1,3K
28 του Φλεβάρη σήμερα και αν και μένουν δέκα μέρες κυνηγιού ακόμη για τα αγριοκούνελα στα νησιά, για την υπόλοιπη χώρα είναι η τελευταία μέρα της κυνηγετικής περιόδου 2016-2017.
Μίας περιόδου από αυτές που θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη μας, τόσο για τα όσα έγιναν στο διάστημα πριν την υπογραφή της Ρυθμιστικής της, όσο και για τα όσα έγιναν στο διάστημα που κυνηγήσαμε.
Αυτά που συνέβησαν πριν την έναρξη της φετινής σαιζόν, με εθνικούς διαλόγους παρωδία, μαρτύριο της σταγόνας μέχρι να υπογραφτεί η ρυθμιστική κλπ, είναι γνωστά σε όλους όσους παρακολουθούν τις εξελίξεις γύρω από το κυνήγι.
Ευτυχώς, η πίεση που ασκεί στους άσχετους πολιτικούς η δύναμη μας, όταν είμαστε ενωμένοι πίσω από τις Κυνηγετικές Οργανώσεις, μόνο αμελητέα δεν είναι. Έτσι, με δεδομένο το ότι έχουμε και το δίκιο (επιστήμη) με το μέρος μας, ήθελε δεν ήθελε την υπέγραψε τη ρημάδα την απόφαση ο οικολογοπράσινος, με πρωτοφανή φυσικά καθυστέρηση, όπως μόνο ένας οικολογοπράσινος μπορεί να κάνει.
Και φτάσαμε στη μαγική ημερομηνία που ακούει στο όνομα 20 του Αυγούστου. Και ξαναπήραμε τα τουφέκια μας, τα σκυλιά και το μεράκι μας να βγούμε για κυνήγι. Να ξαναγίνουμε δηλαδή άνθρωποι και όχι άχρωμες και άοσμες μαριονέτες, που μας έχει επιβάλει να είμαστε (και με δική μας ευθύνη σημαντική) η καθημερινότητα της ζωής στις πόλεις.
Η έναρξη της περιόδου ήταν μάλλον «χλιαρή» κυνηγετικώς και με τίποτα δεν προμήνυε τα όσα θα ακολουθούσαν, μιας και τα τρυγόνια και τα ορτύκια τόσο στην αρχή όσο και στα περάσματα κινήθηκαν σε μέτρια επίπεδα.
Όταν άνοιξε το βουνό και ο βάλτος, στις 15 του Σεπτέμβρη, με τη γη να έχει πάρει αρκετή βροχή στις περισσότερες περιοχές, τα πράγματα άλλαξαν και τόσο στο κυνήγι των τριχωτών, όσο και στα υδρόβια, η ικανοποίηση περίσσεψε για τους περισσότερους.
Σαν ήρθε όμως ο Οκτώβρης, ήρθανε τα πάνω κάτω στις περισσότερες γωνιές της χώρας με τα μπασίματα της τσίχλας, της φάσσας και της μπεκάτσας αλλά και των υδροβίων που αναπαράχθηκαν βορειότερα, να δείχνουν χρονιά της εικοσαετίας!
Τα νέα ευχάριστα από τους περισσότερους νομούς και το χαμόγελο επέστρεφε στους κυνηγούς που είχαν την τύχη και κυρίως το χρόνο να βρίσκονται έξω εκείνες τις μέρες.
Έκαναν και λίγα χιονάκια την εμφάνισή τους από τέλη Νοέμβρη με αρχές Δεκέμβρη ακόμη και στα πεδινά της Μακεδονίας, οπότε το γλυκό έδεσε για τα καλά.
Και εκεί που όλα δείχνανε πως θα είχαμε μία άκρως ενδιαφέρουσα χρονιά από πλευράς παρουσίας μεταναστευτικών τουλάχιστον θηραμάτων, ήρθε από τις αρχές Γενάρη ο χιονιάς που τον είπαν «Αριάδνη» και μαζί του έφερε τα εφτά κακά της μοίρας
μας.
Οι συνειδητοποιημένοι κυνηγοί, που πιστεύω αποτελούν την πλειοψηφία, βιώνανε τη μία φαιδρότητα μετά την άλλη, αρχής γενομένης από τα Δασαρχεία που απαγόρευσαν το κυνήγι με μόλις ένα εικοσιτετράωρο ολικού παγετού, αν και στις σχετικές αποφάσεις τους γράφανε «παρατεταμένες δυσμενείς καιρικές συνθήκες».
Παρατεταμένη σε αυτή τη χώρα όμως, είναι μόνο η βλακεία που μας δέρνει, με αποτέλεσμα όπως γράφαμε και τότε, να βλέπουμε περιοχές στις οποίες από τη μια πλευρά ενός ποταμού, ρέματος, ράχης ή δρόμου να επιτρέπεται το κυνήγι και από την άλλη να απαγορεύεται. Η λέξη συντονισμός έχει καταργηθεί προφανώς από τα λεξικά των δασαρχείων από τότε που ανέλαβαν οι περιβαλλοντικές ΜΚΟ να σώσουν το περιβάλλον της χώρας.
Οι αντιφατικές αποφάσεις των δασαρχείων όμορων περιοχών, που προκάλεσαν αυξημένη κυνηγετική πίεση στις περιοχές που οι δασάρχες δεν ήταν πιο «ευαίσθητοι» από ακόμη και από την ορνιθολογική, σε συνδυασμό με τη δράση αρκετών ηλίθιων που επιδόθηκαν σε εκτελέσεις κυρίως μπεκάτσας εκείνες τις μέρες, μόνο οργή, θλίψη, αγανάκτηση και απογοήτευση προκαλούσαν στους νοήμονες κυνηγούς, που σέβονται τον εαυτό τους και κατ’ επέκταση και τα θηράματα, αλλά και γενικότερα το φυσικό περιβάλλον της χώρας.
Και αφού παράγινε κατά τόπους το κακό, με τα δασαρχεία να μη βγαίνουν ούτε περιπολίες για να εφαρμόσουν τις απαγορεύσεις τους σε πολλές περιπτώσεις, χτύπησε μετά την «Αριάδνη» και ο «Σωκράτης» και δεν έμεινε τίποτα όρθιο.
Από τον Έβρο ως την Κρήτη και από τη Λέσβο ως την Κέρκυρα, ο νέος μας Υπουργός των Δασών, αποφάσισε και διέταξε ολική απαγόρευση θήρας όχι για τέσσερις μέρες που πρότεινε η γνωστή σε όλους για τα φιλοκυνηγετικά της αισθήματα, αγαπητή ΜΚΟ, που ακούει στο όνομα ορνιθολογική, αλλά για επτά μέρες, ξεπερνώντας κάθε όριο της κοινής λογικής.
Έτσι, ειδικά οι κυνηγοί του λαγού στις νότιες και ξέχιονες περιοχές, είδαν την κυνηγετική περίοδο να λήγει πριν την ώρα της, ενώ και οι γουρουνοκυνηγοί αυτών των περιοχών έμειναν με την απορία αν τον υπουργό το λένε Φάμελο ή Αγγελέτο.
Τη γκάφα ολκής, ο κ. Φάμελος επιχείρησε να διορθώσει μερικώς και μόνο για τον αγριόχοιρο, με παράταση πέντε ημερών στη λήξη της περιόδου του είδους, διάστημα που θεωρήσαμε και θεωρούμε αρκετά λογικό και συγχαίρουμε όποιον το εισηγήθηκε.
Έτσι, καθόλου ομαλά, κύλησε ο περασμένος Γενάρης. Τα χιόνια και οι παγετοί, παρέμειναν σε πολλές περιοχές της Κ. και Β. Ελλάδας και μετά τη λήξη της απαγόρευσης Φάμελου, και διατηρήθηκαν σε ισχύ οι απαγορεύσεις των τοπικών Δασαρχείων, όπως θα μπορούσε να είχε γίνει και από την αρχή και να είχαμε γλιτώσει το φιάσκο και την αναστάτωση.
Τα θηρεύσιμα πτηνά, μετά την κάθοδό τους από βορειότερα εκτάκτως Γεναριάτικα, διασπάρθηκαν στις πιο ζεστές γωνιές της χώρας και σταδιακά απλώθηκαν ξανά παντού όπου ο καιρός και οι συνθήκες το επέτρεπαν.
Αναλογικά με τους προηγούμενους μήνες ο Φλεβάρης υπήρξε μάλλον αδικαιολόγητα φτωχός από πλευράς συχνότητας εμφάνισης θηραμάτων, με εξαίρεση τα κιχλιδή (κοτσύφια, τσίχλες, γερακότσιχλες) και φυσικά τις χήνες, τις οποίες όμως δε μπορούσαμε να κυνηγήσουμε λόγω ..Τσιρώνη που τις πήγε 31/1.
Επίλογος
Ο καιρός έφτιαξε, η Άνοιξη μπαίνει, τα πρώτα χελιδόνια αναμένονται σύντομα για να τα ακολουθήσουν οι τσαλαπετεινοί, οι μελισσοφάγοι, τα τρυγόνια, τα ορτύκια και οι συκοφαγάδες. Τα όπλα ξαναπάνε για μακρά αποθήκευση, τα ρούχα των περισσότερων και ο υπόλοιπος εξοπλισμός το ίδιο, τα σκυλιά μας θα «ξεκουραστούνε», τα μυαλά μας θα μαζευτούνε και θα συμμαζέψουμε και κείνες τις υποχρεώσεις που χρονίζανε μέχρι τώρα που δεν έφτανε ο χρόνος για όλα.
Κάποιοι τυχεροί θα το ρίξουν στο ψάρεμα, άλλοι στα σπαράγγια, τα μανιτάρια και τα βότανα αργότερα το Καλοκαίρι, όσοι μπορούν θα βγάλουν τα σκυλιά τους εκπαιδευτικά, ενώ άλλοι μπορεί να πάνε κανα σκοπευτήριο. Τα αυτοκίνητα θα πλυθούν, τα φυσίγγια θα
«εξαφανιστούν» και οι γυναίκες μας θα ησυχάσουν από τις «λάσπες και τις βρωμιές».
Αυτές τις «βρωμιές» που κρατούν καθαρή την ψυχή μας και μας κάνουν ανθρώπους. Αυτές τις «βρωμιές» που δίνουν νόημα στους Χειμώνες μας.
Αυτές τις «βρωμιές» που μακάρι να είχαν όλοι μόνο τέτοιες, να σωνόταν ο πλανήτης από τη βία, τη βλακεία, την απληστία και τη λεηλασία.
Και του χρόνου να’ μαστε καλά αδέρφια. Χωρίς μνημόνια και δυστυχία, αλλά με δουλειές, με συντάξεις, με υγεία και παιδεία.
Και φυσικά με το κυνήγι μας, να μας κρατά νέους σε πείσμα των καιρών.
O Τρυποφράχτης
email : [email protected]
