725
Αλήθεια ποιος από εμάς τους κυνηγούς θέλει να σταματήσει το κυνήγι; Πιστεύω κανείς, είναι η λογική απάντηση, όμως με την συμπεριφορά μας στην πράξη φαίνεται ότι πολλούς από εμάς δεν μας ενδιαφέρει το μέλλον, αλλά μόνον το σήμερα. Δυστυχώς ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε το θήραμα, τους συναδέλφους, τους θεσμούς, λυπούμε αλλά δεν μου αφήνουν κανένα περιθώριο να σκεφτώ κάτι διαφορετικό. Ακούγοντας κάποιος τις απόψεις συναδέλφων κατά την νεκρή περίοδο, στα διάφορα στέκια, στο face book, ή ακόμη και στον έντυπο τύπο , σχετικά με την διαχείριση, τον ορθόδοξο τρόπο με τον οποίο πρέπει να γίνεται το κυνήγι και συγκρίνει την συμπεριφορά των ίδιων συναδέλφων στην πράξη, το λιγότερο που θα αισθανθεί θα είναι η απογοήτευση.
Ο κίνδυνος να χαρακτηριστώ γραφικός δεν θα μου στερήσει το δικαίωμα το να επαναλαμβάνω αρκετές φορές τις ίδιες βασικές και ουσιαστικές επισημάνσεις, με μοναδικό σκοπό πάντα την προστασία και την διατήρηση του κυνηγίου στην πατρίδα μου. Έχοντας κατά νου το αρχαίο ρητό « η αρχή είναι το ήμισυ του παντός» είμαι αισιόδοξος και πιστεύω ότι θα βοηθήσει πολλούς συναδέλφους τώρα με την έναρξη της νέας κυνηγετικής περιόδου να συνειδητοποιήσουν και να αναθεωρήσουν τακτικές που θα διασφαλίσουν και θα εγγυηθούν την διατήρηση του κυνηγίου.
Είμαστε μια ανάσα πριν την έναρξη της νέας κυνηγετικής περιόδου και είναι θαρρώ μία καλή ευκαιρία να κάνουμε μία νέα αρχή, με ειλικρίνεια και αίσθημα ευθύνης και όχι σκοπιμότητες και στρουθοκαμηλισμούς. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος και θα έλεγα σίγουρος ότι μπορούμε εφόσον βέβαια το θέλουμε.
Αλήθεια ποιος από εμάς τους κυνηγούς θέλει να σταματήσει το κυνήγι; Πιστεύω κανείς, είναι η λογική απάντηση, όμως με την συμπεριφορά μας στην πράξη φαίνεται ότι πολλούς από εμάς δεν μας ενδιαφέρει το μέλλον, αλλά μόνον το σήμερα. Δυστυχώς ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε το θήραμα, τους συναδέλφους, τους θεσμούς, λυπούμε αλλά δεν μου αφήνουν κανένα περιθώριο να σκεφτώ κάτι διαφορετικό. Ακούγοντας κάποιος τις απόψεις συναδέλφων κατά την νεκρή περίοδο, στα διάφορα στέκια, στο face book, ή ακόμη και στον έντυπο τύπο , σχετικά με την διαχείριση, τον ορθόδοξο τρόπο με τον οποίο πρέπει να γίνεται το κυνήγι και συγκρίνει την συμπεριφορά των ίδιων συναδέλφων στην πράξη, το λιγότερο που θα αισθανθεί θα είναι η απογοήτευση.
Ας δούμε τι μπορούμε να αναθεωρήσουμε ώστε να διορθώσουμε τυχόν λαθεμένες πρακτικές που μπορεί να βλάπτουν και να δημιουργούν προβλήματα που ίσως δεν έχουμε εντοπίσει από μόνοι μας. Δεν είναι κακό ούτε υποτιμητικό το να ακούμε και να παραδεχτούμε για κάποιες λανθασμένες επιλογές μας. Μόνον έτσι μπορεί κανείς να διορθώνει τα λάθη του και να γίνει καλύτερος. Οι εγωισμοί αγαπητοί φίλοι το μόνο που κατορθώνουν είναι να οδηγούν τον άνθρωπο σε ατραπούς που μόνον δυσφορία και στεναχώρια τον προκαλούν. Πρόσκαιρά μπορεί να νοιώθουν μια ψεύτικη ικανοποίηση, αλλά όμως στο υποσυνείδητο τους παλεύουν με την αλήθεια.
Όλοι μας γνωρίζουμε τον νόμο περί θήρας, και σε ότι αφορά τον μέγιστο επιτρεπόμενο αριθμό των μελών σε μία κυνηγετική ομάδα και όμως στην πράξη οι περισσότεροι παρανομούμε και τον παραβιάζουμε ασύστολα. Και το χειρότερο μπρος στο ερώτημα , γιατί βρε παιδιά, οι απαντήσεις ανυπόστατες, γελοίες δίχως ίχνος ντροπής και χωρίς κανενός βάσιμου επιχειρήματος. Ας με συγχωρήσουν οι συνάδελφοι, γιατί ο κάθε άνθρωπος , έτσι και ο κυνηγός, εάν δεν παραδέχεται τα λάθη του δεν θα έχει καμία δυνατότητα να τα διορθώνει και να γίνει καλύτερος στο μέλλον. Ο νομοθέτης θεώρησε και σωστά έπραξε ότι τα δέκα μέλη μιας κυνηγετικής ομάδας πληρούν τις προϋποθέσεις ώστε μία ομάδα κυνηγών αγριόχοιρων να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις όποιες δυσκολίες παρουσιαστούν και να τις αντιμετωπίσει, έτσι ώστε και ο κυνηγός να απολαμβάνει τα οφέλη του κυνηγίου και το θήραμα να μπορεί να έχει την δυνατότητα να διαφύγει. Με τον τρόπο αυτό μπορεί χωρίς προβλήματα να επιτευχθεί ποιο εύκολα η σωστή διαχείριση του αγριόχοιρου αφενός, και αφετέρου το κυνήγι σαν δραστηριότητα να γίνει ποιο ανταγωνιστικό και ποιο ελκυστικό.
Σε ότι αφορά τις δικαιολογίες συναδέλφων:
Τα μέρη μας είναι αχανή, ή είναι δύσβατα και απροσπέλαστα, ή, όλοι στην ομάδα μας είναι φίλοι και συγγενείς, θα τους διώξουμε; κ.π.α
Για τις αχανείς εκτάσεις, θα πω τούτο. Η ιδανική έκταση μιας παγάνας με δέκα άτομα δεν πρέπει να ξεπερνάει τα χίλια στρέμματα. Τα αχανή κυνηγοτόπια τα φυλετάρουμε σε κομμάτια των χιλίων στρεμμάτων ,ώστε να δοθεί η ευκαιρία στα μέλη της ομάδας να επιστρατεύσουν όλες τις κυνηγετικές τους αρετές, να αναβαθμίσουν το κυνηγετικό αποτέλεσμα της ομάδας και βέβαια να είναι καθόλα νόμιμοι και με ήσυχη την συνείδηση τους. Απαντώντας στην αιτιολογία δύσβατα και απροσπέλαστα, ένα έχω να υπενθυμίσω στους συναδέλφους κυνηγούς. Αυτή είναι η ομορφιά του κυνηγίου, στα δύσβατα και απροσπέλαστα μέρη να μπορεί να βρίσκει ο κυνηγός τον τρόπο να ξετρυπώσει τον αγριόχοιρο και να τον θηρεύσει. Στους τρακτερόδρομους και στις αλάνες πάνω από το αυτοκίνητο να πυροβολάμε, για το Θεό, δεν είναι κυνήγι. Μπορεί ο καθένας να το χαρακτηρίζει όπως αυτός νομίζει, αλλά όχι κυνήγι.
Εκεί που βλέπει κανείς την υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο είναι στην αιτιολογία για τα πολυπληθή άτομα μιας ομάδας, εάν έρθουν φίλοι ή συγγενείς θα τους διώξουμε; Η απάντηση μου είναι, όχι βέβαια, όμως μπορούμε εφόσον ο αριθμός υπερβαίνει τα όρια να δημιουργηθούν δύο ομάδες που θα κυνηγήσουν σε διαφορετικές περιοχές και το πρόβλημα λύνεται, αρκεί να υπάρχει θέληση και παιδία . Άλλωστε εάν τύχη μια ή δυο φορές να υπερβεί η ομάδα κατά ένα ή δύο μέλη δεν χάλασε ο κόσμος, όμως όταν γίνεται κατ’ επανάληψη, τότε λυπούμαι αλλά είναι παράνομη πράξη και χαρακτηρίζεται λαθροθηρία. Δεν μπορεί αγαπητοί συνάδελφοι ένας ορθόδοξος χριστιανός να είναι παντρεμένος με είκοσι γυναίκες και να απαιτεί από τους άλλους να τον βλέπουν σαν χριστιανό. Όχι φίλοι μου, ας παραδεχτεί και αποδεχτεί τον Μωαμεθανισμό για να απολαύσει και τις πολλές γυναίκες χωρίς κοινωνικό πρόβλημα. Με αυτήν ακριβώς την λογική σκέψη, θα πρέπει και εμείς να αποδεχτούμε ότι όταν συμμετέχουμε σε ομάδα μεγαλύτερη των δέκα ατόμων, είμαστε λαθροθήρες, και πρέπει να υποστούμε τις όποιες συνέπειες, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινής απέναντι στον εαυτό μας και στο κυνήγι και όχι να κρίνουμε τους άλλους μόνον. Όσο ποιο σύντομα παραδεχτούμε την λαθεμένη μας και απαράδεχτη νοοτροπία, τόσο ποιο γρήγορα θα κερδίσει το κυνήγι τον σεβασμό και την εκτίμηση , ο δε κυνηγός παιδεία και υπερηφάνεια.
Ένα άλλο πολύ μεγάλο διαχειριστικό πρόβλημα που υποβαθμίζει και απαξιεί το κυνήγι του αγριόχοιρου είναι η χρησιμοποίηση των ακατάλληλων φυσιγγίων. Εδώ βέβαια να είναι καλά η πολιτεία μας, έβαλε το χεράκι της, ποιο χεράκι της, την χερούκλα της και έκανε ότι μπορούσε γιαυτό. Οι καρεκλοκένταυροι υπηρεσιακοί παράγοντες της Ελληνικής πολιτείας, οι βασιλείς της χώρας μας, οι παντογνώστες σε συνδυασμό με τους ανίκανους πολιτικούς τους προϊστάμενους όλα αυτά τα χρόνια στέρησαν και συνεχίζουν να στερούν από τον Έλληνα κυνηγό το ραβδωτό κυνηγετικό όπλο. Την ώρα που όλοι οι πολίτες του πλανήτη μας κυνηγούν με ραβδωτά, διότι άπαντες οι υπεύθυνοι όλων των χωρών θεωρούν ότι είναι τα όπλα που συμβάλουν στην ορθή διαχείριση του πληθυσμού των αγριόχοιρων, οι δικοί μας φωστήρες έχουν αντίθετη άποψη, χωρίς όμως τεκμηρίωση, έτσι απλά για να ικανοποιήσουν τον εγωισμό τους. Έτσι λοιπόν ο Έλληνας κυνηγός μοιραίος θα πρέπει να χρησιμοποιεί το λυόκανο όπλο και να προσαρμοστεί στις δυνατότητες αυτού. Από το σημείο αυτό αγαπητοί συνάδελφοι αρχίζουν να καταλογίζονται οι ευθύνες μας σαν κυνηγοί. Κακώς ή καλώς είναι νόμος του κράτους και οφείλουμε να το σεβαστούμε και αυτό πράττουμε.
Όμως σε ότι αφορά τις επιλογές των φυσιγγίων είναι καθαρά προσωπική επιλογή μας. Εδώ διακρίνει κανείς μία ανευθυνότητα, επιπολαιότητα και εγωιστική συμπεριφορά που δεν μας τιμά, αλλά και ούτε βοηθά στην διατήρηση αυτής της όμορφης δραστηριότητας. Όλες οι επιστημονικές μελέτες σχετικά με την βλητική, όλα τα στατιστικά στοιχεία και όλες οι εμπειρικές κυνηγετικές μας εικόνες, μας οδηγούν με σαφήνεια ότι, το κατάλληλο φυσίγγι για λυόκανο όπλο στο κυνήγι του αγριόχοιρου είναι το μονόβολο. Όλα τα αποτελέσματα από τις μελέτες καταδικάζουν τα δράμια και τα θεωρούν μάλιστα παντελώς ακατάλληλα. Όμως αγαπητοί συνάδελφοι «στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα» όπως καταγράφεται η λαϊκή μας παροιμία, η μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων μας στο κυνήγι του αγριόχοιρου χρησιμοποιεί τα δράμια. Οι δικαιολογίες, όπως πάντα φθηνές, ανυπόστατες και χωρίς καμία επιστημονική στήριξη, αιτιολογούν αυτήν την απαράδεχτη συμπεριφορά. Για μία ακόμη φορά ο ψευτοεγωισμός μπαίνει σαν τοίχος μπροστά και δεν μας αφήνει να παραδεχτούμε τα λάθη μας. Αυτό το μεγάλο ελάττωμα που δυστυχώς μας διακατέχει, το να τα ξέρουμε όλα εμείς και δεν δεχόμαστε καμία διαφορετική γνώμη, είναι αυτό που μας οδηγεί στην αυτοκαταστροφή. Ο σεβασμός προς το θήραμα, στο κυνήγι, στον συνάδελφό μας και στον εαυτό μας είναι μονόδρομος. Ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί αφήνοντας πίσω μας όλα εκείνα τα στοιχεία που μας κακοχαρακτηρίζουν , προβάλλοντας τον κακό εαυτό μας , και ας δείξουμε όλα εκείνα τα καλά στοιχεία του Έλληνα κυνηγού που δίδαξαν όλη την ανθρωπότητα το κυνήγι και τις αξίες του.
Φίλε, συνάδελφε κυνηγέ, βάλε ένα στοίχημα με τον εαυτό σου και δεσμεύσου ότι στην φετινή κυνηγετική περίοδο στο κυνήγι του αγριόχοιρου στο τσαπράζι σου δεν θα έχεις δράμια, αλλά μόνο μονόβολα. Στο τέλος της περιόδου θα κάνεις τον απολογισμό σου. Είμαι βέβαιος ότι ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα εσύ θα νοιώσεις και ικανοποιημένος και περήφανος γιατί θα καταλάβεις ότι κέρδισες τον ψευτοεγωισμό σου. Τότε συνάδελφε θα καταλάβεις σε βάθος το μεγαλείο προσφοράς αυτού του ζώου στον άνθρωπο, και βέβαια δεν θα νοιώσεις τύψεις. Εύχομαι από καρδιάς η φετινή σαιζόν να είναι η αρχή για μια νέα αντιμετώπιση του αγαπημένου μας αγριόχοιρου στο κυνήγι. Εύχομαι σε όλους τους συναδέλφους υγεία, αγάπη και αλληλοσεβασμό μεταξύ τους, σεβασμό στους νόμους και πολύ μεγάλη προσοχή κατά την διαδικασία του κυνηγίου.
Άρθρο Δημήτρη Ευμοιρίδη
