Η σχέση των ανδρών με τις ασθένειες είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλες μας. Οι άνδρες με απλή ένδειξη αδιαθεσίας ξεκινούν τη γκρίνια και τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Είναι, βεβαίως, δεδομένη η δική μας αδιαφορία στη σοβαρότητα της νόσου που αντιμετωπίζουν, η οποία κατά πάσα πιθανότητα θα είναι ανίατη και όχι το απλό κρυολόγημα που εμείς επικαλούμαστε. Η διάγνωση γίνεται κατόπιν τηλεφωνικής επικοινωνίας με όλους τους γνωστούς που μπορεί να πέρασαν κάτι παρόμοιο ή στην περίπτωση των εξοικειωμένων με την τεχνολογία με αναζήτηση στο διαδίκτυο. Οι διαγνώσεις στο internet άπειρες, οι συμβουλές και τα γιατροσόφια από ειδικούς και μη με το ίδιο πάντα αποτέλεσμα. Και τον άνδρα μας δεν κάνουν καλά και εμείς κάνουμε κράτηση στο δρομοκαΐτειο.
Αν τολμήσουμε, δε, να προτείνουμε επίσκεψη σε γιατρό το πιθανότερο είναι να μη μας ξαναμιλήσουν. Στις καλές περιπτώσεις μπορεί να μας επιτρέψουν να πάρουμε εμείς τηλέφωνο το γιατρό, να περιγράψουμε τα συμπτώματα, να απαντήσουμε στις ερωτήσεις του γιατρού και να πάρουμε σαφείς οδηγίες. Στο ίδιο δηλαδή μοτίβο όπως όταν παραγγέλνουμε φαγητό απ΄ έξω. Μπορεί να καλέσουν τον αριθμό τηλεφώνου αλλά δε θα δώσουν ποτέ οι ίδιοι παραγγελία… μόνο θα φωνάζουν ενώ μιλάς … «και μη ξεχάσεις την μπύρα» ή κάτι ανάλογο.
Ο κυνηγός από την άλλη μεριά έχει μία επιπλέον ιδιαιτερότητα με τις ασθένειες. Οσο κι αν ακούγεται περίεργο, τις ημέρες που σκοπεύει να κυνηγήσει δεν αρρωσταίνει ποτέ! Πέμπτη, Παρασκευή αρχίζει να αισθάνεται ζεστός με ρίγη, μάλλον και πυρετό, αλλά δε θα βάλει θερμόμετρο, θα πάρει τα αντιγριπικά του και το Σαββατοκύριακο θα έχει αναρρώσει να πάει για κυνήγι. Δευτέρα, Τρίτη, πάλι κουρασμένος, πιασμένος με πονοκέφαλο κλπ. Τετάρτη ρεπό και από Πέμπτη πάλι κάτι θα τον ενοχλεί…. Αν υπαινιχθείς ότι μπορεί να ξεκουραστεί και να αναρρώσει πλήρως αν μείνει σπίτι ένα σαββατοκύριακο, το πιθανότερο είναι ότι θέλεις να του κόψεις το κυνήγι.
Στην ίδια λογική πριν από μία κυνηγετική εξόρμηση , δεν επιχειρούν παράτολμα πράγματα που μπορεί να τους προκαλέσουν μικρο-ατυχήματα, όπως δεν ανεβαίνουν σε μηχανάκια ή ποδήλατα, δεν παίζουν μπάλα, δεν κάνουν σκι και όπως λένε κάποιοι χαριτολογώντας «το ασανσέρ να αποφεύγετε για να μην κλειστείτε μέσα».
Το ιδανικό γιατρικό για πάσα ασθένεια σύμφωνα με τον κυνηγό είναι το ξεμάτιασμα της μαμάς, της γειτόνισσας της μαμάς, ή κάποιας θείας. Γιατρεύει όλους τους πόνους, κεφάλι, στήθος, στομάχι..σταματάει τη ζάλη, ανοίγει την όρεξη μέχρι που τον κάνει να πυροβολεί και πιο εύστοχα.. Και πιάνει πάντα, άσχετα εάν έχει περάσει μισή ώρα, όση δηλαδή χρειάζεται να λειτουργήσει η χημεία των χαπιών που του έχεις χορηγήσει νωρίτερα.
Η σοβαρότερη ασθένεια που αντιμετωπίζει ο κυνηγός είναι επαναλαμβανόμενη κάθε Μάρτιο και λέγεται κατάθλιψη. Με τη λήξη της κυνηγετικής περιόδου ο κυνηγός από την έντονη δραστηριότητα και αδρεναλίνη του προηγούμενου εξαμήνου περνάει στην πλήρη αδράνεια. Αυτό επιφέρει διάφορα ψυχοσωματικά συμπτώματα. Κούραση, αδιαφορία, σωματικές ενοχλήσεις, μελαγχολία. Αντιδράστε έγκαιρα και προετοιμάστε εναλλακτικές δραστηριότητες, όπως γυμναστήριο, πεζοπορίες, ιστιοπλοΐα, κ.ά.
Το καλύτερο πάντως που έχετε να κάνετε, φίλες μου, αν αρρωστήσει ο κυνηγός σας είναι να οπλιστείτε με υπομονή, να τον κανακέψετε, να τον βολέψετε με μαξιλάρια και κουβέρτες, να του φτιάξετε αφεψήματα και να τον περιθάλψετε με μπόλικη αγάπη. Και περαστικά του!
