Για κάθε κυνήγι, είναι απαραίτητο να γνωρίζει ο κυνηγός πως τρέφεται το θήραμα. Το θέμα, όμως, είναι ιδιαίτερα σπουδαίο για το κυνήγι της μπεκάτσας, γιατί ιδιαίτερη είναι η τροφή της, ιδιαίτερος ο τρόπος που τη βρίσκει, ιδιαίτερη και η μέθοδος που ακολουθεί για να την πιάσει. Όλα τέλος πάντων είναι ιδιαίτερα με την μπεκάτσα. Και … ιδιαίτεροι επίσης οι κόποι, οι μετακινήσεις, το κρύο που υφιστάμεθα και τα έξοδα που υποβαλλόμαστε για να τη βάλουμε στο χέρι. Χαλάλι της όμως! Χαρίζει στον κυνηγό μερικές από τις συναρπαστικότερες στιγμές της κυνηγετικής του ζωής.
Ας επανέλθουμε, όμως, στην τροφή της μπεκάτσας ή μάλλον καλύτερα στη μύτη της. Για τι αυτή είναι όχι μόνο το χαρακτηριστικότερο εξωτερικό γνώρισμα της, αλλά και το σπουδαιότερο μέσο επιβίωσής της. Είναι μακριά, δύο φορές όσο το μήκος του κρανίου της και γεμάτη αισθητήρια νεύρα. Με αυτή έχει την αίσθηση όχι μόνο οσφρήσεως, αλλά και γεύσεως και αφής. Αυτή θα χώσει στο έδαφος και με την αίσθηση της αφής που έχε η άκρη της θα προσπαθήσει να βρει τα σκουλήκια που αποτελούν κυρίως την τροφή της.
Η μύτη της μπεκάτσας, το ράμφος της για να μην ξεχνάμε και την ορολογία, είναι μαλακό. Δίνει την εντύπωση ότι είναι φτιαγμένη από λάστιχο. Είναι προφανές, λοιπόν ότι για να βρίσει σκουλήκια με το μαλακό ράμφος, της χρειάζεται πλούσιο και αφράτο χώμα, αν όχι λάσπη. Το πλούσιο μαλακό χώμα που να βαστάει σκουλήκια θα βρεθεί εκεί που υπάρχουν ξερά φύλλα που με τον καιρό και την υγρασία σαπίζουν.
Φυσικό τα στοιχεία αυτά να βρίσκονται σε μέρη που υπάρχουν δέντρα και μεγάλοι θάμνοι που να ρίχνουν φύλλα και να κρατάνε κάτω τους υγρασία. Ανάλογο έδαφος θα βρεθεί επίσης στις παρυφές ελών και λιμνών, σε ρυάκια ή ποταμάκια, όπου αρχίζει η λάσπη. Συνήθως, όμως, θα καταφύγει σε τέτοια μέρη ,όταν η παγωνιά της αποκλείσει τα άλλα «στέκια» της.
Πολλές φορές, η μπεκάτσα, πριν χώσει τη μύτη της στο έδαφος, το πατάει με δύναμη για να αναγκάσει τα σκουλήκια που βρίσκονται από κάτω να κινηθούν, μιμούμενη το βηματισμό του τυφλοπόντικα. Μετά χώνει το ράμφος στο έδαφος και τα πιάνει. Σημειωτέον ότι τα ρουθούνια της βρίσκονται κοντά στη βάση της μύτης της με συνέπεια να μπορεί να την έχει χωμένη στη γη χωρίς να δυσκολεύεται η αναπνοή της.
Από αυτά που είπαμε γίνεται σαφές που θα ψάξει να βρει την μπεκάτσα ο κυνηγός. Και γίνεται πιο σαφές αν αναλογιστεί κανείς που μπορεί η μπεκάτσα να βρει πιο πολλά σκουλήκια. Οι περιοχές κτηνοτροφίας με δάση περιμετρικά των κτηνοτροφικών εκτάσεων είναι ιδανικές.
Όχι, βέβαια, σε ξερότοπο ούτε σε πετρότοπο. Εννοείται ότι δεν αποκλείεται να κατέβει και σε τέτοιους τόπους η μπεκάτσα. Θα συμβεί όμως συμπτωματικά κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της όταν θα την έχει πιέσει η ανάγκη να ξεκουραστεί και να κάνει ένα μακροχρόνιο σταθμό.
Η μπεκάτσα για να ικανοποιήσει τις διατροφικές της ανάγκες πρέπει να φάει τροφή που να ισούται όσο είναι τρεις φορές το βάρος της. Και επειδή χωνεύει πάρα πολύ εύκολα γίνεται εξαιρετικά λαίμαργη.Βέβαια μπορεί να μην προλάβει να φάει κατά τη διάρκεια της νύχτας. Έτσι, θα αναγκαστεί να γευματίσει και κατά τη διάρκεια της ημέρας. Οι μπεκάτσες αυτές δεν φεύγουν από το πρωινό τους λημέρι μόλις σουρουπώσει. Μόλις σουρουπώσει θα σηκωθούν, θα κάνουν μερικούς κύκλους και θα ξαναπιάσουν στο ίδιο μέρος που ήταν και κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Εκτός από σκουλήκια το μενού της μπεκάτσας περιέχει ακόμη :
- Σαρανταποδαρούσες
- Έντομα
- Νύμφες εντόμων
- Βρύα ή και νεκρά φύλλα
- Ζωύφια που τρέφονται με σάπια ξύλα
- Μύρτιλα
- Μυρσίνες
Επίσης καταναλώνει και πετρούλες για να μπορέσει να χωνέψει.
Επιμέλεια : iHunt.gr
