728
Το κυνήγι δεν είναι ένα απλό «χόμπι». Αντιπροσωπεύει κοινωνικούς δεσμούς, είναι μέρος της ιστορίας μας και αποτελεί βασικό παράγοντα της ανθρώπινης ταυτότητας. Το κυνήγι είναι και γονιδιακά έμφυτη δραστηριότητα του ανθρώπου, χάρη στην οποία, από τα βάθη της ιστορίας του, επιβίωσε. Είναι μάταιο να το αρνούμαστε, είναι πολύ πιο παραγωγικό να οργανώνουμε και να πλαισιώνουμε αυτή την πτυχή της ανθρώπινης φύσης σε θεσμούς κοινωνικά δημιουργικούς.
Το κυνήγι αποτελεί μέρος συλλογικών αξιών, πολιτισμού, αλλά και στοιχείο κοινωνικής συνοχής. Ωστόσο, συχνά οι κυνηγοί αντιμετωπίζονται υπό το πρίσμα μιας «ιδεοληψίας», που στην πραγματικότητα αδικεί και στερεί τις δυνατότητες συνεργασιών, προς όφελος του φυσικού περιβάλλοντος. Οι κλιμακούμενοι περιορισμοί του κυνηγιού αποτελούν βολικό άλλοθι ενός μέρους της Πολιτείας, για την αποτυχία της να προστατεύσει και να διαχειριστεί τους φυσικούς πόρους, την ύπαιθρο και την άγρια ζωή. Σε πολλές περιπτώσεις, οι απαγορεύσεις κυνηγιού έχουν ένα κοινό στόχο: να αποκρύπτουν τις ανεπάρκειες και να αντικαθιστούν με βολικά στερεότυπα, η την οριστική αποχώρηση του κράτους από τις υποχρεώσεις και τις δεσμεύσεις του έναντι του φυσικού περιβάλλοντος. Προσωπικά θεωρώ εντελώς ανεδαφική και επίπλαστη την αντιπαράθεση μεταξύ κυνηγιού και οικολογίας.
Αυτό, φυσικά, δεν είναι κάτι καινούργιο, δεν γίνεται μόνο στο επίπεδο του περιβάλλοντος. Ζούμε στην εποχή της άκρατης κερδοσκοπίας, του νεοφιλελεύθερου οδοστρωτήρα, όπου το κοινωνικό κράτος και ο δημόσιος έλεγχος θεωρούνται «ιερόσυλες» έννοιες. Στη δική μου αντίληψη δεν έχει καμιά θέση ο λαϊκισμός που υποστηρίζει την ιδεοληψία μιας «αποστειρωμένης φύσης», για πράγματα τόσο αυθεντικά και φυσιολογικά όσο και η ίδια η ζωή. Στη δική μου αντίληψη, η κοινότητα και οι οργανώσεις των κυνηγών, αποτελούν κοινωνικές εφεδρείες για να υπερασπιστούμε το δημόσιο αγαθό που αντιπροσωπεύουν τα δάση, τα ποτάμια, τα βουνά και η ύπαιθρος. Αυτές τις εφεδρείες οφείλουν, η πολιτεία και η πολιτική ηγεσία του τόπου, να αξιοποιήσουν.
Προσωπικά δεσμεύομαι να υποστηρίξω κάθε δίκαιο μέτρο στη νέα Βουλή σχετικά με το κυνήγι, καθώς και έναν ουσιαστικό διάλογο με τις αντιπροσωπευτικές κυνηγετικές οργανώσεις και περιβαλλοντικούς φορείς. Γνωρίζω πολύ καλά ότι, όπου η προστασία ερμηνεύτηκε μόνο με όρους, απαγορεύσεις και περιορισμούς για τις τοπικές κοινωνίες, απέδωσε τα αντίθετα αποτελέσματα. Ούτε μπορούμε να αγνοήσουμε το οικονομικό μέγεθος που αντιπροσωπεύει το κυνήγι. Ουδείς δικαιούται να ξεχνάει πως γύρω από το κυνήγι ζει, αναπνέει και κινείται ένα σημαντικό κομμάτι της πραγματικής οικονομίας.
Το κυνήγι αποτελεί και σήμερα μια προστιθέμενη αξία στον εσωτερικό τουρισμό, αλλά και κίνητρο για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Το παλαιό γεωργικό πρότυπο των τοπικών κοινοτήτων, έχει όλες τις δυνατότητες να συνδεθεί με τα πολιτισμικά, περιβαλλοντικά και ψυχαγωγικά χαρακτηριστικά, που αναζητούν οι κυνηγοί στις μετακινήσεις τους. Όχι, όμως, σαν μια ακόμα προσπάθεια εμπορευματοποίησης και «ληστρικής» εκμετάλλευσης της φύσης και της άγριας ζωής, αλλά ως τρόπο τόνωσης την αυτοπεποίθηση του τόπου. Και το γεγονός αυτό αποτελεί μια ευκαιρία για τον «ξενιτεμένο» αστικό πληθυσμό να ξαναβρεί το δρόμο της επιστροφής προς τα χωριά και τις ρίζες του. Αυτός είναι ένας στόχος που θέτουμε στην κρίση των πολιτών και, στο μέτρο που θα μας εμπιστευτεί, θα τον υπηρετήσουμε με σταθερότητα.
Στα 5000 χρόνια ιστορίας του τόπου μας, τα οικοσυστήματα και οι κοινωνίες διαμορφώθηκαν με τον άνθρωπο πάντα πρωταγωνιστή… είτε βοσκό, είτε καλλιεργητή, είτε κυνηγό.
Υποψήφιος Βουλευτής
με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Β’ Αθηνών
