Συνεχίζει η Άρτεμις να γοητεύει;

Περίοδος έκδοσης των αδειών θήρας και σε αυτό το εναρκτήριο άρθρο θέλησα να αναφερθώ σε αυτήν καθ’ αυτή τη δραστηριότητα της θήρας. Για τον κάθε άνθρωπο σημαίνει κάτι διαφορετικό – αλλά η θήρα ή κυνήγι ή άγρα δεν εξαρτάται από τις απόψεις του κάθε ανθρώπου και ιδιαίτερα του σύγχρονου αστού. 

 

Η θήρα αποτελεί γεγονός, αποτελεί αρχέγονη δραστηριότητα, άρρηκτα συνδεδεμένη με τον άνθρωπο η οποία έφτασε στις ημέρες μας στηρίζοντας τον υλικά, συναισθηματικά και πολιτιστικά καθώς αποδεδειγμένα και τεκμηριωμένα είναι πολυδιάστατη δραστηριότητα. 

 

Σήμερα, όμως, ποια είναι η θέση της θήρας στη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου; Αποτελεί η θήρα διαχρονική αξία για τον άνθρωπο; Μπορεί η Άρτεμις να γοητεύσει τους σύγχρονους ανθρώπους ή γέρασε; 

 

Τα πράγματα, για πρώτη φορά, στην ιστορία της σχέσης ανθρώπου-θήρας δεν είναι τόσο απλά. Δεν είναι οι πόλεμοι και οι ταραχές που εμποδίζουν τον άνθρωπο να ασχοληθεί με τη θήρα, αλλά ο σύγχρονος τρόπος ζωής που τροποποιεί τις συνήθειες, αξίες και προτεραιότητες. Γενική λοιπόν τάση σε όλο το δυτικό κόσμο είναι ο αριθμός των αδειών θήρας να μειώνεται, να ενστερνίζονται απόψεις υπερευαισθησίας για τα ζώα και ο άνθρωπος να απομακρύνεται στην πράξη από τη φύση και τη θήρα. 

 

Στην Ελλάδα, από το 1975 έως το 1985 ο συνολικός αριθμός αδειών θήρας αυξάνεται με μέσο ετήσιο ποσοστό αύξησης 4,11% και φτάνει στο μέγιστο των περίπου 350.000 αδειών το 1985. Από το 1985 έως το 1999 ο αριθμός αυτός μειώνεται με μέσο ετήσιο ποσοστό μείωσης 1,76%. Με τον ερχομό της οικονομικής κρίσης η κατάσταση επιδεινώνεται και οι Έλληνες κυνηγοί μέσα σε 30 έτη έμειναν λιγότεροι από τους μισούς. 

 

 

Έρευνες στο εξωτερικό και την Ελλάδα έδειξαν ότι τα αστικά κέντρα αποτελούν «κέντρα αποτροπής» του ανθρώπου από τη θήρα. Οι νέοι που διαβιούν στις πόλεις και ασχολούνται με τη θήρα είναι σοβαρά λιγότεροι, αναλογικά, σε σύγκριση με την επαρχία. Επίσης έρευνες κατέδειξαν ότι το μεράκι της θήρας είναι μεταδοτικό σε οικογενειακό επίπεδο και αποκτάται σε μικρή ηλικία – διαφορετικά δύσκολο να γίνει κάποιος κυνηγός.

 

Αμερικανοί επιστήμονες βρήκαν ότι το ενδιαφέρον για τη θήρα δημιουργείται κυρίως στους άντρες, σε αυτούς που προέρχονται από κυνηγετική οικογένεια και κατοικούν στην επαρχία. Για τους περισσοτέρους άντρες κυνηγούς η πρώτη γνωριμία με τη δραστηριότητα της θήρας ξεκινά από την παιδική ηλικία και οφείλεται στον πατέρα τους ή σε άλλον άντρα συγγενή. Αντίθετα, οι περισσότερες γυναίκες κυνηγοί οφείλουν την πρώτη γνωριμία με τη θήρα στους συζύγους τους και όχι στον πατέρα τους.

 

Σε μια έρευνα για τη θήρα στην περιοχή του Δασαρχείου Ιωαννίνων, ο δασολόγος ερευνητής Τρακολής απέδειξε το 1984 ότι η πλειοψηφία των κυνηγών (89%) πήρε άδεια κυνηγίου σε ηλικία από 18 – 34 ετών και επίσης ότι πολύ μεγάλο ποσοστό κυνηγών (75%) είχε ηλικία πάνω από 35 ετών. Από τη σύγκριση των δύο ποσοστών, ο Τρακολής συμπεραίνει ότι οι κυνηγοί ασχολούνται με τη θήρα από μικρή ηλικία και παραμένουν κυνηγοί για όλη τους τη ζωή. 

 

Συνεπώς, κυρίως οι κυνηγοί όπου την περίοδο 1960-1980 ήταν παιδιά και γνώρισαν τη θήρα, κρατούν σήμερα τη δραστηριότητα. Τι αναμένεται άραγε να συμβεί τα επόμενα χρόνια; Η Άρτεμις παραμένει γοητευτική, αλλά στις μέρες μας και κυρίως σε αυτές που θα έρθουν, δεν αρκεί μόνο αυτό.