Στα αλπικά λιβάδια της Ανατολικής Αφρικής, οι λύκοι της Αιθιοπίας και οι πίθηκοι Gelada έχουν συνάψει μια σχέση που έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον και την έκπληξη της επιστημονικής κοινότητας. Οι geladas – ένα είδος μπαμπουίνου – ανέχονται τους λύκους να περιφέρονται μέσα στο κοπάδι τους, ενώ οι λύκοι αγνοούν ακόμη και τα μωρά τους που είναι το πιο εύκολο ίσως γεύμα για αυτούς. Αντίθετα στρέφονται στα τρωκτικά τα οποία ζουν στα λιβάδια όπου οι πίθηκοι χρησιμοποιούν για να γευματίσουν τρώγοντας χλόη, καρπούς και φυτά.
Το ασυνήθιστο σύμφωνο συμβαδίζει πολύ με τον τρόπο που ξεκίνησε η εξημέρωση του σκύλου από τον άνθρωπο όπως επισημαίνεται στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό newscientist.com από τον μελετητή πρωτευόντων θηλαστικών Vivek Venkataraman.
Οι λύκοι της περιοχής κυνηγούν ακόμη και μεγαλύτερα σε μέγεθος από τους πιθήκους θηλαστικά, αλλά όχι τους gelladas, και αυτό είναι κάτι που τα πρωτεύοντα δείχνουν να γνωρίζουν καθώς κινούνται με μεγάλη σιγουριά στον κοινό χώρο.
Μια ακόμη σημαντική επισήμανση της μελέτης είναι πως όταν τα αγριόσκυλα, που μοιάζουν πολύ με τους λύκους, πλησίαζαν στο σημείο, οι μπαμπουίνοι έτρεχαν αμέσως να προστατευθούν.
Δεύτερη επισήμανση της μελέτης που έχει ενδιαφέρον είναι πως οι λύκοι άλλαζαν τη συμπεριφορά τους όταν κινούνταν ανάμεσα στην αγέλη των πιθήκων. Οι κινήσεις τους ήταν πιο ήπιες και διακριτικές και φρόντιζαν ώστε να μην ενοχλούν τους πιθήκους. Οι επιστήμονες κρίνουν πως πίσω από αυτή τη συμμαχία κρύβεται σκοπιμότητα .
Οι λύκοι πλησίαζαν και μπλέκονταν με τους πιθήκους στα μισά της μέρας, την ώρα που τα τρωκτικά είναι συνήθως και πιο δραστήρια. Σαν συμπέρασμα οδηγούνται στο ότι οι πίθηκοι διευκόλυναν το κυνήγι τους. Ο Venkataraman και οι συνεργάτες του παρακολούθησαν μεμονωμένα λύκους για 17 ημέρες, καταγράφοντας κάθε κυνήγι τρωκτικού.
Οι λύκοι πέτυχαν 67 τοις εκατό των προσπαθειών όταν κυνηγούσαν μέσα σε ένα κοπάδι gelada, αλλά μόνο το 25 τοις εκατό όταν τα λιβάδια ήταν άδεια. Αν και ακόμη δεν είναι ξεκάθαρο το γιατί αυτό συμβαίνει οι μελετητές θεωρούν πως καθώς οι πίθηκοι τρέφονται μετ τα φυτά στις εκτάσεις, κάνουν τα τρωκτικά να βγαίνουν από τις κρυψώνες τους ή τις καταστρέφουν και συνεπώς γίνεται ακόμη πιο εύκολο να τα εντοπίσουν και αν τα πιάσουν.
Μια άλλη θεωρία ισχυρίζεται πως επειδή το μέγεθος και το χρώμα των πιθήκων είναι σχεδόν ίδια με εκείνα των λύκων, τα τρωκτικά που γνωρίζουν πως τα πρωτεύοντα είναι ακίνδυνα, παραπλανούνται και κυκλοφορούν ανυποψίαστα μέσα στην αγέλη.
Η μια και μοναδική φορά που οι επιστήμονες κατέγραψαν παραβίαση της συμμαχίας, ήταν όταν ένας λύκος άρπαξε ένα νεογέννητο των πιθήκων. Αμέσως οι πίθηκοι τον απώθησαν και τον υποχρέωσαν να απομακρυνθεί. Αργότερα, όταν ο ίδιος λύκος προσπάθησε να πλησιάσει και πάλι, του απαγόρευσαν να πλησιάσει στην κοινή περιοχή και τον απομόνωσαν από τους άλλους.
Μυστήριο ωστόσο παραμένει το κέρδος αυτής της συμμαχίας από την πλευρά των πιθήκων. Οι επιστήμονες τείνουν στο ότι τα πρωτεύοντα ίσως νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια όταν οι δύο αγέλες μπλέκονται. Ωστόσο οι μελετητές δεν έχουν ακόμη καταγράψει δείγματα υπεράσπισης ή συνεργασίας των δύο ειδών όταν ένας μεγάλος θηρευτής επιτεθεί.
Οι λύκοι απλά τρέπονται σε φυγή, όπως και οι πίθηκοι. Οι επιστήμονες πιστεύουν πως αν δεν βρεθεί κάποιο όφελος για τους πιθήκους, αυτή η συμμαχία δεν θα έχει εξέλιξη. Ωστόσο αυτή η συμπεριφορά χαρακτηρίζεται ανεπισήμως σαν μια πρώιμη “εξημέρωση”.
Σύμφωνα με μια θεωρία, η σχέση σκύλου και ανθρώπου ξεκίνησε χιλιάδες χρόνια πριν όταν οι λύκοι άρχισαν να ακολουθούν τους ανθρώπους που μετανάστευαν κατά ομάδες προκειμένου να τρέφονται από τα κουφάρια και τα υπολείμματα του κυνηγιού που άφηναν πίσω τους. Οι λύκοι που ακολουθούσαν τους ανθρώπους, κρατούσαν μακριά άλλα σαρκοφάγα, αλλά και εχθρικές ομάδες ανθρώπων και σταδιακά τα καραβάνια το αντελήφθησαν και άρχισαν να το εκμεταλλεύονται.
Πηγή: www.lifo.gr