Σημαδιακή ημέρα η 15η Σεπτεμβρίου για όλους τους Έλληνες κυνηγούς καθώς χρόνια τώρα σηματοδοτεί την έναρξη του κυνηγιού των περισσότερων θηρεύσιμων ειδών. Γουρούνια, λαγοί, μπεκάτσες, τσίχλες τα πιο αγαπημένα δηλαδή θηράματα των ελλήνων κυνηγών.
Κάθε χρόνο τιμάω την ημέρα αυτή πηγαίνοντας για κυνήγι λαγού με τον φίλο μου τον Μελέτη στην Εύβοια. Η παρέα συμπληρώθηκε από τον Κώστα, τον Ερμή και τον Γιώργο.
Τα τρία σκυλιά του Μελέτη και το ένα του Ερμή συγκροτούν την ομάδα των σκύλων για το πρώτο κυνήγι της χρονιάς. Πολύ πριν ξημερώσει ξεκινήσαμε για τον κυνηγότοπο και ο λόγος ήταν για να πιάσουμε το μέρος που θα κυνηγήσουμε και να μην έχουμε διαπληκτισμούς με κάποια άλλη παρέα που πιθανόν να ήθελε να κυνηγήσει στο ίδιο μέρος.
Με το που ξημέρωσε πιάσαμε τα καρτέρια και ο Ερμής με τον Μελέτη αμόλυσαν τους σκύλους. Το καρτέρι μου ήταν πάνω σε ένα υψωματάκι και είχα την τύχη να ακούω, εκτός από τα δικά μας σκυλιά, και τα σκυλιά από άλλες δύο παρέες.
Ήταν μαγικά!!!! Τα βουνά αντιλαλούσαν από τις φωνές των ιχνηλατών και γρήγορα ακούστηκαν οι πρώτες ντουφεκιές. Οι πρώτοι λαγοί ντουφεκίστηκαν κατά τις επτά. Εμείς πότε θα σηκώσουμε; σκέφτηκα και η ανυπομονησία μου μεγάλωνε.
Τα σκυλιά ήταν “πιασμένα” όμως ο λαγός δεν σηκωνόταν. Η μικρή σκύλα του Μελέτη όμως δεν άργησε να ξεσηκώσει τον “αυτιά”. Άρχισε η καταδίωξη..Όλα τα σκυλιά καταδίωκαν με μεγάλη μανία τον λαγό που πετάχτηκε μέσα από ένα πουρναράκι και έτρεχε με τρομερή ταχύτητα μέσα στα λιοστάσια. Η αδρεναλίνη είχε φτάσει στα ύψη όταν ακούω την πρώτη τουφεκιά. Και μετά άλλες τρείς. Τον χάσαμε σκέφτηκα αλλά λίγο αργότερα σταμάτησαν να σκυλιά το κλαφούνισμα και αυτό ήταν ένα καλό σημάδι ότι ο λαγός χτυπήθηκε.
Λίγο αργότερα έρχεται ο Μελέτης και με ενημερώνει ότι ο λαγός “έπεσε”. “Η πρώτη ντουφέκια ήταν του Γιώργου αλλά έπαθε εμπλοκή η καραμπίνα του και δεν μπόρεσε να ξανατουφεκίσει και οι υπόλοιπες τρεις ήταν του Ερμή ο οποίος τον τουφέκισε αρκετά μακρυά. Όλοι νόμισαν ότι ο λαγός έφυγε, αλλά τελικά τον βρήκαν οι σκύλοι περίπου διακόσια μέτρα μακρύτερα.” λέει όλο χαρά ο Μελέτης.
Ο Γιώργος με τον λαγό
Πέρνουμε το δρόμο της επιστροφής για το αυτοκίνητο, όταν σε μια μικρή θυμαριά ο αρσενικός σκύλος ψάχνει κάτι πολύ έντονα. “Φϊδι” λέει ο Μελέτης και τρέχει προς το μέρος του σκύλου. “Έλα γρήγορα” μου φωνάζει “και πιάσε τα σκυλιά”. Τι είχε γίνει;
Ένα μικρό λαγουδάκι (ήταν δεν ήταν επτά ημερών ) ήταν μέσα στη θυμαριά και ο σκύλος ήταν έτοιμος να το αρπάξει αλλά ευτυχώς τον πρόλαβε ο Μελέτης. “Μην το πλησιάζεις γιατί είναι ήδη πολύ τρομαγμένο. Πάρε τα σκυλιά και πάμε στο αυτοκίνητο”.
Σε αυτή τη θυμαριά ήταν το λαγουδάκι
Στα αυτοκίνητα ήδη μας περίμεναν και οι υπόλοιποι και αφού βγάλαμε τις καθιερωμένες αναμνηστικές φωτογραφίες, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Η πρώτη μέρα μας βρήκε ευχαριστημένους, όχι τόσο γιατί χτυπήσαμε ένα λαγό, αλλά γιατί τα σκυλιά δούλεψαν καλά παρά την ξηρασία και γιατί οι γέννες των λαγών έχουν πάει καλά, δείγμα της σωστής διαχείρισης που γίνεται στο ενδημικό θήραμα από τις κυνηγετικές οργανώσεις.
Ο Μελέτης με τον πρώτο λαγό της χρονιάς
Κλείνοντας θέλω να πω κάτι που ίσως φανεί πολύ κοινότυπο παρόλα αυτά είναι πολύ ουσιαστικό. ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ στο κυνήγι και ειδικά στο κυνήγι του αγριόχοιρου. ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΗΡΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ για να μην θρηνήσουμε άλλα θύματα και να μας βρει η επόμενη έναρξη όλους στα κυνηγοτόπια…..
O iHunter
