«Με την πανσέληνο μπαίνουν οι μπεκάτσες.»
Μια φράση που έχει ειπωθεί αμέτρητες φορές στα κυνηγοτόπια, συνήθως με μια δόση σιγουριάς και παράδοσης.
Όμως η φύση σπάνια υπακούει σε ημερολόγια και φεγγάρια.
Τι πραγματικά καθορίζει τη μετανάστευση
Η μετανάστευση της μπεκάτσας δεν εξαρτάται από τη φάση του φεγγαριού.
Αυτό που την ωθεί να ταξιδέψει είναι οι καιρικές συνθήκες, οι άνεμοι και η θερμοκρασία.
Όταν οι πρώτες ψυχρές μάζες κατεβαίνουν από τη βόρεια Ευρώπη, τα πουλιά εγκαταλείπουν τα παγωμένα δάση και κατευθύνονται νότια — προς τα μέρη μας.
Αν εκείνη τη νύχτα τύχει να έχει φεγγάρι, τότε απλώς συμπίπτει. Έτσι γεννήθηκε ο μύθος.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ : Μύθοι για τις μπεκάτσες : Θα είναι καλή η φετινή χρονιά;
Το νέο φεγγάρι και το μυστήριο της “μπασιάς”
Πολλές παρατηρήσεις δείχνουν πως οι περισσότερες “μπασιές” συμβαίνουν με το νέο φεγγάρι.
Το σκοτάδι του ουρανού προσφέρει ασφάλεια στα πουλιά και τα ενθαρρύνει να κινηθούν.
Αντίθετα, η πανσέληνος τα κάνει πιο διστακτικά — το έντονο φως τα εκθέτει, ειδικά όταν ταξιδεύουν χαμηλά πάνω από τα δάση.
Ο μύθος που επιμένει να μας συντροφεύει
Κι όμως, ο μύθος έχει τη δική του γοητεία.
Ίσως γιατί κάθε κυνηγός έχει ζήσει εκείνη τη νύχτα που, κάτω από το φως του φεγγαριού, είδε την πρώτη μπεκάτσα της χρονιάς.
Και τέτοιες στιγμές μένουν — ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί η επιστήμη.
Η πανσέληνος δεν φέρνει τις μπεκάτσες.
Τις φέρνουν ο βοριάς, ο καιρός και η εποχή.
Αλλά ίσως είναι όμορφο να κρατάμε τον μύθο ζωντανό — γιατί κάνει κάθε πρωινό στο δάσος λίγο πιο μαγικό.
Κώστας Λουρής για το ihunt.gr
