«Θήρα είναι μια ανθρώπινη ενέργεια που τη συνθέτουν η έρευνα, η καταδίωξη, η σύλληψη ή η θανάτωση θηραμάτων και που υπαγορεύεται από γραπτούς και άγραφους κυνηγετικούς νόμους» , όριζε ο καθηγητής του εργαστηρίου διαχείρισης άγριας πανίδας Παπαγεωργίου, στο βιβλίο του Βιολογία Άγριας Πανίδας το 1990, και συμφωνώ απόλυτα με αυτόν τον ορισμό.
Η θήρα λοιπόν, δεν είναι «χόμπι» για να περνάμε τον ελεύθερο χρόνο μας ευχάριστα, διότι το να χάνεις το σκύλο σου από το χτύπημα του κάπρου μόνο ευχάριστο δεν είναι… Όπως επίσης ευχάριστο δεν είναι το να στέκεσαι καρτέρι για παπιά στους -100C και να παγώνει όλο σου το κορμί, ή να σπας τα πόδια σου στα ντρόχαλα και στις πέτρες για να βρεις τις πέρδικες, ή πολλά άλλα… Επίσης το κυνήγι δεν είναι άθλημα, διότι στον αθλητισμό υπάρχει ο ανταγωνισμός για την καλύτερη επίδοση, η επιδίωξη της νίκης επί του συναθλητή σου και το σκορ, πράγματα αδιανόητα για ένα κυνηγό. Ναι λοιπόν, η θήρα δεν είναι ούτε χόμπι, ούτε άθλημα όπως την ορίζει ο Δασικός Κώδικας και όπως προσπαθούν κοντόφθαλμα να αναδείξουν κάποιοι για να ενταχθεί στον «κωδικό 6» και να επιτρέπεται η μετακίνηση εν μέσω κορονοϊού.
Η θήρα είναι μια παραδοσιακή ανθρώπινη ενέργεια, ένας τρόπος και μια στάση ζωής σε απόλυτη επαφή με το φυσικό περιβάλλον, που εκγυμνάζει το σώμα, οξύνει το πνεύμα, σκληραγωγεί τον άνθρωπο, τον εντάσσει πραγματικά στον φυσικό οικολογικό κύκλο της ζωής κάνοντάς τον μέρος της φύσης, από απλό παρατηρητή της. Επίσης η θήρα επιμορφώνει τον άνθρωπο, γιατί ο κυνηγός αναγκαστικά μελετά τη βιολογία και την οικολογία του θηράματός του. Έτσι τον ανάγει σε πραγματικό οικολόγο και όχι «γιαλαντζί» οικολόγο του σαλονιού. Εδώ να θυμίσω πως η οικολογία ορίζεται ως «η επιστήμη που μελετά τις αλληλεπιδράσεις και τις αλληλοεξαρτήσεις των οργανισμών τόσο μεταξύ τους όσο και με το περιβάλλον τους», συνεπώς ποιος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πιο οικολόγος από τον κυνηγό που μελετά τις θέσεις που «γιατακιάζει» το θήραμά του, τα μονοπάτια που αυτό ακολουθεί, την τροφή που ψάχνει και επιλέγει κάθε εποχή, τις αλληλεπιδράσεις του με άλλα είδη, τα μέρη του δάσους που αξιοποιεί ανάλογα με τον καιρό και πολλά άλλα. Είναι γνωστό ότι ένας έμπειρος κυνηγός αγριόχοιρου δεν ξέρει μόνο να σου πει αν ένα ζώο είναι αρσενικό ή θηλυκό, αλλά να προσεγγίσει και με ακρίβεια το βάρος του, βλέποντας μόνο το πάτημά του…
Όσον αφορά τους κανόνες τώρα, ο αρχικός ορισμός αναφέρει ότι η θήρα υπαγορεύεται από γραπτούς και άγραφους κυνηγετικούς νόμους. Σχετικά με τους γραπτούς νόμους στην Ελλάδα επικρατεί ένα γενικό μπάχαλο, όπως όλοι αντιληφθήκαμε το προηγούμενο διάστημα. Άνθρωποι άσχετοι με τη δραστηριότητα της θήρας, αλλά και με το φυσικό περιβάλλον γενικότερα, νομοθετούν με κριτήριο, όχι διαχειριστικό, όχι περιβαλλοντικό, αλλά… ψηφοθηρικό και καιροσκοπικό. Ψηφοθηρικό αφού νομίζουν πως έτσι θα «ικανοποιήσουν» τις απαιτήσεις μερίδας των ψηφοφόρων τους και καιροσκοπικό αφού εν μέσω κορονοϊού βρίσκουν, κατά κυνική ομολογία τους, την ευκαιρία να περάσουν νόμους και αποφάσεις που με τον κόσμο ελεύθερο να αντιδράσει, δε θα περνούσαν ποτέ.
Οι άγραφοι κυνηγετικοί νόμοι όμως είναι η ουσία της υπόθεσης. Γιατί είναι νόμοι που δεν μπορεί να τους καταργήσει καμία κυβέρνηση, κανένα προεδρικό διάταγμα, καμιά εξουσία. Είναι νόμοι που έχουν τις ρίζες τους στα αρχαιοελληνικά χρόνια και απόδειξη αυτού είναι η θεά Άρτεμις η οποία αποτελούσε τη δεινότερη κυνηγό και παράλληλα την αυστηρότερη προστάτη του φυσικού περιβάλλοντος. Και έτσι φτάσανε στα χρόνια μας, από γενιά σε γενιά, από τους γεροντότερους στους νεότερους. Οι άγραφοι νόμοι του κυνηγίου λοιπόν, επιβάλλουν στον κυνηγό να αγαπά και να σέβεται το θήραμά του. Να προστατεύει με κάθε τρόπο τον κύκλο της ζωής του και να καρπώνεται τον «τόκο» και όχι το «κεφάλαιο». Ο Κυνηγός λοιπόν αποκαλεί το θήραμά του Αγριογούρουνο και όχι χοιρινό… το χοιρινό το βρίσκεις στο χασάπη… Ο Κυνηγός καταγράφει τα θηράματα που θήρευσε, αλλά δεν επιδιώκει να καταρρίπτει ρεκόρ κάθε χρόνο. Η κυνηγετική παρέα δεν είναι τράπεζα που πρέπει να καταγράφει αύξηση κερδών κάθε χρόνο… Γνωρίζει ότι τις χρονιές που υπάρχει πλεόνασμα θα θηρεύσει περισσότερα και τις χρονιές που υπάρχει έλλειψη, λιγότερα. Και αυτό το λιγότερα δεν θα τον απογοητεύσει, ίσα ίσα θα τον ικανοποιήσει γιατί άφησε περισσότερα να αναπαραχθούν. Επίσης δεν μπαίνει σε διαδικασίες ανταγωνισμού με άλλες παρέες… Σχόλια τύπου Μπαρτσελόνα και Ρεάλ είναι για το Champions League… Και τέλος ο κυνηγός σέβεται την αναπαραγωγική διαδικασία του θηράματός του και γι’ αυτό οι μελέτες των κυνηγών θεσπίζουν τα χρονικά όρια της κυνηγετικής περιόδου. Γι’ αυτό δεν κυνηγάμε όταν τα θηλυκά κυοφορούν και ειδικότερα όταν φτάνουν προς το τέλος της εγκυμοσύνης τους. Γνωρίζουμε όλοι ότι οι αγριόχοιροι (όχι τα ημίαιμα) ζευγαρώνουν το Δεκέμβρη και γεννάνε μετά από 3 μήνες, 3 βδομάδες και 3 μέρες, κατά το Μάρτη – Απρίλη. Συνεπώς ναι, ενδέχεται τον τελευταίο μήνα της κυνηγετικής περιόδου κάποια θηλυκά να κυοφορούν. Αλλά το ηθικό του πράγματος σχετίζεται με τη φάση της εγκυμοσύνης. Με απλά λόγια μια γυναίκα όταν είναι στον 2ο-3ο μήνα της εγκυμοσύνης της μπορεί ακόμη να εργάζεται ή και να αθλείται… ενώ μετά τον 6ο-7ο , όλοι μας θα σηκωθούμε από τη θέση μας στο λεωφορείο για να καθίσει, ή θα της δώσουμε προτεραιότητα σε μια ουρά αναμονής. Υπάρχουν βέβαια και κάποια καθίκια που θα πούνε … «να μην πηδ@@@τανε, να μην γκαστρωνότανε», αλλά τέτοιοι άνθρωποι δεν ανήκουν σε καμία κυνηγετική οικογένεια… Γι’ αυτό λοιπόν δεν κυνηγάμε το Φλεβάρη αγριόχοιρο, γιατί όσο και να μην το επιδιώξουμε, τα σκυλιά μας θα κυνηγήσουν και θηλυκά που κυοφορούν και φέρτε στο μυαλό σας την εικόνα μιας εγκύου γυναίκας με την κοιλιά ως το λαιμό να τρέχει να ξεφύγει από τους διώκτες της….
Τέλος όσον αφορά τον υβριδισμό και τη μείωση του πληθυσμού των υβριδίων που έρχεται ως επιχείρημα κάποιων για την χρονική επέκταση του κυνηγίου των αγριόχοιρων, δεν θα διαφωνούσα εφ’ όσον υπήρχε πραγματική μελέτη για το που είναι τα υβρίδια και που τα καθαρόαιμα και σε τι αναλογία. Όχι όμως σε όλη την επικράτεια και οριζόντια, γιατί μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Και το ερώτημα είναι… όταν θα επικαλεστούν το επιχείρημα του υβριδισμού και της αφρικανικής πανώλης για να χρησιμοποιήσουν μη επιλεκτικές μεθόδους (δηλαδή δηλητήρια) για τη θανάτωση των ημίαιμων χοίρων και μας πουν ότι και εσείς οι κυνηγοί λέγατε για υπερπληθυσμό και υβριδισμό ζητώντας κυνήγι όλο το χρόνο… εμείς τι θα απαντήσουμε; Να δείτε που θα έχουν και την απαίτηση να πάμε εμείς να τα «φολιάσουμε»… γιατί όσα και να χτυπάμε δεν τελειώνουν ποτέ…
Γι’ αυτό το πιο σημαντικό από όλα είναι να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού τους άγραφους νόμους του κυνηγίου, να τους εφαρμόζουμε πάντα πιστά και να τους μεταφέρουμε αυτούσιους στη νέα γενιά. Να αγαπάμε και να σεβόμαστε τη φύση και το θήραμά μας, σαν να είναι μέλος της οικογένειας μας. Μόνο έτσι θα διαφυλάξουμε την δραστηριότητά μας… τον τρόπο ζωής μας. Παρεμπιπτόντως… ξέρετε πως μας κοιτάνε και το λένε κάποιοι που καιροφυλακτούν, όταν εμείς λέμε ότι δεν κυνηγάμε αγριόχοιρο το Φλεβάρη, γιατί εμείς έχουμε τη δύναμη να διαχειριστούμε και να προστατέψουμε με τον τρόπο που ξέρουμε τη φύση και το θήραμά μας;
«Ρε μήπως αυτοί οι κυνηγοί τελικά δεν είναι δολοφόνοι; Και πως θα πείσουμε τώρα τους αδαείς ότι είναι;»
Βαγγέλης Τασούλας για το iHunt.gr
Κυνηγός
Δρ. Δασολόγος Περιβαλλοντολόγος
