961
Μετά από αρκετό προβληματισμό σχετικά με τους βιότοπους της μπεκάτσας, τα προηγούμενα χρόνια εφάρμοσα μια τεχνική παρατήρησης καιρικών φαινομένων και συνηθειών της βασίλισσας του βουνού .
Λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι η μπεκάτσα αγαπάει συγκεκριμένο βιότοπο, που ως συνήθως είναι υγρός με σχετικά μεγάλο υψόμετρο και φυσικά με τροφή, επαγωγικά προκύπτει το συμπέρασμα ότι για να είναι υγρός ο βιότοπός της πρέπει να δεχθεί κατά τους καλοκαιρινού μήνες αρκετή ποσότητα βροχής .
Φυσικά για να έχει τροφή, που κατά το μεγαλύτερο ποσοστό είναι τα σκουλήκια, θα πρέπει να υπάρχουν και οι κατάλληλες προϋποθέσεις ώστε να δημιουργηθούν αυτά.
Κάνοντας μια αναδρομή στις αναμνήσεις μου, έφερα στη σκέψη μου όσο περισσότερα μπορούσα από εκείνα τα όμορφα ξεπετάγματα της καλλιτέχνιδας κάλυψης και απόκρυψης του βουνού.
Συνδύασα τις συνηθισμένες περιοχές που είχα πολλές φορές συναντήσεις με μπεκάτσες, αλλά έψαξα και τις αιτίες που τις συνάντησα σε περιοχές που παλαιότερα δεν τις είχα ξανασυναντήσει .
Αναζήτησα τα κοινά στοιχεία που δένανε τις περιοχές που συνήθως «πιάνανε» οι μπεκάτσες και τις περιοχές που ευχάριστα με ξαφνιάζανε, γιατί κατά κανόνα ποτέ παλαιότερα δεν υπήρχανε εκεί.
Κατέληξα ότι, ο συνδετικός κρίκος όλων αυτών των περιοχών, ήτανε η σύσταση του εδάφους , η φυτική βλάστηση, η παρουσία της κτηνοτροφίας και η συχνότητα που έπεφτε βροχή κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.
Έτσι τα προηγούμενα χρόνια παρατηρούσα συστηματικά την κίνηση των βροχοφόρων σύννεφων και με συχνές επισκέψεις στις περιοχές που είχε βρέξει σημείωνα τις τοποθεσίες εκείνες που αποτελούσαν βοσκοτόπια στο βουνό και φιλοξενούσαν αξιόλογο αριθμό βοοειδών ή και αιγοπροβάτων.
Στις 2 Οκτωβρίου έκανα την πρώτη έξοδο για την αναζήτηση της βελουδομάτας και να !! η πρώτη επαφή έγινε, μια πανέμορφη σκουρόχρωμη μπεκάτσα εγκλωβίστηκε από την φέρμα της σκύλας μου, που ήταν ένα έμπειρο Γαλλικό Μπράκ Πυρηναίων ηλικίας πέντε ετών .
Οι επόμενες έξοδοι περιλάμβαναν αυθημερόν αλλαγές θέσεων, πήγαινα σε περιοχές που ήταν κλασικοί μπεκατσότοποι αλλά πάντα έψαχνα και περιοχές που είχα επισημάνει κατά τις καλοκαιρινές βροχοπτώσεις.
Στα μέσα Οκτωβρίου πήγα με τον φίλο μου τον Γιώργο σε μια από αυτές τις περιοχές και το ένα σήκωμα διαδέχονταν το άλλο, η σκύλα μου η Ηλέκτρα συνοδεύονταν από τα δύο εκ των τριών κουταβιών που κράτησα και έτσι σε ηλικία μόλις επτά μηνών άρχισαν να έχουν τις πρώτες επαφές μέσα στο βουνό με τις μπεκάτσες. Η πρώτη φέρμα των κουταβιών δεν άργησε να έρθει καθώς και το πρώτο απορτάρισμα της κουτάβας μου της Βόλγγας.
Εκείνη η κυνηγετική έξοδος μας χάρισε αρκετές πανέμορφες μπεκάστες στο ΄΄χέρι΄΄ και μερικά ξεπετάγματα, χωρίς η βλητική μας ικανότητα να καταφέρει να νικήσει το πυκνό φύλλωμα και το ταλέντο απόδρασης της βασίλισσας του δάσους.
Οι εξορμήσεις στο βουνό συνεχίζονταν και μετά από αρκετές κυνηγετικές εξόδους καταστάλαξα στο συμπέρασμα, ότι ναι μεν τα κλασικά μπεκατσοτόπια δεν με άφησαν ποτέ παραπονεμένο, αλλά τις δυνατότερες συγκινήσεις με πολλές φέρμες και απίστευτα μεγάλο αριθμό σηκωμάτων τις έζησα σε τοποθεσίες που προέκυψαν από την καλοκαιρινή παρατήρηση.
Ένα πρωινό ξεκίνησα με τον Κώστα από το Μεσολόγγι για τον μπεκατσότοπο, βλέποντας τον καιρό διαισθάνθηκα ότι εκείνη τη μέρα υπήρχαν οι πλέον κατάλληλες συνθήκες αφού το πυκνό φύλλωμα που μας ταλαιπωρούσε τις προηγούμενες εβδομάδες είχε πλέον πέσει και το κρύο που επικρατούσε ήταν σίγουρο πως έφερε καινούρια πουλιά στην περιοχή που παρακολουθούσα από το καλοκαίρι.
Φτάσαμε στον τόπο και σχεδόν αμέσως απολαύσαμε την πρώτη φέρμα σε μία μπεκάτσα που την μπλοκάρανε η σκύλα που είχα τότε η Ηλέκτρα με τα κουτάβια της την Βόλγγα και τον Σέλλας . Η συνέχεια έμελε να είναι σαν ενδοφλέβια ένεση αδρεναλίνης, τα νεοφερμένα πουλιά λες και είχανε κλείσει ραντεβού με τα σκυλιά μας. Σε κάθε ΄΄άνοιγμα΄΄ που κάνανε τα σκυλιά εντοπίζανε και από μία μπεκάτσα, οι φέρμες διαδέχονταν η μία την άλλη, οι ντουφεκιές μας άλλες φορές ήταν πετυχημένες και άλλες φορές στον ΄΄βρόντο΄΄, αλλά δεν ήταν αυτό που μετρούσε παρά μόνο ότι εκείνη η μέρα έμελε να είναι το καλύτερο εκπαιδευτικό για τα νέα μου κουτάβια .Η κυνηγετική μας έξοδος έμελε να τελειώσει με πολύ καλή τελική κάρπωση.
Η χαρά μας ήταν έκδηλη και κατά την επιστροφή μας το απόγευμα στην Κομοτηνή, συμφωνήσαμε να επισκεφθούμε την άλλη μέρα άλλον ένα κυνηγότοπο κοντά στην περιοχή που κυνηγήσαμε, ο οποίος κατά τους καλοκαιρινούς μήνες είχε δεχθεί μεγάλες ποσότητες βροχής αλλά ποτέ δεν λογίζονταν ως κλασικός μπεκατσότοπος.
Πραγματικά την επόμενη μέρα το πρωί και με τις ίδιες σχεδόν καιρικές συνθήκες ανηφορίσαμε για την περιοχή που θέλαμε να κυνηγίσουμε .
Τα φύλα των γέρικων βελανιδιών είχαν πέσει, αλλά από τα πρώτα κιόλας λεπτά της αναζήτησης καταλάβαμε ότι οι τετράποδοι συνεργάτες μας, εντοπίσανε μυρωδιές σε σημεία που κυριαρχούσαν διάσπαρτα Κέδρα. Ακολούθησαν αρκετές δυνατές κυνηγετικές φάσεις με αποτέλεσμα όταν επιστρέψαμε στο αυτοκίνητο να έχουμε καρπωθεί κάποιες πανέμορφες μπεκάτσες και να έχουμε γεμίσει τον σκληρό δίσκο του εγκεφάλου με ανεξίτηλες αναμνήσεις από εκείνον τον κυνηγότοπο.
Άλλη μια πολύ καλή κυνηγετική ημέρα για μας και τα σκυλιά μας είχε τελειώσει.
Το πέρας της κυνηγετικής σαιζόν μας βρήκε με έναν διόλου ευκαταφρόνητο αριθμό καρπώσεων του συγκεκριμένου θηράματος και με έπεισε πως ο προβληματισμός μου σχετικά με τις μετακινήσεις της βασίλισσας του λόγγου δεν ήταν λανθασμένος. Γι’ αυτό τα μάτια στα … σύννεφα συνάδερφοι, όσο γρήγορα οι καιρικές συνθήκες μεταβάλλονται τόσο γρήγορα και οι πανέξυπνες βασίλισσες του βουνού προσαρμόζονται.
Τελειώνοντας αδέρφια μου συνκυνηγοί θέλω να σας θυμίσω ότι, το κυνήγι έχει πολλούς εχθρούς οι οποίοι μου έχουν δημιουργήσει την εντύπωση, πως επειδή φ ο β ο ύ ν τ α ι να ζήσουνε μέσα στη φύση σαν εμάς, προσπαθούν να β γ ά λ ο υ ν εμάς από αυτήν …Τυχαίο ? Δεν νομίζω !!!.
Γιάννης Ρεφειάδης
