Τραυματισμοί ιχνηλατών από αγριόχοιρους – B μέρος

 

Είχαμε αναφερθεί στο προηγούμενο άρθρο όσον αφορά τα αίτια τραυματισμών των γουρουνόσκυλων , αλλά και πως τέτοια περιστατικά είναι θέμα χρόνου να συμβούν κατά την διεξαγωγή του κυνηγιού ή ακόμη και των εκπαιδευτικών ημερών αυτή την εποχή. Κατά συνέπεια, θα πρέπει να είμαστε και σε θέση να αντιμετωπίζουμε τέτοιες καταστάσεις ψύχραιμα, δίνοντας σημαντικές πρώτες βοήθειες όπου μπορούν να αποβούν σωτήριες, όσο αυτό βέβαια καθίσταται εφικτό, αλλά λαμβάνοντας και προληπτικά, κάποια μέτρα ασφαλείας.

 

Τα τραύματα που σημειώνονται στα σκυλιά από τις επιθέσεις των αγριόχοιρων, άλλοτε με τη πρώτη ματιά μπορεί να δείχνουν «ελαφρά» κι άλλοτε τόσο σοβαρά, καθώς το θέαμα που αντικρίζουμε σε κάποια από αυτά, κυριολεκτικά σοκάρει!

 

Πράγματι, οι σάρκες των σκυλιών σχίζονται σαν χαρτί από τα κοφτερά δόντια των αγριόχοιρων, σε σημείο που παράλληλα διαμελίζονται ακόμη και τα ζωτικά τους όργανα, κάτι που συνήθως οδηγεί στην άμεση κατάληξη αυτών.

 

Όπως και να’ χει, επειδή δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τη σοβαρότητα της κατάστασης του κάθε τραύματος, διότι πολλές φορές κάποια από αυτά φαντάζουν επιφανειακά ακίνδυνα, ενώ, κατόπιν διερεύνησης των ειδικών (κτηνιάτρων) αποδεικνύονται στο εσωτερικό τους καίρια, δε θα πρέπει να λειτουργούμε με επιπολαιότητα χάνοντας πολύτιμο χρόνο.

 

Επίσης, σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να υποκαθιστούμε τους κτηνίατρους κάνοντας μόνοι μας πρόωρη διάγνωση δίχως ακριβής εκτίμηση του κάθε περιστατικού.

 

Kάποια τραύματα πολλές φορές δείχνουν ήπια, ενώ μπορεί να έχει προκληθεί εσωτερική ζημιά σε ζωτικά όργανα, μυς και συνδέσμους των άκρων, κακώσεις σε πλευρά, διάφορα άλλα κόκαλα και σημεία του σώματος.

 

 

Ωστόσο, εμπειρικά και μόνο, σε συνδυασμό με την ενημέρωση από τους αρμόδιους κτηνίατρους, μπορούμε να προσφέρουμε εγκαίρως τις πρώτες βοήθειες που απαιτούνται άμεσα, πριν και εφόσον κρίνεται κατόπιν αναγκαία η διακόμιση του σκύλου μας στο κτηνιατρείο.

 

Τα πιο σύνηθες χτυπήματα των γουρουνόσκυλων κατά την επίθεση που δέχονται, σημειώνονται κατά κύριο λόγο στο θώρακα, στην κοιλιακή χώρα και στα πίσω πόδια.  Μπορεί τα χτυπήματα να είναι περισσότερο από ένα σε διάφορα σημεία του κορμιού, τα πόδια, το κεφάλι και το λαιμό. Τα πιο καίρια όμως, που αποτελούν άμεση απειλή για τη ζωή του σκύλου είναι αυτά που επιτυγχάνονται στο θώρακα και την κοιλιακή χώρα.

 

Καθοριστικό ρόλο παίζει η άμεση αντίληψη ενός χτυπήματος του σκύλου κατά την επαφή (άκουσμα ουρλιαχτού)  και ο έγκαιρος εντοπισμός του, έτσι ώστε να προλάβουμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα την όποια αιμορραγία έχει δημιουργηθεί.

 

Σήμερα πλέον, η τεχνολογία, προσφέρει την καλύτερη μέθοδο για την ανεύρεση των πληγωμένων μας φίλων που δεν είναι άλλη, από τη χρήση μηχανήματος Gps. Πριν λίγα ακόμη χρόνια τα σκυλιά ξεψυχούσαν αιμόφυρτα, έρμαια της πυκνής βλάστησης του δάσους όπου δυσκόλευε την ανεύρεσή τους, αλλά και κάποια από αυτά δεν εντοπίζονταν ποτέ, εφόσον δεν ήταν εφικτό η συχνή επαφή μαζί τους. Κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να μένουμε με την απορία για το τι πραγματικά συνέβηκε… Για το εάν υπέστη κάποιο θανάσιμο τραύμα ο σκύλος μας, εάν αποπροσανατολίστηκε από τη μακρινή καταδίωξη και περιπλανιέται σε άγνωστα μέρη, εάν κλάπηκε από κάποιον περαστικό και ούτω καθεξής. Στην προκειμένη περίπτωση (του τραυματισμού) είτε αυτό γίνει αντιληπτό την παρούσα φάση, είτε όχι,  χρησιμοποιώντας το πολύτιμο αυτό μηχάνημα, εντοπίζεις τον σκύλο και σου δίνεται η δυνατότητα να τον σώσεις εφόσον παραμένει ακόμα ζωντανός, ή απλώς, απομένει να περιμαζέψεις το άψυχο σώμα του γνωρίζοντας πως «πήγε» στο καθήκον. Και όχι μένοντας με αναπάντητα ερωτήματα, βαδίζοντας στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Όφελός μας λοιπόν, η χρήση ενός τέτοιου μηχανήματος στο γουρουνοκυνήγι όπου κρίνεται πλέον απαραίτητο. 

 

Εν συνεχεία, εντοπίζοντας τον τραυματισμένο σκύλο, είτε αυτός παραμένει καθηλωμένος στο σημείο της επίθεσης, είτε βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση και σιγοπερπατάει, προτεραιότητα μας είναι ο εξονυχιστικός έλεγχος και η περιποίηση του τραύματος.  Παραβλέπουμε τις υπόλοιπες ασχολίες μας εκείνη την ώρα, καλώντας ταυτόχρονα βοήθεια από τα υπόλοιπα μέλη της παρέας εφόσον καθίσταται αναγκαίο. (Το κρατάμε κατά νου αυτό διότι αρκετοί συνάδελφοι δείχνουν αρκετά αφελής σε ανάλογες περιπτώσεις συνεχίζοντας την διεξαγωγή του κυνηγιού, θέτοντας ως προτεραιότητα την επιτυχία της θήρευσης, αμελώντας για την εξέλιξη της υγείας του σκύλου.  Επομένως, η αμέλεια αυτή, να αποδεικνύεται εκ των υστέρων αρκετές φορές μοιραία).

 

 Η πρώτη μας ματιά λοιπόν θα πρέπει να είναι στο σημείο του θώρακα, εξετάζοντάς τον λεπτομερώς για το εάν υπάρχει διάτρηση αυτού και εν συνεχεία του διαφράγματος. Βαθιά τραύματα στην περιοχή του θώρακα μπορεί να οδηγήσουν σε ρήξη των πνευμόνων ή σε είσοδο αέρα στη θωρακική κοιλότητα και τη δημιουργία πνευμονοθώρακα. Στη περίπτωση αυτή θα πρέπει να εμποδίσουμε την είσοδο του αέρα τυλίγοντας τον θώρακα με νάιλον μεμβράνη (σελοφάν) που επιβάλλεται να έχουμε πάντα μαζί μας στο γιλέκο ή σε μερικά αυτοκίνητα της παρέας όπου κι αυτά θα πρέπει να βρίσκονται στο πλησιέστερο σημείο του κυνηγότοπου. Πολύ χρήσιμο επί πλέον στην προκειμένη περίπτωση είναι το ιατρικό συρραπτικό πιστόλι που είναι και εύκολο στη χρήση του, αλλά και κατάλληλο για τη φραγή του αέρα στους πνεύμονες, κλείνοντας προσωρινά την τομή του τραύματος στην επιφάνεια. Άρα, 

ωφέλιμο είναι να έχουμε μεριμνήσει εκ των προτέρων και για την προμήθεια αυτού. 

 

Εάν το τραύμα είναι στην κοιλιακή χώρα και έχει προκληθεί διάνοιξη της κοιλιάς και εμφανή έξοδος των σπλάχνων, τότε η κατάσταση κρίνεται επείγουσα και θέτει σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή του σκύλου. Ιδίως εάν έχουν σχιστεί τα έντερα από το δόντι του γουρουνιού, ή έχουν υποστεί βλάβη τα υπόλοιπα σπλάχνα όπως το στομάχι, το συκώτι, η σπλήνα, τότε τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. 

 

Μπορώ να πω εδώ από προσωπικές εμπειρίες πως ο χαμός των τετράποδων συνεργατών μου στα χρονικά, έχει επέλθει από τέτοιου είδους τραύματα. Η αιμορραγία σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ακατάσχετη, κι όσο και να θέλεις εκείνη τη στιγμή δεν μπορείς να προσφέρεις πολλά πολλά. Ακόμη όμως και η έγκαιρη μεταφορά στον κτηνίατρο δεν αφήνει πολλές ελπίδες σωτηρίας. Η δημιουργία περιτονίτιδας από τα μικρόβια κατά την επαφή τραύματος και εδάφους (χώμα, φύλλα, κλαδάκια), αλλά κι από το ίδιο το δόντι του κάπρου που αποτελεί εστία μολύνσεως, είναι δεδομένη. 

 

Παρόλο αυτά, θα πρέπει να κάνουμε τις όποιες ενέργειες επιβάλλεται. Το ζώο θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με ηρεμία και προσεκτικές κινήσεις. 

Καθαρίζουμε όσο το δυνατόν καλύτερα μπορούμε τα σπλάχνα με καθαρό νερό και στη συνέχεια τα περιδένουμε με το σελοφάν. Να σημειώσουμε εδώ, πως τα σπλάχνα δεν πρέπει να τοποθετηθούν ξανά μέσα στη κοιλιά γιατί δεν έχει προηγηθεί λεπτομερής καθαρισμός αυτών και αυξάνεται ο κίνδυνος μόλυνσης από υπολείμματα που τυχόν παρέμειναν. Κατόπιν, απαιτείται η γρήγορη μεταφορά στο αυτοκίνητο με κάποιο αυτοσχέδιο φορείο που θα φτιάξουμε εκείνη τη στιγμή, είτε με (μπουφάν, μπλούζα σε συνδυασμό με δυο κλαδιά) και μετέπειτα η διακόμισή του στο κτηνιατρείο. Από εκεί και ύστερα, απαραίτητη προϋπόθεση να σταθεί σύμμαχός μας και η τύχη.

 

Τα υπόλοιπα τραύματα που δεν απειλούν άμεσα τη ζωή του σκύλου καθώς είναι σε ηπιότερη μορφή, θέλουν κι αυτά ιδιαίτερη φροντίδα και περιποίηση για να δούμε αν απαιτείται η συρραφή τους. Αν αιμορραγούν, χρησιμοποιούμε πάλι γάζες, πανιά ή το συρραπτικό πιστόλι για να σταματήσουμε προσωρινά την αιμορραγία και εν συνεχεία μεριμνούμε για τη μεταφορά του στον κτηνίατρο.

Να γνωρίζουμε πως η περιποίηση που θα έχει ο σκύλος μέσα στην πρώτη μισή ώρα από το συμβάν, μπορεί να είναι καθοριστική για τη μετέπειτα πορεία της υγείας του, ακόμη και για τη ζωή του.

 

 

Η καλύτερη πρόληψη για όλα τα παραπάνω που μπορεί να εμποδίσει τα σοβαρά χτυπήματα των γουρουνόσκυλων δεν μας αφήνει πολλές επιλογές. Αυτό επιτυγχάνεται μόνο με τη χρήση των προστατευτικών γιλέκων θώρακος (κέβλαρ).

 

Αποτελεί την ύστατη λύση στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε καθώς μπορεί να αποτρέψει σε μεγάλο βαθμό τους θανάσιμους τραυματισμούς.

 

Μπορεί να αφήνει ακάλυπτα κάποια σημεία του σώματος (πόδια-κεφάλι-κάτω κοιλία) διότι αντιλαμβάνεται κανείς πως ο σκύλος δεν μπορεί να εργαστεί αν τον επιβαρύνουμε με ένα ένδυμα σε στυλ πανοπλίας, σίγουρα όμως, προστατεύει τις περιοχές όπου βρίσκονται τα καίρια ζωτικά του όργανα.

 

 

Υπάρχουν στην αγορά διάφοροι τύποι γιλέκων που μπορούμε να επιλέξουμε.

 

Σε καμία περίπτωση δεν χρησιμοποιούμε ολόσωμο γιλέκο σαν αυτά που δημιουργήθηκαν για «catch dogs» κι όχι φυσικά για ιχνηλάτες. 

 

Μην συγχέουμε διαφορετικά πράγματα μεταξύ των. 

 

Το γιλέκο θα πρέπει να επιτρέπει τις ελεύθερες κινήσεις του σκύλου, γι αυτό θα πρέπει να εφαρμόζεται μόνο στην θωρακική κοιλότητα. 

 

Οι απόψεις για πολλούς διίστανται, πως η εργασιακή απόδοση των σκύλων πέφτει, πως κάποιοι δε το δέχονται ως εξάρτημα πάνω τους κ.λ.π. 

 

Θα πρέπει εδώ να τονίσουμε πως, προτιμότερο είναι ο σκύλος μας να καταδιώξει λιγότερο και γενικώς να εργαστεί ηπιότερα απολαμβάνοντας τον για καιρό, παρά να τον στέλνουμε αφύλακτο σε κάθε είδους αγριόχοιρο.

 

Για να γίνει αποδεκτό από τον σκύλο απαιτείται κάποια σχετική εκπαίδευση και η εξοικείωση είναι θέμα χρόνου..εξαρτάται βέβαια και από το χαρακτήρα του.

 

Να επισημάνουμε επί πλέον, πως έχουν σημειωθεί αρκετά περιστατικά όπου, ακόμη και ενισχυμένα προστατευτικά γιλέκα, διαπεράστηκαν σαν τσιγαρόχαρτο από τα δόντια των κάπρων. Αυτό φυσικά έχει να κάνει με την ποιότητά του, αλλά και τη συγκυρία του συμβάντος. 

 

Bέβαια, ακούγουνται και πολλές φορές και οι θεωρίες τύπου «Το καλό σκυλί δεν χτυπιέται ποτέ» ή «εμένα το σκυλί ξέρει να φυλάγεται» αλλά όλα αυτά δεν υφίσταντο για όσους δηλώνουν πραγματιστές και όχι ουτοπιστές. Δεν υπάρχει τίποτε δεδομένο εδώ.

 

Επειδή λοιπόν η νέα κυνηγετική περίοδο θα έρθει πάλι, αλλά και για όσους ασχολούνται με το κομμάτι της εκπαίδευσης ιχνηλατών, καλό είναι να αποστηθίσουμε όλα τα παραπάνω, φροντίζοντας συνάμα την απόκτηση προστατευτικών γιλέκων.

 

Προσέχουμε..για να έχουμε.

 

‘Αρθρο: Γ.Αμπατζίδης

Περιοδικό: Hunter Passion

 

Διαβάστε ακόμη : Τραυματισμοί ιχνηλατών από αγριόχοιρους – ‘Α μέρος