Την 1η Ιουλίου 2025, η Ελλάδα θα γίνει μάρτυρας μιας από τις πιο γελοίες κωμωδίες που έχει παράγει ποτέ το ελληνικό κράτος. Ο νόμος «Άργος» για τα ζώα συντροφιάς, το αυτοπροσώπως δημιούργημα του υπουργού Εσωτερικών Θεόδωρου Λιβάνιου, θα αρχίσει επίσημα να επιβάλλει πρόστιμα 1.000 ευρώ για τη μη λήψη DNA των ζώων συντροφιάς. Το μόνο πρόβλημα; Δεν υπάρχει τρόπος να δώσουν δείγμα DNA οι ιδιοκτήτες ζώων συντροφιάς.
Η παρωδία που ονομάζεται «Εφαρμογή Νόμου»
Τέσσερα χρόνια μετά την ψήφισή του, το 2021, ο νόμος παραμένει στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας. Μιλάει για επιτροπές δήμων που θα αδειοδοτούν τις γέννες των ζώων, αλλά οι περισσότεροι δήμαρχοι δεν έχουν ιδέα ούτε καν για την ύπαρξη τέτοιων επιτροπών. Είναι σαν να νομοθετήσεις για διαστημικά ταξίδια όταν δεν έχεις ούτε καν κατασκευάσει τον πύραυλο.
Και ενώ οι κτηνίατροι, αυτοί που θα έπρεπε να είναι οι «εκτελεστές» του νόμου, απέχουν μαζικά από τη λήψη DNA, οι κ.κ. Λιβάνιος και Σπανάκης επιμένουν να προχωρούν σε επιβολή προστίμων. Είναι σαν να οργανώνεις συναυλία χωρίς μουσικούς και να κατηγορείς το κοινό που δεν χειροκροτά.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ : Υπουργείο Εσωτερικών : Από 1/7/2025 ξεκινούν τα πρόστιμα για στείρωση ή DNA ζώων συντροφιάς. Δεν υπάρχει παράταση
Δύο υπουργοί, ένα φιάσκο
Από τη μία πλευρά έχουμε τον υφυπουργό Εσωτερικών Βασίλειο Σπανάκη, που προσπαθεί να παίξει τον «καλό μπάτσο», υποσχόμενος παρατάσεις και διευκολύνσεις στη γενική συνέλευση της ΚΣΕ. Από την άλλη, τον υπουργό Λιβάνιο, τον «πατέρα» του νόμου, που θέλει να δει πρόστιμα να «πέφτουν» σαν βροχή, προφανώς για να δικαιώσει το νομοθετικό του «έργο» αλλά και να ικανοποιήσει τους «συνεργάτες» του.
Το αποτέλεσμα; Ένα υπουργείο που μιλάει με δύο φωνές για τον ίδιο νόμο, αφήνοντας 1.000.000 ιδιοκτήτες ζώων συντροφιάς σε πλήρη αβεβαιότητα.
Η τραγική ειρωνεία των νόμιμων πολιτών
Αλλά το πιο κυνικό σκέλος αυτής της φάρσας είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι νομοταγείς πολίτες. Αυτοί που θέλουν να συμμορφωθούν, που έχουν δηλώσει τα ζώα τους, που θέλουν να πληρώσουν τους φόρους τους και να τηρήσουν τις υποχρεώσεις τους, βρίσκονται σε ένα καφκικό αδιέξοδο.
Πώς να συμμορφωθεί κάποιος με έναν νόμο όταν οι ίδιοι οι υπεύθυνοι για την εφαρμογή του αρνούνται να τον εφαρμόσουν; Πώς να λάβει κάποιος DNA όταν οι κτηνίατροι απέχουν;
Πώς να πάρει άδεια για γέννες όταν η αρμόδια επιτροπή του δήμου του δεν έχει ούτε καν συσταθεί;
Αυτοί οι πολίτες, που θέλουν να είναι νόμιμοι αλλά δεν μπορούν λόγω της αδυναμίας του κράτους, αποτελούν το πιο τραγικό στοιχείο αυτής της παρωδίας. Είναι οι κολλημένοι σε ένα σύστημα που δεν λειτουργεί, αλλά τους απειλεί με πρόστιμα για τη δική του αποτυχία.
Κουκούλες και καταδώσεις: Η «λύση» του Υπουργείου Εσωτερικών
Και σαν να μην έφτανε όλο αυτό το χάος, ο Ειδικός Γραμματέας του υπουργείου Εσωτερικών έχει τη λαμπρή ιδέα να καλέσει τους ιδιοκτήτες ζώων να «φορέσουν μαύρες κουκούλες και να καταδώσουν τους κτηνίατρους που απέχουν». Προφανώς, η λύση στην κρίση εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους και επαγγελματιών είναι να μετατρέψουμε τους πολίτες σε καταδότες.
Αυτή είναι η «νέα κανονικότητα» που προτείνει το υπουργείο Εσωτερικών; Ένα κράτος που καλεί τους πολίτες του να γίνουν μυστικοί πράκτορες εναντίον των επαγγελματιών του;
Η Κυνηγετική Συνομοσπονδία: Μια μεγάλη προσπάθεια που άλλαξε πολλά
Σε όλη αυτή την παγκόσμια φάρσα, υπάρχει μια εξαίρεση που αξίζει ξεχωριστής μνείας. Η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος (ΚΣΕ) κατάφερε να εξασφαλίσει σημαντικές αλλαγές στον νόμο, δημιουργώντας ένα παράλληλο σύστημα διευκολύνσεων για τα κυνηγετικά σκυλιά. Όμως η ειρωνεία δεν σταματά εδώ.
Ενώ η ΚΣΕ πάλεψε και κέρδισε μάχες στα γραφεία των υπουργών, οι νομοταγείς κυνηγοί – αυτοί που θέλουν να τηρήσουν τον νόμο και όχι οι σκυλέμποροι που φοβούνται μήπως τους καταστρέψει το «μαγαζάκι» τους – θα βρεθούν από την Τρίτη με την πλάτη στον τοίχο. Γιατί οι διευκολύνσεις στα χαρτιά είναι ένα πράγμα, η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική.
Οι ίδιοι κτηνίατροι που απέχουν για τα ζώα συντροφιάς, απέχουν και για τα κυνηγετικά σκυλιά. Οι ίδιες επιτροπές δήμων που δεν υπάρχουν για τις γάτες, δεν υπάρχουν ούτε για τα λαγωνικά. Έτσι, ακόμα και οι κυνηγοί που θέλουν να συμμορφωθούν με τις «ειδικές» διατάξεις του νόμου, βρίσκονται στο ίδιο αδιέξοδο με όλους τους άλλους ιδιοκτήτες ζώων.
Το εκλογικό δίλημμα
Φυσικά, το υπουργείο γνωρίζει πολύ καλά ότι η αποστολή 1.500.000 προστίμων μέσω ΑΑΔΕ δεν θα «φαινόταν καλά» σε προεκλογική περίοδο. Η προοπτική χιλιάδων οικογενειών να λάβουν πρόστιμα 1.000 ευρώ για κάτι που δεν μπορούν να κάνουν δεν είναι ακριβώς το καλύτερο εκλογικό μήνυμα.
Έτσι, βρισκόμαστε στην παράδοξη κατάσταση ενός νόμου που επιβάλλει πρόστιμα που δεν θα εφαρμοστούν, από ένα κράτος που δεν μπορεί να εφαρμόσει τον δικό του νόμο, για πολίτες που θέλουν να συμμορφωθούν αλλά δεν τους επιτρέπεται.
Η ώρα της αλήθειας
Ο νόμος «Άργος» έχει γίνει το τέλειο σύμβολο της ελληνικής γραφειοκρατίας: ένας νόμος που γράφτηκε χωρίς να υπάρχει σχέδιο για την εφαρμογή του, που επιβάλλει υποχρεώσεις που δεν μπορούν να τηρηθούν, και που τιμωρεί πολίτες για την αποτυχία του κράτους.
Ίσως είναι καιρός οι κ.κ. Λιβάνιος και Σπανάκης να παραδεχτούν το αυτονόητο: ότι δημιούργησαν έναν νόμο που δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Και αντί να επιμένουν σε μια πολιτική που βλάπτει τους νομοταγείς πολίτες, να αναλάβουν την ευθύνη για την αποτυχία τους και να βρουν μια πραγματική λύση έστω και την τελευταία στιγμή.
Γιατί στο τέλος, δεν είναι οι πολίτες που απέτυχαν να εφαρμόσουν τον νόμο. Είναι ο νόμος που απέτυχε να λάβει υπόψη την πραγματικότητα.
O iHunter
