Στο σημερινό άρθρο θα προσπαθήσω να βοηθήσω τους νέους κυνηγούς που θέλουν να κυνηγήσουν μπεκάτσα με σκύλο φέρμας. Εαν λοιπόν, κάποιος θέλει να μάθει το άπειρο σκυλί του να κυνηγάει μπεκάτσα μπορεί με αυτά που περιγράφω πιο κάτω να το βοηθήσει να “μπει στο σωστό το δρόμο”.
Ο συστηματικός κυνηγός θα ψάξει να βρει την μπεκάτσα στον κανονικό βιότοπό της. Στα υγρά, πλούσια χώματα και θα προσπαθήσει να την εντοπίσει με το σκυλί του. Θα τον βοηθήσουν ενδεχομένως τα ίχνη της:
Οι τρύπες στο έδαφος
Οι χαρακτηριστικές τρύπες που κάνει με το ράμφος της στο έδαφος, όταν ψάχνει να βρει τα σκουλήκια. Οι τρύπες αυτές, ανάλογα πόσο βαθιές είναι, είναι στενές κάτω και πιο φαρδυές επάνω. Πολύ σπάνια θα δείτε μόνο μια τρύπα και αν δείτε μόνο μια, μάλλον δεν είναι από μπεκάτσα. Η μπεκάτσα όταν ψάχνει για σκουλήκια βάζει πολλές φορές το ράμφος στης στη γη για να βρει ένα σκουλήκι.
Λόγω των τροφικών της προτιμήσεων, το ράμφος της έχει και την κατάλληλη κατασκευή, είναι σκληρό, μυτερό και μακρύ και ανέρχεται περίπου σε 1/3 του συνολικού της μήκους. Είναι έτσι φτιαγμένο ώστε καθώς το βυθίζει στο χώμα δεν ανοίγει γεμίζοντας χώμα το στόμα της. Μια εγκοπή στην άκρη του δημιουργεί μια υποδοχή για το κάτω μέρος της λαβίδας, αυτής που θα ανοίξει όταν αντιληφθεί το σκουλήκι για να το τραβήξει έξω χωρίς δυσκολία. Εισχωρώντας βαθιά στο έδαφος το ράμφος της ανοίγει 3-5 εκατοστά μεσ’ το χώμα και με τις ευαίσθητες νευρώσεις στο κάτω μέρος του εντοπίζει τέλεια την τροφή της, χωρίς καν να τη βλέπει. Αποτελεί το σημαντικότερο όργανό της, έχοντας υπόψη ότι καταγράφει και τα μαγνητικά κύματα των ζώων, την μεταβολή των καιρικών συνθηκών, καθώς επίσης και τους παραμικρούς θορύβους γύρω της. Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε πως το ράμφος της μπεκάτσας είναι όργανο αφής, ακοής, και οράσεως.Στη φωτογραφία που ακολουθεί μπορείτε να το διαπιστώσετε.
Τα πούπουλα
Πολλές φορές ο σκύλος δεν μπορεί να φερμάρει την μπεκάτσα και αν η συνάντηση σκύλου-μπεκάτσας δεν έγινε μέσα στο οπτικό σας πεδίο τότε πολύ πιθανό να μην καταλαβαίνατε ποτέ ότι υπήρχε μπεκάτσα στο σημείο. Όμως πολλές φορές οι μπεκάτσες όταν σηκώνονται και ειδικά όταν τρομάξουν και πετάξουν απότομα αφήνουν πίσω τους πολλά πούπουλα. Δείγμα χαρακτηριστικό για την ύπαρξη της μπεκάτσας. Επίσης αφήνουν πούπουλα όταν ξεψειρίζονται ή όταν πλένονται, συνήθως το πρωί . Πιάστε τα πούπουλα στα χέρια σας και θα καταλάβετε εάν είναι της ημέρας ή όχι.
Η κουτσουλιά της μπεκάτσας
Εκείνο όμως που γίνεται πολύ εύκολα αντιληπτό είναι η κουτσουλιά της μπεκάτσας. Είναι αρκετά ευμεγέθης, άσπρη και στο κέντρο μαύρη ή πρασινόμαυρη. Το άσπρο δίνει την εντύπωση σαν να είναι λαδομπογιά άσπρη και μάλιστα βερνίκι. Τόσο γυαλιστερό και παχύ είναι. Όσο παλιώνει η κουτσουλιά τόσο χάνει τη γυαλάδα της και το άσπρο κιτρινίζει.
Η κουτσουλιά της μπεκάτσας φαίνεται ότι κρατά τη μυρωδιά της για αρκετό διάστημα ιδίως αν ο καιρός είναι υγρός με αποτέλεσμα να γελιούνται τα σκυλιά πολύ συχνά. Δεν είναι σπάνιο δε, ένα μεγαλοπρεπέστατο φερμάρισμα του σκύλου και η έξαψη και η προσδοκία του κυνηγού να καταλήξουν σε κουτσουλιά.
Οι πατημασιές
Οι πατημασιές της μπεκάτσας φαίνονται πολλές φορές πολύ καθαρά στο υγρό έδαφος. Έχει στο πόδι της τρία δάχτυλα λεπτά μακριά που καταλήγουν σε λεπτό νύχι. Στο πίσω μέρος του ποδιού έχει ακόμη ένα δαχτυλάκι τον «αντίχειρα» που είναι μικρός και αρκετά ψηλά τοποθετημένος ώστε στο έδαφος να μην αγγίζει παρά μόνο το νύχι του. Πολλές δε φορές, στα ίχνη, ούτε το άγγιγμα του νυχιού δε διακρίνεται. Μόνο στο χιόνι φαίνονται καλά οι πατημασιές της μπεκάτσας. Αλλά στο χιόνι απαγορεύεται το κυνήγι και είναι και άνανδρο.
Επιμέλεια : iHunt.gr
