Ο όρος γαστρίτιδα, συνεπάγεται φλεγμονή του στομάχου. Η πάθηση αυτή περιορίζεται στον βλεννογόνο του στομάχου, δηλαδή στην εσωτερική του μεμβράνη. Μπορεί να εμφανίζονται μόνες τους (πρωτογενείς) ή να είναι αποτέλεσμα κάποιας άλλης νόσου (δευτερογενείς).Κάτι τέτοιο συμβαίνει συχνά στην κλινική πράξη, αλλά και στην καθημερινότητα μας γενικότερα.
Πρωτογενείς γαστρίτιδες προκαλούν πολλά κοινά μικρόβια (σταφυλόκοκκοι, στρεπτόκοκκοι, κολοβακτηρίδια κ.ά.) που προσβάλλουν το στομάχι με την αφορμή κάποιας δυσπεψίας, κάποιου ερεθισμού από λήψη ερεθιστικής ουσίας ή ξένου σώματος ή τέλος με αφορμή την ύπαρξη ασκαρίδων. Οι δευτερογενείς γαστρίτιδες είναι πιο συχνές στα κουταβάκια και υπάρχουν μαζί με εντερίτιδες.Μπορούν να προκληθούν από πολλές γνωστές ασθένειες, όπως η μόρβα, η λοιμώδης ηπατίτιδα, η τοξοπλάσμωση, η λεπτοσπείρωση κ.ά.
Συχνά, έχουν παρατηρηθεί σε μεγάλες κυρίως πόλεις, μικρές επιδημίες γαστρίτιδας σε σκύλους, χωρίς όμως να μπορεί να προσδιοριστεί η αιτία μετάδοσης με ακρίβεια.Εκείνο που συμβαίνει συχνά είναι η τραυματική γαστροπάθεια από συνήθεια των σκύλων να καταπίνουν σύρματα, ξυλάκια, χαλίκια ή ακόμη και οστά άλλων ζώων που βρίσκουν στο κυνήγι. Τα ξένα αυτά σώματα, τραυματίζουν το στομάχι με το αποτέλεσμα να αναπτύσσεται γαστρίτιδα.
Συμπτώματα
Το βασικό κλινικό σύμπτωμα της γαστρίτιδας είναι ο εμετός, που η συχνότητά του και η ένταση εξαρτώνται από τη αιτία και από την σοβαρότητα της αιτίας. Έτσι απομακρύνεται το περιεχόμενο του στομάχου και σε δεύτερο χρόνο ο εμετός αποτελείται από βλένη και όξινες γαστρικές εκκρίσεις.Όταν ο εμετός γίνεται πολύ ισχυρός και επίμονος, γίνεται και αιματηρός. Στην αιμορραγική γαστρίτιδα το περιεχόμενο του εμετού είναι κυρίως αίμα σκούρου χρώματος.Άλλοτε πάλι η βλέννη που βγάζει ο σκύλος έχει χρώμα πρασινωπό. Ο σκύλος διψάει πιο πολύ από το συνηθισμένο, πίνει πολύ νερό αλλά το βγάζει αμέσως. Επίσης σκύλοι με γαστρίτιδα γρήγορα δείχνουν συμπτώματα τοξιαναιμίας.
Διάγνωση
Η διάγνωση είναι θέμα κτηνίατρου και σε καμία περίπτωση του ιδιοκτήτη του σκύλου. Η διάγνωση βασίζεται στο ιστορικό και στην εξέταση του σκύλου. Τα ελαφρά περιστατικά θεραπεύονται πολύ εύκολα ενώ τα πιο βαριά χρειάζονται ειδική θεραπεία.
Θεραπεία
Η θεραπεία βασίζεται στον έλεγχο του εμετού και την εξαφάνιση της αφυδάτωσης. Η θεραπευτική αγωγή πρέπει να εκτελείται επακριβώς από τον ιδιοκτήτη του σκύλου για να έχει επιτυχία. Και αυτό γιατί βασίζεται στη δίαιτα του σκύλου.