχτά bloodhounds, σε αυτό που ίσως σύντομα να είναι ο μόνος νόμιμος τρόπος κυνηγιού με σκυλιά
Θα θέλατε να σας καταδιώξει μια αγέλη κυνηγόσκυλων; Είναι μια ερώτηση που συχνά γίνεται για να αναδείξει την αγριότητα του κυνηγιού, γιατί η προφανής απάντηση θα ήταν «όχι». Ή έτσι θα νόμιζε κανείς.
Κι όμως, όλο και περισσότεροι άνθρωποι προσφέρονται εθελοντικά να κυνηγηθούν στην ύπαιθρο από ουρλιαχτά bloodhounds, σε αυτό που ίσως σύντομα να είναι ο μόνος νόμιμος τρόπος κυνηγιού με σκυλιά στην Αγγλία και την Ουαλία — αντί να καταδιώκονται ζώα ή τα ίχνη τους.
Με βάση τα κυβερνητικά σχέδια να απαγορευτεί το trail hunting, όπου τα σκυλιά ακολουθούν άρωμα ζωικής προέλευσης, η προγραμματισμένη αυστηροποίηση της «ανεφάρμοστης» απαγόρευσης κυνηγιού αλεπούς του 2004 έχει προκαλέσει αυξανόμενο ενδιαφέρον για το λεγόμενο clean-boot hunting. Αυτή η υπαίθρια δραστηριότητα έχει τη σπάνια διάκριση να υποστηρίζεται τόσο από τη League Against Cruel Sports όσο και από ορισμένους πρώην κυνηγούς αλεπούς.
Αντί να καταδιώκονται αλεπούδες, bloodhounds και ιππείς κυνηγούν δρομείς ανωμάλου δρόμου. Σήμερα, ένας από αυτούς τους δρομείς είμαι εγώ, ο νευρικός ρεπόρτερ του Guardian, καθώς συμμετέχω ως το ανθρώπινο θήραμα των New Forest Hounds (NFH).
Έχω διαβεβαιωθεί ότι δεν πρόκειται για αιματηρό άθλημα. Παρά το μακάβριο όνομά τους, τα bloodhounds — σε αντίθεση με τα foxhounds — δεν κατασπαράζουν το θήραμά τους. «Είναι πολύ ήρεμα και φιλικά, θα το δεις», λέει ο Will Day, συν-αρχηγός του κυνηγιού. Η ταπετσαρία της οθόνης του τηλεφώνου του είναι μια φωτογραφία του Shogun, του πρωταθλητή κυνηγού του κοπαδιού.
Ο Day με πηγαίνει σε ένα βικτωριανό κυνοτροφείο χτισμένο για foxhounds και ακόμη διακοσμημένο με έναν ανεμοδείκτη σε σχήμα αλεπούς. Τώρα φιλοξενεί 40 bloodhounds, που ξεσηκώνονται θορυβωδώς από την άφιξη ενός φορτηγού που σημαίνει ότι σύντομα θα ξεκινήσει το κυνήγι.
Εκεί μένει και ο επαγγελματίας κυνηγός Danny Allen με την οικογένειά του, ένας από τους τρεις μόνιμους υπαλλήλους των NFH. «Αυτό είναι το μέλλον του κυνηγιού», λέει.
Αργότερα θα ηγηθεί του κυνηγιού με ένα έντονα πράσινο σακάκι και θα καλεί τα σκυλιά με ένα κέρας. Έχει επίσης το λιγότερο ελκυστικό καθήκον να μαζεύει νεκρά ζώα για να ταΐζει τους σκύλους, μέσω μιας επιχείρησης απόδοσης ζωικών υπολειμμάτων που βοηθά στη χρηματοδότηση του κυνηγιού. «Είναι μια πλευρά που το κοινό δεν βλέπει, αλλά μου παίρνει τον περισσότερο χρόνο», λέει ο Allen. Σε μια αποθήκη βρίσκονται τα υπολείμματα ενός πόνυ που τα σκυλιά μόλις έχουν καθαρίσει. Αυτή η μακάβρια εικόνα δεν βοηθά καθόλου στο να μειωθεί η προ-κυνηγιού παράνοιά μου ότι μπορεί να με καταβροχθίσουν ζωντανό.
Τα νεύρα μου εντείνονται όταν μου ζητούν να μπω μέσα στο φορτηγό των κυνηγών ώστε τα σκυλιά να πάρουν μια καλή μυρωδιά της σωματικής μου οσμής. Πριν από τα κυνηγιά, οι δρομείς συμβουλεύονται να μην κάνουν ντους ή να χρησιμοποιούν αποσμητικό, ώστε να είναι όσο πιο… μυρωδάτοι γίνεται.
Μου λένε να στηριχτώ στο πλάι του φορτηγού για να μην με ρίξουν κάτω τα σκυλιά, που μπορεί να ζυγίζουν έως και 70 κιλά. Όταν ανοίγουν τα κλουβιά τους, έρχονται πηδώντας προς το μέρος μου, μια δίνη από μαύρη και καφέ γούνα, κρεμασμένες γλώσσες και ματωμένα σάλια. Όλα προσπαθούν να ακουμπήσουν τις τεράστιες πατούσες τους στους ώμους μου για να με μυρίσουν από κοντά.
Οι άλλοι τρεις δρομείς — ο Day, η Meghan Clarke, ταμίας του κυνηγιού, και ο Rich Shirley, ο «αρχηγός του θηράματος» — είναι συνηθισμένοι σε αυτό και γνωρίζουν σχεδόν όλα τα σκυλιά με το όνομά τους. Για έναν αρχάριο είναι μια έντονη δοκιμασία, αλλά αποδεικνύει ότι τα σκυλιά είναι ακίνδυνα, όσο ζωηρά κι αν είναι.
Εν τω μεταξύ, κυνηγοί, άλογα και συνοδοί συγκεντρώνονται έξω από την παμπ Bold Forester για την έναρξη της συνάντησης. Όλα μοιάζουν με ένα παραδοσιακό κυνήγι: ιππείς με jodhpurs, κυνηγετικά κέρατα και άφθονο port προσφερόμενο από την παμπ. Τα μόνα πράγματα που λείπουν είναι οι σαμποτέρ του κυνηγιού και μια αλεπού.
Μετά την απαγόρευση του 2004, οι NFH πέρασαν από το foxhunting στο trail hunting — καταδίωξη μυρωδιάς ζώου, συνήθως ούρων αλεπούς. Το 2020, η Forestry England ανέστειλε το trail hunting στα εδάφη της, τα οποία περιλαμβάνουν το New Forest. Αυτό οδήγησε τους NFH σε άλλη αλλαγή. Πλέον είναι ένα από τα 22 clean-boot hunts στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Μια μικρή μειοψηφία αποχώρησε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για αυτό που θεώρησαν «υπερβολική πολιτική ορθότητα». Ο Day θα προτιμούσε να συνεχίσουν το trail hunting, αλλά τώρα είναι ένθερμος υποστηρικτής. «Η κοινωνία προχωρά και πρέπει να προχωράς κι εσύ», λέει. «Μείναμε όλοι ευχάριστα έκπληκτοι με το πόσο καλά πήγε και πόσο διασκεδαστικό είναι».
Οι εθελοντές των NFH, που βοηθούν με την οργάνωση των συναντήσεων, περιλαμβάνουν βετεράνους της μεγάλης πορείας Countryside Alliance ενάντια στην απαγόρευση το 2002, αλλά και πρώην σαμποτέρ που ήταν φανατικά αντίθετοι σε κάθε κυνήγι ζώου — εκτός από ανθρώπους-εθελοντές.
Πριν ξεκινήσει το κυνήγι, οι εθελοντές δρομείς λαμβάνουν προβάδισμα και αρχίζουν να τρέχουν. Για να μην μπερδευτούν τα σκυλιά από άλλες μυρωδιές, ο Day μας οδηγεί μακριά από τα μονοπάτια. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να σκαρφαλώνουμε μέσα από πυκνή φτέρη, ρείκι και γαζία.
Αγωνιώδεις ματιές πίσω δεν δείχνουν κανένα σημάδι της αγέλης. Αλλά σύντομα ακούμε τον δυσοίωνο ήχο από βαθιά γαβγίσματα που πλησιάζουν. Η καρδιά χτυπάει ακόμη πιο δυνατά. Είναι τρέξιμο ανωμάλου δρόμου με πρόσθετο… κίνδυνο.
Τα bloodhounds χρησιμοποιούνται σε όλο τον κόσμο για να εντοπίζουν αγνοούμενους, υπόπτους ή δραπέτες. Σε τέτοιο ανώμαλο έδαφος μπορούν να τρέξουν τρεις φορές γρηγορότερα από έναν άνθρωπο και δεν εγκαταλείπουν ποτέ. Έχουν καταγραφεί περιπτώσεις όπου συνέχιζαν να καταδιώκουν μέρες μετά τη φυγή ενός ανθρώπου.
Δεν έχουμε καμία πιθανότητα διαφυγής. Σύντομα βρίσκονται τόσο κοντά που θα ήταν μάταιο να συνεχίσουμε να τρέχουμε. Κουλουριαζόμαστε μέσα στο ρείκι, ώστε τα σκυλιά να μας εντοπίσουν μόνο από τη μυρωδιά και όχι από την όραση. Με αλάνθαστη δεξιότητα αυτά τα «πύραυλοι μυρωδιάς» μας βρίσκουν σε δευτερόλεπτα.
Και πάλι μας βομβαρδίζουν με υγρά ρύγχη και σάλια. Κάθε παράλογος φόβος του να καταβροχθιστούμε εξαφανίζεται αμέσως.
Μόλις μας πιάσουν, τα σκυλιά χάνουν γρήγορα το ενδιαφέρον τους. Ανυπομονούν ήδη για το επόμενο κυνήγι. Μόλις πάρουμε ανάσα και σκουπιστούμε, συνεχίζουμε ξανά.
Κατά τη διάρκεια της ημέρας τρέξαμε πάνω από οκτώ μίλια σε πέντε διαφορετικές καταδιώξεις. Όπου κι αν πήγαμε — μέσα από βάλτους, ποτάμια και δάση — τα σκυλιά μας έπιαναν πάντα. Η ικανότητά τους να ακολουθούν τη μύτη τους είναι απίστευτη και δέος προκαλεί όταν τη βιώνεις από κοντά.
Το να σε κυνηγούν σκυλιά είναι παράξενα συναρπαστικό. Σίγουρα είναι πιο συναρπαστικό από ένα Parkrun.
