Ενας πολυπράγμων και γλυκύτατος κύριος μου είχε πει κάποτε ότι τις γυναίκες των ποδοσφαιριστών τις αποκαλούν «οι χήρες του σαββατοκύριακου» λόγω της απουσίας των συζύγων τους από το σπίτι, το εν λόγω διήμερο, για τις αγωνιστικές τους υποχρεώσεις.
Συμπαθητικός χαρακτηρισμός αναλογίστηκα και εκ τότε τον υιοθέτησα και για εμάς τις γυναίκες των κυνηγών. Γιατί από Αύγουστο έως Φεβρουάριο ζούμε ακριβώς το ίδιο σκηνικό. Δευτέρα με Παρασκευή δουλειά,δουλειά,δουλειά και όταν έρχεται επιτέλους το σαββατοκύριακο (ο μόνος ελεύθερος χρόνος τους-λένε-) κυνήγι-κυνήγι-κυνήγι και μετά το κυνήγι (πρωινό ξύπνημα, περπάτημα, κούραση-λένε-) ύπνος-ύπνος-ύπνος. Βέβαια, η διαφορά στη δική μας «χηρεία» είναι ότι αυτό το σενάριο κρατάει μόνο ένα εξάμηνο και όχι όλο το χρόνο.
Ένας άλλος, επίσης συμπαθητικός κύριος, που τυχαίνει να είναι και ο μέντορας του άνδρα μου στο κυνήγι τον είχε συμβουλεύσει κάποτε ότι κατά τη διάρκεια της μη κυνηγετικής περιόδου πρέπει να συμπληρώνει ώρες πτήσης με τη γυναίκα του αν θέλει να ξανακυνηγήσει , όπως ο πιλότος συμπληρώνει ώρες πτήσης για να πάρει ή να ανανεώσει το πτυχίο του. Κοινώς να μας κάνει όλα τα χατίρια.
Και έτσι ως ζευγάρι παρουσιάζουμε το εξής φαινόμενο. 20 Αυγούστου αυτός γελάει, εγώ κλαίω, τέλος Φεβρουαρίου το αντίστροφο. Παρόμοιο με τις μάσκες κωμωδίας-τραγωδίας.
Σε ένα εξάμηνο προσπαθώ να χωρέσω όλες μας τις εκκρεμότητες. Να επισκεφθούμε τους φίλους μας, να τους θυμίσουμε ότι είμαστε καταδεκτικοί, κοινωνικοί και ευχάριστοι. Να πάμε ένα θέατρο, μία συναυλία γιατί καλή η επαφή με τη φύση αλλά και λίγος πολιτισμός δε βλάπτει. Να πάει τα παιδιά στις δραστηριότητες τους μπας και καταφέρω να κάνω και εγώ πεντικιούρ, μάσκα μαλλιών –προσώπου στην Κορίνα. Να πάει στον οδοντίατρο για το σπασμένο δόντι του, γιατί πόσα niflamol να αντέξει το στομάχι του. Να φτιάξει την πρίζα που κρέμεται και επιτέλους να βάλει το καινούριο φωτιστικό στο δωμάτιο των παιδιών γιατί βαρέθηκα να σκοντάφτω επάνω του. Και άλλα πολλά τέτοια κατάλληλα και μη ..
Επισημαίνεται ότι στο δικό μου εξάμηνο περιλαμβάνεται ο μήνας μελαγχολίας (Μάρτιος) από τη στέρηση του κυνηγιού και ο μήνας (Ιούνιος) για τα εκπαιδευτικά των σκύλων. Στον εναπομείναντα χρόνο πρέπει να παραδεχτώ ότι καταβάλλει αδιαμαρτύρητα κάθε προσπάθεια για να ικανοποιήσει όλες μου τις επιθυμίες. Και ομολογώ ότι κάποιες φορές παρασύρομαι στον πειρασμό και τον βάζω να κάνει πράγματα που απεχθάνεται. Εκείνη η βραδιά στο Σταυρό του Νότου που παραλίγο να ξαναρχίσει το τσιγάρο από την πολλή μελαγχολία, ή το παιδικό πάρτυ του Νικόλα με τα είκοσι παιδιά να ουρλιάζουν και τις μαμάδες του να τα συναγωνίζονται στις φωνές. Το καλύτερό μου: τον πήγα και στην Κορίνα για μανικιούρ, δεν άντεχα τα ποτισμένα βρώμικα νύχια από το κυνήγι.
Άβυσσος η ψυχή της γυναίκας, συμφωνώ, αλλά παράδοξο τι μπορεί να υποστεί ένας άντρας για να μη χάσει το κυνήγι του.
Από Αύγουστο όμως, σα γνήσια τεθλιμμένη χήρα, βάζω το μαύρο βέλο και αγόγγυστα υπομένω τη ρουτίνα της καθημερινότητας και τα κενά βράδια. Το πρόγραμμα το κανονίζει και το ανακοινώνει ο κυνηγός. Εγώ το πολύ να διαλέξω το πρόγραμμα της τηλεόρασης κι αυτό αν δεν έχει ποδόσφαιρο
23 μέρες και βραδιάζει …
Λίγες μέρες έμειναν και μάλλον για μία ακόμη φορά δε θα προλάβω όλα μου τα σχέδια (για πόσο καιρό ακόμη θα γλυτώνει τη συναυλία του αγαπημένου μου Δημήτρη Ζερβουδάκη;). Φέρτε μου το προσωπείο του κλάματος τώρα. Δεν αντέχω άλλο το πρωινό του μειδίαμα στα χείλη καθώς πλησιάζει η έναρξη.
Η γυναίκα του κυνηγού
