723
Η οπλοφορία απαγορεύεται στην Ελλάδα, τουλάχιστον για την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Ακόμα όμως και σε χώρες που αυτή επιτρέπεται (αλλά δέχεται ισχυρά νομοθετικά πλήγματα), γράφονται εκατοντάδες πύρινων άρθρων. Εδώ; Τίποτα. Σκοπευτικοί, Κυνηγετικές Ομοσπονδίες κτλ. μάλλον τηρούν σιγή ασυρμάτου (ή μήπως ιχθύος;)…
Σαν amynastospiti.gr προβήκαμε στη συγγραφή ενός σχετικού άρθρου – κάποιος έπρεπε να το κάνει! Ελπίζουμε να σας αρέσει, αν και αντιλαμβανόμαστε ότι, μετά από τόσες δεκαετίες προπαγάνδας και αφοπλισμού των πολιτών, κάποια πράγματα θα ακουστούν (στην καλύτερη περίπτωση) αιρετικά:
- Σε μια πραγματικά πολιτισμένη κοινωνία, οι άνθρωποι πείθουν ο ένας τον άλλο με διάλογο, σκέψη και ανταλλαγή ιδεών. Η βία δεν έχει καμία θέση στον κοινωνικό ιστό ή στις ανθρώπινες σχέσεις – κάτι τέτοιο επιτυγχάνεται (και) με την οπλοφορία, όσο παράδοξο ή αστείο κι αν ακούγεται κάτι τέτοιο (σε αυτιά αγύμναστα).
- Σε μια οποιαδήποτε κοινωνία, υπάρχουν 2 βασικοί τρόποι συνεννόησης: Η βία και η λογική – για να ωθήσουμε κάποιον σε μια ενέργεια πρέπει είτε να τον πείσουμε, είτε να χρησιμοποιήσουμε κάποιο είδος βίας (νόμιμο ή παράνομο, για ορισμένους δεν έχει σημασία…). Κάθε ανθρώπινη επικοινωνία αναγκαστικά πέφτει σε μια από τις 2 κατηγορίες.
- Όταν κάποιος οπλοφορεί, δεν μπορούμε (εύκολα) να χρησιμοποιήσουμε τη βία ως τρόπο επικοινωνίας. Η προφανής λύση λοιπόν είναι η λογική και ο διάλογος. Το πυροβόλο είναι ίσως το μοναδικό όπλο που πρακτικά εξισώνει μια αγύμναστη κυρία 60 ετών με έναν νέο και ρωμαλέο κύριο 2 μέτρων και 100 κιλών. Εξισώνει επίσης έναν φιλήσυχο νεαρό που επιστρέφει σπίτι τα χαράματα με μια ομάδα από μαχαιροβγάλτες (ή αντίστοιχα συμπαθή οικόσιτα) που έτυχε να βρεθούν στο δρόμο του. Η ανομοιομορφία στη δύναμη, την ταχύτητα ή τους αριθμούς εξομαλύνεται με ένα πυροβόλο, αν δεν εξαφανιστεί πλήρως!
- Πολλοί βέβαια θεωρούν τα όπλα μηχανές παραγωγής άσχημων γεγονότων. Μετά από τόσα χρόνια πλύσης εγκεφάλου από ορισμένα ΜΜΕ, λογικό είναι. Οι άνθρωποι αυτοί ονειρεύονται μια πολιτισμένη, ήρεμη και ασφαλή κοινωνία χωρίς όπλα, γιατί ένας οπλισμένος εγκληματίας έχει πολλαπλάσια επικινδυνότητα – αλλά και πολύ πιο εύκολη δουλειά να κάνει. Αυτό φυσικά είναι 100% αληθές, όταν έχουμε φροντίσει να αφοπλίσουμε αποτελεσματικά όλα τα πιθανά θύματα του προαναφερθέντος κυρίου…
- Κάθε «έξυπνος, γνώστης και φωτισμένος» που ζητά (ή χαίρεται με) την απαγόρευση της οπλοφορίας, προδιαγράφει μια κοινωνία όπου ο νέος και ο δυνατός (αριθμητικά ή σωματικά) έχουν το πάνω χέρι. Αυτό όμως δεν είναι πολιτισμός – το αντίθετο, είναι εξαιρετικός ορισμός για τον νόμο της ζούγκλας.
- Υπάρχει βέβαια και το άλλο κλασσικό επιχείρημα των «φωτισμένων» – Τα όπλα μετατρέπουν μικροκαβγάδες σε δυστυχήματα και σε θανατηφόρες εμπλοκές μεταξύ γνωστών και αγνώστων.
Πλανώνται πλάνην οικτράν:
- Ο «μικροκαβγάς» χωρίς πυροβόλα θα τελειώνει πάντα υπέρ του ρωμαλέου, με μικρό ή σοβαρό τραυματισμό του αδύναμου.
- Τα ρόπαλα / μαχαίρια / μπαστούνια / μπουκάλια κτλ. είναι κι αυτά εξαιρετικά φονικά στα κατάλληλα χέρια. Ακόμα και τα ίδια τα χέρια σκοτώνουν άνετα, αν ελέγχονται από τον κατάλληλο εγκέφαλο…
- Όποιος έχει εμπλακεί ποτέ σε μάχη σώμα – με – σώμα γνωρίζει πολύ καλά ότι οι πιθανότητες «να τη γλιτώσει» με λίγες γρατζουνιές είναι ελάχιστες.
- Η ισορροπία που προσφέρουν τα πυροβόλα σε μια εμπλοκή εξαφανίζουν κάθε ιδέα ή σκέψη εύκολης νίκης από την πλευρά του αμυνόμενου αλλά και του επιτιθέμενου, μειώνοντας έτσι δραστικά τις πιθανότητες πραγματοποίησης της επίθεσης.
Ένας αστυνομικός, ένας στρατιωτικός, ακόμα και ένας κυνηγός (όταν φέρει όπλο κατ’εξαίρεση στην κυνηγετική περίοδο και μόνο στον κυνηγότοπο), ποτέ δεν μεταφέρουν πάνω τους όπλο ψάχνοντας για μια μάχη. Αντίθετα, το θεωρούν αναπόσπαστο κομμάτι της ασφάλειας τους – ένα εργαλείο που ελπίζουν να αποτρέψει την εμπλοκή, αλλά και ένας προστάτης όταν συμβεί το απευκταίο (στην περίπτωση του κυνηγού μιλάμε φυσικά για τη «γνωριμία» του με κάποιο επικίνδυνο ζώο).
Κάθε άνθρωπος που οπλοφορεί δεν το κάνει γιατί φοβάται, αλλά για να μπορεί να μην φοβάται. Επίσης περιμένει ότι θα τον αντιμετωπίσουν όλοι με διάλογο και λογική. Το να φέρει κάποιος ένα πυροβόλο λοιπόν είναι κίνηση πολιτισμού – μάλλον το αντίθετο καταλήγει ορισμένες φορές σε χάος…
Από τις αξιόλογες αερολογίες που ακούγονται κατά καιρούς είναι πως «Δεν χρειαζόμαστε την οπλοφορία γιατί έχουμε ένοπλους αστυνομικούς». Συμφωνώ και επαυξάνω: Δεν χρειαζόμαστε ούτε πυροσβεστήρες – υπάρχει η πυροσβεστική!
Εν ολίγοις, μόνο όταν οπλοφορούν όσοι το επιθυμούν, θα μπορούμε να μιλάμε για το πρώτο βήμα προς το τέλος της βίας, την πρώτη ουσιαστική κίνηση προς τον πολιτισμό.
_ . _
ΥΓ. Σε καμία περίπτωση δεν ζητάμε την παρανομία από τους αναγνώστες μας – το αντίθετο: Η αλλαγή νομοθεσίας μας έρχεται στο μυαλό, και σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να κινηθούμε, με συνέπεια, απόλυτη νομιμότητα και ασφαλή χρήση των όπλων…
Του Ραξή Επιτρόπου από το www.amynastospiti.gr
