756
Μια χρονιά πολύ περίεργη η φετινή σχετικά με την υπογραφή της ρυθμιστικής, που με τη μέθοδο των ανατολίτικων ή νοτιοαμερικανικών παζαριών, όπως συνηθίζεται η λειτουργία των περισσοτέρων υπηρεσιών μας, και ύστερα από πολύ μεγάλο αγώνα που έδωσε η Κυνηγετική Συνομοσπονδία με τεκμηριωμένες επιστημονικά και νομικά κατοχυρωμένες εισηγήσεις, υπογράφτηκε με μονομερείς απώλειες για τους κυνηγούς. Βλέπετε, οι νομοθετικές ρυθμίσεις στην πατρίδα μας με ξεκάθαρους και συγκεκριμένους κανόνες, χωρίς σκοπιμότητες, είναι μία άγνωστη πρακτική.
Θα προσπαθήσουμε να μετατρέψουμε την αρνητική ενέργεια που μας κυριεύει όλους και μας φορτώνει με απαισιοδοξία, λόγω των τεράστιων οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα μας, σε θετική ενέργεια και αισιοδοξία που μπορεί αυτή η δραστηριότητα που λέγεται κυνήγι να μας την προσφέρει απλόχερα. Τόσο αυτές οι στιγμές όσο και τα συναισθήματα που κυριεύουν τον καθένα από εμάς που έχει την τύχη να τα βιώσει δεν μπορούν να αποτυπωθούν με λόγια, αλλά ούτε και σε μία κόλα χαρτί.
Ετσι λοιπόν, ανάλογα με τις προτιμήσεις των θηραμάτων που επιλέγει ο κάθε συνάδελφος διαλέγει και την ημερομηνία που θα ξεκινήσει την κυνηγετική του ενασχόληση. Βέβαια, πολλοί συνάδελφοι δεν έχουν ιδιαίτερες προτιμήσεις και κυνηγούν όλα τα θηράματα, άρα δραστηριοποιούνται όλες τις ημέρες που προβλέπει η κυνηγετική περίοδος. Για τους συναδέλφους που προτιμούν τα τριχωτά θηράματα το κυνήγι αρχίζει στις δεκαπέντε του Σεπτέμβρη, και μέσα σε αυτή την κατηγορία ανήκω και εγώ. Εχοντας επιλέξει από πολύ μικρός τον αγριόχοιρο, ήταν φυσικό όλα αυτά τα χρόνια, αν μη τι άλλο, να μάθω πολλά χαρακτηριστικά από τον μυστικό του κόσμο και νομίζω ότι δύσκολα μπορώ να επιλέξω άλλο θήραμα διαγράφοντας την προσφορά τόσων όμορφων στιγμών αυτού του «βασιλιά» των ελληνικών δασών.
Επειδή σήμερα εκφράζονται πάρα πολλές γνώμες, απόψεις και προβληματισμοί σχετικά με τους πληθυσμούς, τις συμπεριφορές και τις αντιδράσεις των αγριόχοιρων, θα ήθελα να καταθέσω και τη δική μου άποψη. Είναι αλήθεια ότι, εάν συγκρίνουμε τις συμπεριφορές των αγριόχοιρων της δεκαετίας του εβδομήντα και ογδόντα με τους αγριόχοιρους του σήμερα, τις περισσότερες φορές θα μας δημιουργηθεί η εντύπωση ότι κυνηγάμε άλλο θήραμα. Αυτό βέβαια δεν μπορούν να το αντιληφθούν οι νέοι συνάδελφοι, γιατί απλώς δεν έζησαν τον αγριόχοιρο τα χρόνια εκείνα και είναι φυσικό να μην τους δημιουργείται και κανένας προβληματισμός. Οπως π.χ. η παρουσία των αγριόχοιρων στους κάμπους και γύρω από κατοικημένες περιοχές από τους περισσότερους θεωρείται μια φυσιολογική συμπεριφορά.
Επίσης, υπάρχουν καταγραφές επιθέσεων αγριόχοιρων σε ανθρώπους χωρίς να προϋπάρχει κάποιος τραυματισμός του ζώου. Αλλά η μεγάλη αύξηση των πληθυσμών παρά τον μεγάλο αριθμό κάρπωσης που καταγράφεται τα τελευταία χρόνια. Ολα αυτά είναι στοιχεία, που αφενός προβληματίζουν όλους τους παλιούς συναδέλφους και αφετέρου προτρέπουν όλο το επιστημονικό προσωπικό των κυνηγετικών οργανώσεων να προβαίνουν σε μελέτες αναζητώντας την καλύτερη επιστημονική εξήγηση.
Δυστυχώς, τα αποτελέσματα των ερευνών επιβεβαιώνουν τις ανησυχίες των ευσυνείδητων συναδέλφων και τους δικαιώνουν για τις διαμαρτυρίες που εξέφραζαν εδώ και πολλά χρόνια πριν. Με την ανεύθυνη συμπεριφορά κάποιων ψευτο-χοιροτρόφων, την αδιαφορία των υπευθύνων, την πλήρη απουσία των ευαίσθητων κατά τα άλλα οικολογικών οργανώσεων, προξενήσαμε τη γενετική μόλυνση διαμέσου του υβριδισμού σε αυτό το υπέροχο ζώο. Καταφέραμε υποβαθμίζοντάς το να το μετατρέψουμε σε ένα άλλο υποείδος που μοιάζει αλλά δεν είναι το ζώο που μας είχε χαρίσει η φύση.
Προικισμένο με τα ήμερα ένστικτα του οικόσιτου χοίρου, είναι φυσιολογική η συμπεριφορά που παρατηρείται σήμερα.
Ετσι εξηγείται το ότι σήμερα ο αγριόχοιρος εγκατέλειψε τους ορεινούς βιότοπους και κατέκλυσε τους κάμπους και τις κατοικημένες περιοχές, ψάχνοντας να βρει τον κυνηγό και όχι ο κυνηγός τον αγριόχοιρο, και αυτό διότι το ένστικτο του ήμερου χοίρου είναι αυτό που οδηγεί τους «αγριόχοιρους» στον άνθρωπο για ανεύρεση τροφής.
Αυτός είναι και ο λόγος που καταγράφονται πολλές επιθέσεις αγριόχοιρων σε ανθρώπους άνευ αιτίας.
Και βέβαια η ραγδαία αύξηση του πληθυσμού του είναι φυσικό επακόλουθο, διότι όλοι γνωρίζουμε ότι τα ήμερα γουρούνια γεννούν δύο φορές τον χρόνο και με αριθμό νεογέννητων που πολλές φορές ξεπερνούν το δέκα, σε αντίθεση με τα άγρια που γεννούν μία φορά τον χρόνο και ο αριθμός των νεογέννητων εξαρτάται μεν από τη διαθεσιμότητα της τροφής, αλλά και δεν ξεπερνά τα επτά με οκτώ νεογέννητα…
Δημήτρης Ευμοιρίδης
