661
Με τον ερχομό του νέου (σωτήριου;) έτους 2014, η επικαιρότητα στα κυνηγετικά αλλά και στα περιβαλλοντικά θέματα γενικότερα σημείωσε έντονη κινητικότητα, με τα πολλά να είναι μπροστά όπως όλα δείχνουν.
Έπιανε ο καημένος ο τρυποφράκτης να γράψει για ένα θέμα και τσουπ, πεταγόταν ένα άλλο και πάλιωνε το πρώτο. Η τακτική «σοκ και δέος» επηρεάζει ακόμη και τα πιο ευέλικτα μικρά πτηνά. Δεν το βάζουμε κάτω όμως! Μπορεί η επικαιρότητα να τρέχει, αυτό όμως δε σημαίνει πως τα νέα παλιώνουν πριν ακόμη γίνουν γνωστά, όπως θα θέλανε πολλοί από αυτούς που επηρεάζουν τις τύχες μας.
Έτσι είπα να γράψω πέντε γραμμές για μερικά από τα νέα που προέκυψαν τον τελευταίο καιρό και ξεχωρίζουν από πλευράς σημασίας, τόσο για το κυνήγι όσο και για το περιβάλλον γενικότερα.
Διαβουλεύσεις για τη βιοποικιλότητα, ζωόφιλοι και αλλαγές στον περσινό (!) νόμο, Αγγελέτος και προσφυγές κατά της ρυθμιστικής η μία μετά την άλλη, μολύβδινα σκάγια στους υγροτόπους, αναδιοργάνωση της δασικής υπηρεσίας, ευρωεκλογές και εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης, προγράμματα Life εκατομμυρίων για τις γνωστές ΜΚΟ, τα χημικά της Συρίας θα τα ρίξουν λέει στην Κρήτη, και μία από τις πιο παράξενες κυνηγετικά χρονιές να φτάνει στο τέλος της. Από πού να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς.
Για να τα πάρουμε με τη σειρά, στις γραμμές που ακολουθούν θα αναφερθώ στις διαβουλεύσεις για τη βιοποικιλότητα οι οποίες είναι ίσως η σημαντικότερη από τις τελευταίες εξελίξεις και σύντομα θα αναλυθούν στο βαθμό που αυτό είναι εφικτό και τα υπόλοιπα θέματα.
Το ΥΠΕΚΑ λοιπόν, το έκανε πάλι το θαύμα του και έδωσε με ελάχιστες μέρες προθεσμία για υποβολή σχολίων και παρατηρήσεων, δύο διαβουλεύσεις για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας. Αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί θετικό βήμα εφόσον ίσχυαν όμως μερικές απαραίτητες κατά τη γνώμη μου προϋποθέσεις.
Αυτές δεν είναι άλλες από τον εντοπισμό του προβλήματος, την ανάλυση των αιτιών του, την τοποθέτηση στόχων, τον προσδιορισμό των μέτρων μέσω των οποίων θα επιτευχθεί ο στόχος και το φορέα υλοποίησης και τη χρηματοδότηση των μέτρων αυτών, καθώς και συγκεκριμένων ενεργειών για την αξιολόγησή τους.
Σε ότι αφορά τον εντοπισμό του προβλήματος όπως όλοι γνωρίζουμε …κανείς δε γνωρίζει τίποτα! Ή καλύτερα, υπάρχουν μεγάλα συμφέροντα που δεν επιθυμούν να γνωρίζουμε ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα και οι απειλές για τη βιοποικιλότητα. Και δεν αναφέρομαι στα γενικά. Αυτά τα ξέρουμε γιατί ευτυχώς, στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει και η Ε.Ε. που τα έχει προσδιορίσει με αρκετή αντικειμενικότητα και τεκμηρίωση.
Όπως μπορεί κανείς να διαβάσει στην ιστοσελίδα του ΥΠΕΚΑ , οι βασικές αιτίες που απειλούν τη βιοποικιλότητα (όπως έχουν διαμορφωθεί από την Ε.Ε.) είναι:
- Η καταστροφή και η υποβάθμιση των οικοσυστημάτων (δάση, υγρότοποι, θαλάσσια και παράκτια οικοσυστήματα, κ.λπ.).
- Η ρύπανση του περιβάλλοντος (η ρύπανση του αέρα, του νερού, του εδάφους όπως και των οργανισμών από φυτοφάρμακα και ζιζανιοκτόνα).
- Η ερημοποίηση των εδαφών.
- Η υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων (τα συστήματα εντατικής γεωργικής παραγωγής, η ανεξέλεγκτη δόμηση, οι παράνομες εξορύξεις η λαθροθηρία κ.λπ..)
- Η εξάπλωση ξενικών ειδών.
- Η κλιματική αλλαγή.»
Το ζήτημα επομένως είναι επί συγκεκριμένου, στο πως εκφράζονται οι παραπάνω απειλές στην Ελλάδα. Ποιοι και με ποιόν τρόπο καταστρέφουν και υποβαθμίζουν τα οικοσυστήματα. Ποιοι και με ποιόν τρόπο ρυπαίνουν το περιβάλλον, υπερεκμεταλλεύονται τους φυσικούς πόρους, ή συμβάλλουν στην εξάπλωση ξενικών ειδών;
(τα άλλα δύο για την ερημοποίηση και την κλιματική αλλαγή δεν τα αναφέρω γιατί ο τρυποφράκτης δεν πείθεται με τίποτα ακόμη για το αν και κατά πόσο ισχύουν. Μέχρι τώρα μόνο κέρδη φέρνουν σε συγκεκριμένου φορείς, εταιρείες και οργανώσεις με τη μορφή τρομοκρατίας των πολιτών, χωρίς ουσιαστική τεκμηρίωση αλλά με αρκετά ουσιαστικό αντίλογο από πολλούς επιστήμονες.)
Είναι νομίζω προφανές και πέραν πάσης αμφιβολίας πως ενώ είναι γνωστές εν πολλοίς οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα, ο μέσος Έλληνας διατηρείται επιμελώς στην άγνοια. Και θα μου πείτε εδώ δε γνωρίζαμε για μίζες για ρουσφέτια και δε συμμαζεύεται και θα γνωρίζουμε ποιος καταστρέφει το περιβάλλον; Κι εδώ ακριβώς είναι οι δικές μας ευθύνες. Καθενός χωριστά. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και η άγνοια, όσο και να μας την επιβάλλουν δε μπορεί πλέον να δικαιολογηθεί. Αλλά αυτή είναι μία άλλη συζήτηση…
Αφού … αποτύχαμε παταγωδώς λοιπόν στον εντοπισμό του προβλήματος και των αιτιών που το διαμορφώνουν στα πλαίσια πάντα της «διατήρησης της βιοποικιλότητας», πάμε τώρα στην τοποθέτηση στόχων. Η τοποθέτηση στόχων είναι ίσως η πιο ευχάριστη ενασχόληση των Ελλήνων πολιτικών αλλά και των παρατρεχάμενων του συστήματος που τους υποστηρίζουν με το αζημίωτο. Μέσω αυτής της διαδικασίας δημιουργούν ελπίδες αλλά όχι και ευθύνες, με αποτέλεσμα να είναι βούτυρο στο βρώμικο ψωμί τους….στο ματωμένο ψωμί τους, το να βάζουν στόχους.
Ακόμη και ο τελευταίος απατεώνας, ο πιο στυγνός εγκληματίας μπορεί να θέσει στόχους επί παντός επιστητού. Πάντα βέβαια είναι επιθυμητή και η συμβολή μερικών επίορκων «επιστημόνων», που θα ντύσουν τους στόχους με το μανδύα της απαραίτητης ορολογίας και τα χαϊβάνια ακόμη και σήμερα, χάφτουμε με εντυπωσιακή προθυμία κάθε ψέμα και ηλιθιότητα που μας σερβίρουνε με αυτόν τον τρόπο.
Και στην προκειμένη περίπτωση υπάρχουν βάσιμες υποψίες πως οι πραγματικοί στόχοι είναι άλλοι και έχουν να κάνουν με το φυσικό πλούτο της Ελλάδας, υπόγειο και υπέργειο, (νερό, χρυσάφι, πετρέλαια, φυσικό αέριο και ολίγη από αιολικά για τις κατασκευαστικές) και το πώς θα μπορέσουν συγκεκριμένες εταιρείες, δικές μας ή του εξωτερικού να τον αρπάξουνε μέσα από τα χέρια μας κι εμείς να μην κάνουμε κιχ.
Τα τελευταία χρόνια, το χρώμα που είναι σταθερά της μόδας είναι το πράσινο. Πράσινη ανάπτυξη, πράσινες επενδύσεις, πράσινες τράπεζες και πράσινη κούνια που μας κούναγε.
Η συνέχεια του άρθρου σύντομα στο ihunt από τον τρυποφράχτη…
O Τρυποφράχτης
email : [email protected]
