2,9K
Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε τον Δεκέμβριο του 2011 στην ιστοσελίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ όμως το θέμα του εξακολουθεί να είναι επίκαιρο και απασχολεί ιδιαίτερα τους κυνηγούς αφού κινδυνεύουν και τα κυνηγόσκυλα.
Μια περίεργη ιστορία, αλλιώτικη από τις συνηθισμένες, είναι αυτή που το τελευταίο χρονικό διάστημα εξελίσσεται σε επίπεδο Νομού λαμβάνοντας μάλλον βραβείο αρρωστημένης… ευρεσιτεχνίας!
Η όλη υπόθεση άπτεται και των δηλητηριάσεων σκύλων που συμβαίνουν στην περιοχή μας -που μπορούν μάλλον να θεωρηθούν ως παράπλευρες απώλειες- όμως κύρια έχει να κάνει με το χόμπι των περιστεράδων.
Για να βρούμε την άκρη χρειάστηκε να …εκστρατεύσουμε στα ορεινά της Ελασσόνας όπου μέσα σε πεύκα, έλατα και βουνοπλαγιές, τα γεράκια- σαΐνια, έχουν τον πρώτο λόγο και είναι οι κυρίαρχοι των αιθέρων.
Εκεί λοιπόν εξελίσσεται μια ιστορία που ξεφεύγει από την οποιαδήποτε αρρωστημένη φαντασία και τον επίσης οποιονδήποτε αρρωστημένο νου…
ΜΕΛΙ ΚΑΙ… ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ
Για τους περιστεράδες λοιπόν που είναι πολλοί στο Νομό -και προς Θεού δεν ισοπεδώνουμε τους πάντες- το γεράκι-σαΐνι είναι ένας από τους μεγαλύτερους εχθρούς του «κουμασιού», αλλά και των ίδιων, καθώς την ώρα που τα περιστέρια υψώνονται και χάνονται στον ορίζοντα, αυτά τα γεράκια επιχειρούν κάθετες εφορμήσεις, επιτίθενται στα περιστέρια, και συνήθως ακολουθώντας το ένστικτό τους μια που είναι αρπαχτικά πουλιά τα κατασπαράσσουν.
Ιδού λοιπόν η μέθοδος που ξεπερνά κάθε φαντασία και αν δεν το βλέπαμε ιδίοις όμμασι δεν θα το πιστεύαμε:
Παίρνουν λοιπόν ένα περιστέρι από το κουμάσι και το θυσιάζουν για να πλήξουν τον …εχθρό.
Με ένα πινέλο το πασαλείβουν με μέλι ανακατεμένο με φονικό δηλητήριο που στα χωριά το λένε «μπαρούτι».
Πρόκειται για εντομοκτόνο εδάφους που κυκλοφορεί στο εμπόριο με τη μορφή μωβ και μπλε κόκκων με δραστική ουσία το χλωροπυριφός, η οποία είναι θανατηφόρο δηλητήριο.
Πασαλείβουν λοιπόν με μέλι και εντομοκτόνο το περιστέρι από το ύψος του λαιμού μέχρι όλη τη ράχη και το αφήνουν στον αέρα.
Το περιστέρι γίνεται έτσι το ιδανικό δόλωμα για τα γεράκια-σαΐνια που επιτίθενται εναντίον του και το καταβροχθίζουν.
Το αποτέλεσμα είναι ακαριαίο καθώς το γεράκι ψοφά άμεσα, ενώ υπάρχουν και άλλες παράπλευρες απώλειες.
…«Ένα τέτοιο περιστέρι, θα μας πει ο κτηνοτρόφος κ. Λάζαρος Μητσιμπόνας, έφαγε και το τσομπανόσκυλό μου.
Ξαφνικά, άρχισε να βγάζει αφρούς από το στόμα.
Το φορτώθηκα στην πλάτη και το κατέβασα με χίλιους δύο κόπους στο κοντινότερο κτηνιατρείο.
Εκεί με μία ένεση αδρεναλίνης και ένα ειδικό αντιεμετικό το σκυλί συνήλθε και έβγαλε από μέσα του τα υπολείμματα ενός περιστεριού…».
Φρίκη λοιπόν στους αιθέρες και μια που πρέπει ως συνειδητοί πολίτες να μαθαίνουμε κιόλας, να και λίγα λόγια για το σαΐνι:
«Το Σαΐνι (Αccipiter brevipes) ανήκει στην οικογένεια των αστούριων όπως και το Ξεφτέρι sparowhawk (Αccipiter nisus) και το μέγεθός του σε βάρος ξεκινάει από 650γρ. για το αρσενικό μέχρι και 1.250γρ. για το θηλυκό και με άνοιγμα φτερών από 1μ για το αρσενικό ως και 1,20μ. για το θηλυκό.
Το σαΐνι θεωρείται από τις πιο τέλειες ιπτάμενες φονικές μηχανές και ξεχωρίζει από την εξαιρετική του ταχύτητα, δύναμη και μεγάλη επιμονή στο να σκοτώσει, τόσο, που είναι ικανό να σκοτώνει θηράματα πολύ πιο μεγάλα σε μέγεθος και βάρος από το ίδιο. Σαν κοντοφτέρουγο γεράκι που είναι, το κυνήγι του δεν βασίζεται στην εφόρμηση όπως τα μακρυφτέρουγα (π.χ Πετρίτης, κυνηγογέρακας κ.ά.) αλλα στην άμεση καταδίωξη όπως τα πλατυφτέρουγα (π.χ Harris hawk και κοκκινόουρη γερακίνα- Red tailed).
Στην άγρια φύση είναι από τα γεράκια που δεν συμπαθεί την παρουσία του ανθρώπου για αυτό και είναι σπάνιο να τύχει να συναντήσουμε κάποιο εντελώς τυχαία. Είναι πουλί δασόβιο, ζει απομονωμένο βαθιά σε κωνοφόρο δάσος συνήθως, αλλά τυχαίνει να κυνηγάει κάποιες φορές και στο σύνορο του δάσους με τις αγροτικές περιοχές,
Είναι επίσης πολύ σπάνιο να το δούμε να γυροπετάει όπως π.χ. μία γερακίνα (buteo buteo).
Η κατασκευή του σώματός του (με δυνατές κοντές και φαρδιές φτερούγες, μακριά ουρά και δυνατά μακριά πόδια) είναι έτσι ώστε να μπορεί να ελίσσεται ανάμεσα στα κωνοφόρα δέντρα και στους πυκνούς θάμνους του δάσους κυνηγώντας το θήραμά του.
Φτιάχνουν τις φωλιές τους σε δάση ώριμων φυλλοβόλων και κωνοφόρων δέντρων.
Γεννούν μέχρι 5 αυγά από τα τέλη Μαρτίου μέχρι τις αρχές Μαΐου. Η επώαση διαρκεί 35 – 42 μέρες. Οι νεοσσοί βγαίνουν από τα αυγά στα τέλη Ιουνίου και τον Ιούλιο και μένουν γύρω από τη φωλιά για περίπου 7 εβδομάδες. Κατόπιν διασκορπίζονται προς όλες τις κατευθύνσεις, αλλά ποικίλλει η απόσταση στην οποία ταξιδεύουν.
Για την Ιερακοθηρία θεωρείται ένα από τα καλύτερα γεράκια γιατί χρησιμοποιείται για όλα σχεδόν τα αξιόλογα θηράματα (φασιανό, πάπια, πέρδικες, φάσες, ορτύκια, λαγός, αγριοκούνελο, και ο μεγάλος σκίουρος στην Αμερική κ.α.) αλλά συγχρόνως και από τα πιο δύσκολα, δύστροπα και απαιτητικά γεράκια και αυτό, γιατί λόγω της νευρικότητάς του έχει τόσο πολύ στρες, που μπορεί πετώντας το σε μία απλή πτήση να χαθεί χωρίς να έχουμε καταλάβει καν τι μπορεί να έχει συμβεί, ή πιάνοντας ένα θήραμα στο κυνήγι να μην μας επιτρέψει να το πλησιάσουμε, παίρνοντας το θήραμα και πετώντας μακριά μας, αλλά ακόμα και με τα γραμμάρια της τροφής του είναι πολύ ριψοκίνδυνο να παίξει κάποιος με μικρή εμπειρία για το λόγο ότι μπορεί να λιμοκτονήσει απροσδόκητα, πράγμα που το καθιστά εντελώς ακατάλληλο για έναν αρχάριο.
Πάντως ένα τέτοιο αρπακτικό στα χέρια ενός έμπειρου γερακάρη γίνεται ένας τέλειος κυνηγός με αξιοζήλευτο κυνήγι και αξιολάτρευτο θέαμα».
http://www.eleftheria.gr/
Η ιερακοθηρία απαγορεύεται στην ΕΛΛΑΔΑ….
