Το Εθνικό Γραφείο για το Κυνήγι, μη κερδοσκοπική οργάνωση της Ισπανίας που δημιουργήθηκε με σκοπό την υπεράσπιση και την προώθηση του κυνηγιού στη χώρα και η οποία αποτελείται από φυσικά και νομικά πρόσωπα από όλους τους τομείς που σχετίζονται με το κυνήγι και τον αγροτικό κόσμο, από την Ισπανική Ομοσπονδία Κυνηγιού μέχρι κυνηγετικούς συλλόγους, αγρότες, εμπόρους κυνηγετικών ειδών , οπλοπωλεία, βιομηχανικό και εμπορικό τομέα και υπηρεσίες, προχώρησε σε μία διαφορετική πρωτοβουλία.
Κατέθεσε αίτημα προς την κυβέρνηση της Ισπανίας για την έναρξη της διαδικασίας προώθησης, έτσι ώστε η θήρα να ενταχθεί ως μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας και να συμπεριληφθεί στον κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας της Unesco.
Για το σκοπό αυτό προσφέρουν κάθε δυνατή συνεργασία στην κυβέρνηση της Ισπανίας και μέχρι σήμερα είναι σε επαφές με το Υπουργείο Γεωργίας, Τροφίμων και Περιβάλλοντος για να εργαστούν προς αυτή την κατεύθυνση. Σε συνεργασία, μάλιστα, με τη Βασιλική Κυνηγετική Ομοσπονδία προωθούν επαφές με τους παράγοντες που εκπροσωπούν την ισπανική κοινότητα κυνηγιού για να προωθήσουν αυτή την πρωτοβουλία και να αποκτήσει το κυνήγι την επάξια αναγνώριση που αρμόζει σε αυτή την προγονική δραστηριότητα που ασκείται σε όλο τον κόσμο.
Το κυνήγι συμβάλλει στη διατήρηση των φυσικών χώρων και της γης για χάρη της διατήρησης των οικοτόπων με την ευρέως διαδεδομένη εκπαίδευση της ορθολογικής χρήσης των φυσικών πόρων, ενώ παράλληλα πηγή πλούτου σε εθνικό επίπεδο.
Στην Ισπανία, σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία της Ομοσπονδίας εκδίδονται περίπου 1.000.000 κυνηγετικές άδειες το χρόνο. Ακόμη, η κυνηγετική δραστηριότητα, παρά την υφιστάμενη οικονομική κρίση, κινεί πάνω από 4.000 εκατ. ευρώ το χρόνο και οι σχετικές με το κυνήγι εργασίες προσφέρουν, για πάνω από 50.000 ημέρες ανά σεζόν, σημαντική ανάσα για τη δημιουργία έμμεσων θέσεων εργασίας.
Η Σύμβαση για την Προστασία της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς, η οποία κυρώθηκε από τη Γενική Διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι (2003), προτείνει, στο άρθρο 11, να λαμβάνονται τα αναγκαία μέτρα που θα εξασφαλίζουν την προστασία της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς στην επικράτεια του κράτους μέλους.
Η κυνηγετική δραστηριότητα διαχειρίζεται το οικοσύστημα, αλλά το κάνει με διάρκεια στο χρόνο και το διατηρεί λαμβάνοντας “τα συμφέροντα” της φύσης, χωρίς να σπαταλάει το “κεφάλαιο”. Αυτό που σε διεθνές επίπεδο ονομάζεται βιώσιμη ή αειφόρος ανάπτυξη.
Επιπλέον, ως δραστηριότητα που ρυθμίζει τα είδη και παράγει βιοποικιλότητα είναι απαραιτήτως συμβατή με το συντηρητισμό, με τρόπο που οι επενδύσεις που δημιουργεί να εγγυώνται το μέλλον των οικοτόπων, των κατοίκων της υπαίθρου και της φύσης.
Το εγχείρημα των συναδέλφων κυνηγών της Ισπανίας είναι πράγματι δύσκολο και η επιτυχία του θα είναι δυνατή μόνο με τη συμμετοχή του μέγιστου αριθμού αντιπροσωπευτικών παραγόντων που σχετίζονται με το κυνήγι.
Είναι, όμως, μία πρωτοβουλία, που δικαιούται να επιβραβευθεί, ιδίως καθώς τα τελευταία χρόνια παρατηρείται παγκοσμίως ένα ρεύμα αποστροφής για ένα τομέα που αποτελεί παράδοση και πρακτική για το μεγαλύτερο αριθμό χωρών (ως δραστηριότητα είναι αρχαιότερη και από τη γεωργία) και ο οποίος είναι ζωτικής σημασίας για τον άνθρωπο στις αγροτικές περιοχές , αλλά και για την προστασία και αναβάθμιση του περιβάλλοντος.
Πιθανόν, μάλιστα, να ήταν μία καλή ιδέα να συνεργαστούν κυνηγετικές ομοσπονδίες από διάφορες χώρες και να προχωρήσουν σε μία συλλογική και συντονισμένη κίνηση στην Unesco.
Υπάρχει, άλλωστε, και το πρόσφατο παράδειγμα της διάκρισης της μεσογειακής διατροφής ως άυλη πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας από την Unesco, προϊόν της διακρατικής συνεργασίας των χωρών Ελλάδας, Ισπανίας, Ιταλίας και Μαρόκου. Υπενθυμίζουμε ότι ως άυλη πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας από την Unesco έχει χαρακηριστεί το κυνήγι με το γεράκι.
Επιμέλεια : iHunt.gr
