726
Διαίρει και βασίλευε λέει μία από τις σοφότερες παροιμίες.
Και αυτό, φαίνεται πως το ξέρουν καλά όλοι οι αντικυνηγοί αλλά κατά παράδοξο τρόπο δε φαίνεται να το γνωρίζουν ή να το συνειδητοποιούν οι ίδιοι οι κυνηγοί.
Φέτος, σε μία εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία για τη χώρα, η ΚΣΕ πέτυχε το άνοιγμα των τριών ΖΕΠ στις οποίες ήταν απαγορευμένη η ορεινή πέρδικα, ενώ πήρε παράταση η άρση απαγόρευσης του κυνηγιού στον Αμβρακικό που αποτελεί ίσως τη μάχη των μαχών για μας απέναντι στους αντικυνηγούς, θεσμικούς και μη.
Σαν να μην έφταναν αυτά, «άνοιξε» η τεχνητή λίμνη του Αώου, ένα κόσμημα της φύσης στο οποίο αναίτια απαγορευότανε το κυνήγι και το ψάρεμα, η επαφή των πολιτών δηλαδή με τη φύση σε δύο από τις πιο γνήσιες εκφράσεις της, αλλά και τα Λεγρενά που ήρθε να συμπληρώσει το «παζλ».
Παρόλα αυτά, η κυνηγετική οικογένεια συνεχίζει να ταλανίζεται από τη διάσπαση και τη διαίρεση των κυνηγών, η οποία μεθοδικά καλλιεργείται από συγκεκριμένους υπηρεσιακούς παράγοντες του Υπουργείου και των Δασικών Υπηρεσιών, από τις γνωστές ΜΚΟ (που τώρα τελευταία σαν να μην είναι και πολύ λαλίστατες) και φυσικά από τους μη αναγνωρισμένους σκοπευτο – κυνηγο και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο συλλόγους.
Και σαν να μην έφταναν όλοι αυτοί, έχουμε και κάποιους από τους εκπροσώπους αναγνωρισμένων κυνηγετικών συλλόγων, να νοιάζονται μόνο για την πάρτη τους και για το σύλλογό τους και να μη διστάζουν αυτό να το υποστηρίζουν ακόμη και όταν έρχεται σε αντίθεση με το γενικότερο κυνηγετικό όφελος.
Η γενική κατάσταση των πραγμάτων επιτάσσει συναίνεση και ομόνοια. Το αντίθετο δηλαδή του διαίρει και βασίλευε που συστηματικά εφαρμόζεται στη χώρα μας.
Το κυνήγι, είναι ίσως δευτερευούσης σημασίας σε σχέση με τα υπόλοιπα που μας συμβαίνουν, αυτό όμως δε σημαίνει με τίποτα πως δεν αποτελεί δείκτη της ποιότητας των κυνηγών, της νοοτροπίας τους και γενικότερα της στάσης ζωής τους.
Νομίζω πως σήμερα περισσότερο από ποτέ αξίζει, έστω πίσω από το κυνήγι να συσπειρωθούμε, στα πλαίσια που ορίζονται από την παρουσία των αναγνωρισμένων κυνηγετικών οργανώσεων, οι οποίες όπως έχω αναφέρει πολλές φορές στο παρελθόν και θα αναφέρω πολλές φορές και στο μέλλον, αποτελούν το φυσικό μας χώρο.
Οι Αναγνωρισμένες Κυνηγετικές Οργανώσεις είναι η μοναδική μορφή συλλογικότητας που μπορεί, πρέπει και οφείλει να στηρίξει το κυνήγι στους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Αυτό σημαίνει πως κι εμείς μπορούμε, πρέπει και οφείλουμε να τις στηρίξουμε. Όχι ως πρόσωπα, αλλά ως θεσμό, όπως έγραψα και θα συνεχίσω να γράφω προς απάντηση σε όσους για ίδιον όφελος τις ταυτίζουν με τα πρόσωπα που τις διοικούν μόνο όταν βλέπουν κανά στραβοπάτημα.
Τα πρόσωπα αλλάζουν. Ο θεσμός όχι.
Κάθε άλλη επιλογή, μόνο κακό μπορεί να φέρει στο κυνήγι μέσα από τη διάσπαση και τη διαίρεση της κυνηγετικής οικογένειας.
Εύχομαι καλή κυνηγετική χρονιά σε όλους μας.
O Τρυποφράχτης
email : [email protected]
