Ο Νόμος “ΑΡΓΟΣ” είναι ξεκάθαρος: κάθε ιδιοκτήτης σκύλου ή γάτας οφείλει είτε να προχωρήσει σε στείρωση είτε να παρέχει δείγμα γενετικού υλικού για την καταγραφή DNA. Αν και τα πρόστιμα για τη μη συμμόρφωση τίθενται σε ισχύ από την 1η Ιουλίου 2025, ο νόμος ήδη εφαρμόζεται – τουλάχιστον θεωρητικά. Στην πράξη, ωστόσο, υπάρχει ένα σοβαρό εμπόδιο: η άρνηση των κτηνιάτρων να προχωρήσουν στη λήψη DNA.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ : Γιατί δεν γίνονται νέοι κυνηγοί;
Η επίσημη δικαιολογία αφορά διαδικαστικά και τεχνικά ζητήματα, όμως το παράλογο είναι ολοφάνερο. Αν ένας ιδιοκτήτης πάει τον σκύλο του για στείρωση, η διαδικασία προχωρά κανονικά, χωρίς ενστάσεις. Αν όμως ζητήσει να δώσει δείγμα DNA –όπως προβλέπει ρητά ο νόμος ως εναλλακτική της στείρωσης– οι περισσότεροι κτηνίατροι αρνούνται. Πώς γίνεται το ένα σκέλος του νόμου να εφαρμόζεται χωρίς πρόβλημα και το άλλο να μπλοκάρεται; Είναι προφανές ότι κάτι δεν πάει καλά.
Και εδώ γεννάται το ερώτημα: μήπως τελικά δεν πρόκειται για θέμα «ευαισθησίας» ή «τεχνικών κενών», αλλά απλώς για θέμα χρημάτων; Οι κτηνίατροι, μέσω του Συλλόγου τους, φαίνεται να επιδιώκουν καλύτερους όρους, αυξημένες αμοιβές ή διαφορετικές συμβάσεις με το κράτος. Η στάση τους δεν στοχεύει στην προστασία των πολιτών ή των ζώων – αλλά στη διασφάλιση των επαγγελματικών τους συμφερόντων. Εξάλλου αυτός είναι ο σκοπός κάθε συνδικαλιστικού οργάνου και κανείς δεν θα τους κατηγορήσει για αυτό.
Παρά ταύτα, οι κυνηγοί –ίσως από ελπίδα, ίσως από στρατηγική– στηρίζουν αυτή την άρνηση. Πιστεύουν ότι αν το σύστημα μπλοκάρει, ο νόμος θα καταρρεύσει. Όμως, ο Κτηνιατρικός Σύλλογος εκπροσωπεί τα μέλη του – όχι τους κυνηγούς. Και όταν θα έρθει η στιγμή της συμφωνίας με το Υπουργείο, οι κυνηγοί δύσκολα θα βρεθούν στο τραπέζι. Τότε, η υποχρέωση για DNA θα επιστρέψει κανονικά – μαζί με τα πρόστιμα.
Η αλήθεια είναι σκληρή: δεν πρόκειται για μάχη αρχών, αλλά για σύγκρουση συμφερόντων. Και στο κέντρο της βρίσκεται ένας νόμος που εφαρμόζεται επιλεκτικά, και μια κοινότητα (οι κυνηγοί) που ίσως σήμερα αισθάνεται προσωρινά προστατευμένη, αλλά αύριο μπορεί να βρεθεί εκτεθειμένη.
Η λύση για εμάς τους κυνηγούς δεν είναι να ελπίζουμε ότι ο νόμος θα ακυρωθεί επειδή “δεν εφαρμόζεται”. Η λύση είναι να συνεχιστεί ο αγώνας για ευνοϊκότερους όρους για τα σκυλιά μας: μεγαλύτερη μείωση του παραβόλου DNA, περισσότερες επιτρεπόμενες γέννες ανά σκύλο, και πιο ευέλικτο σύστημα για σκύλους εργασίας. Και αυτό θα γίνει μόνο αν οι κυνηγετικές οργανώσεις ενωμένες, με σοβαρότητα και στρατηγική, το διεκδικήσουν οργανωμένα.
Η συντακτική ομάδα του iHunt.gr
