Την αφορμή για να γράψω το σημερινό άρθρο μου την έδωσε ένας σχετικά νέος σε ηλικία κυνηγός που αναζητούσε να βρει λύση στο πρόβλημα των αποτυχιών που τον απασχολούσε, αν και πήγαινε συχνά για εξάσκηση στο σκοπευτήριο. Μου εξήγησε ότι ενώ μια φορά την εβδομάδα πήγαινε στο σκοπευτήριο για να προπονείται στη κυνηγετική σκοποβολή και ξόδευε και αρκετά χρήματα για δίσκους και φυσίγγια, δεν είχε τα ανάλογα αποτελέσματα που θα τον ικανοποιούσαν στο κυνήγι. Είχε απογοητευθεί και διέκρινα τη πίκρα στα λόγια του όταν μου έλεγε ότι ίσως δεν κάνει γι’ αυτό και θα πρέπει να αποδεχθεί ότι μία ζωή θα ντουφεκάει με αποτελέσματα από πενιχρά μέχρι μέτρια.
Πολλούς κυνηγούς ή απελπισία των κυνηγετικών αποτυχιών –ειδικά σήμερα που τα θηράματα είναι λιγοστά – τους οδηγεί στα σκοπευτήρια για να προπονηθούν μπας και αυτό τους βοηθήσει να βελτιωθούν. Εκεί βέβαια τους περιμένουν συνήθως άλλες αποτυχίες και επιπλέον έξοδα, γιατί δεν έχουν προετοιμαστεί κατάλληλα γι’ αυτό και δεν ξέρουν τι θα πρέπει να κάνουν εκεί για να τους βοηθήσει στον απώτερο σκοπό που είναι το κυνήγι. Γιατί δεν αναφερόμαστε στο να κάνει πρωταθλητισμό στην κυνηγετική σκοποβολή το TRAP και το SKEET και τη προετοιμασία που απαιτείται γι’ αυτό, αλλά στο πως θα χρησιμοποιήσει εποικοδομητικά τις επισκέψεις του στο σκοπευτήριο για την απόδοση του στο κυνήγι.
Όμως όσο και αν σας φανεί παράξενο τα προτερήματα της ποιοτικής προπόνησης του κυνηγού με το όπλο του ξεκινούν από το σπίτι μας!
Δυστυχώς οι περισσότεροι κυνηγοί μετά τις 28 Φεβρουαρίου καθαρίζουν και λαδώνουν το όπλο τους και το εγκαταλείπουν στην ντουλάπα ξεχασμένο μέχρι τις 20 Αυγούστου που ξαναρχίζει το κυνήγι. Για περίπου έξι μήνες ο κυνηγός αυτός δεν έχει καμία επαφή με την επώμιση και τον χειρισμό του όπλου του. Εάν μείνετε έξι μήνες χωρίς να οδηγήσετε ούτε μία φορά αυτοκίνητο, πως θα νιώσετε άβολα όταν θα καθίσετε στην θέση του οδηγού και θα ψάχνεστε. Ετσι λοιπόν νιώθει, κάποιος με το όπλο του που το έχει εγκαταλείψει ξεχασμένο τόσους μήνες. Τι μπορεί λοιπόν να κάνει ο κυνηγός στο σπίτι του και το οποίο θα τον προετοιμάσει για τη «ζωντανή» προπόνηση στο σκοπευτήριο και η οποία θα είναι ιδιαίτερα σημαντική.
Η «ξηρή» προπόνηση στο σπίτι που διεθνώς ονομάζεται «DRY SHOOTING» βοηθάει τον κυνηγό στο να μάθει και να συνηθίζει τον χειρισμό ενός καινούργιου όπλου που αγόρασε καθώς και να διατηρεί την οικειότητα με το παλιό. Αφιερώνοντας σε αυτή τη σύντομη ασχολία με το αγαπημένο μας όπλο όχι παραπάνω από δέκα λεπτά την ημέρα, θα διαπιστώσουμε ότι αυτή η συχνή επαφή έχει να κάνει με τη συνήθεια των κινήσεων και δίνει τα απαραίτητα στοιχεία στην μνήμη των μυών να επαναλαμβάνουν με ακρίβεια κινήσεις αυθόρμητα. Η προπόνηση με επωμίσεις στο σπίτι δεν κοστίζει τίποτα, ενώ απεναντίας προσφέρει πολλά. Μπορούμε όταν θα κάνουμε αυτή την ξηρά προπόνηση να ελέγχουμε τη σωστή θέση του όπλου στο σημείο του ώμου που πρέπει (στον δελτοειδή μυ),τη σωστή θέση του πάνω μέρους του κοντακίου – στο ζυγωματικό – και το σωστό κράτημα της λαβής του κοντακίου.
Αν αυτές οι λειτουργίες επαναλαμβάνονται σε τακτά διαστήματα τείνουν να γίνονται πλέον με μηχανική ακρίβεια, συνεπώς, όταν κατόπιν θα πάμε στο σκοπευτήριο ή τον κυνηγότοπο δεν θα ανησυχούμε, ούτε θα αμφιβάλλουμε για την ποιότητα της επώμισής μας. Μόνον έτσι θα μπορέσουμε ευκολότερα και με αυτοπεποίθηση να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας μόνο στο στόχο – που είτε είναι δίσκος είτε πουλί στον χώρο που τουφεκάμε – καθώς και στις σκοπευτικές μεθόδους που χρησιμοποιούνται στον κινούμενο στόχο και τις έχω αναφέρει αναλυτικά σε παλαιότερο άρθρο μου. Μετά λοιπόν από την καθημερινή δεκάλεπτη ενασχόληση στο σπίτι, το χρήσιμο θα είναι να πηγαίνει ο κυνηγός στο σκοπευτήριο και να φροντίζει να προσαρμόζει τις κινήσεις και τις επωμίσεις που έκανε κατά την ξηρή προπόνηση στις τροχιές και την κατεύθυνση του κάθε δίσκου που προσομοιάζει ένα φτερωτό στόχο.
Μην ξεχνάμε ότι το σκοπευτήριο αποτελεί έναν εξομοιωτή κυνηγετικής σκοπευτικής βολής, όπως είναι οι εξομοιωτές πτήσης για τους πιλότους και συνεπώς θα πρέπει να πάμε προετοιμασμένοι και με όσο το δυνατόν λιγότερες κακές συνήθειες με το όπλο. Στο σκοπευτήριο αν θα πάμε και ειδικότερα αν θα παρακολουθήσουμε άλλους κυνηγούς να ασκούνται στο σκητ και στο σπόρτινγκ, που είναι τα δύο πιο κοντινά αθλήματα προς το κυνήγι, αφού απαιτούν επώμιση, ενώ έχει εμφανιστεί ο δίσκος και όχι από πριν όπως στο τραπ, θα διαπιστώσουμε το «μεγαλείο των κακών συνηθειών».
Εκεί θα παρατηρήσουμε νευρικά τινάγματα, απότομες κινήσεις, νευρικότητα και άτσαλες επωμίσεις. Θα δούμε τουφεκιές χωρίς καν το κοντάκι να έχει έρθει σε επαφή με το ζυγωματικό και το σώμα να στριφογυρίζει πάνω στις μύτες των ποδιών όπως οι … μπαλαρίνες. Κανείς λοιπόν από αυτούς που δίνουν παράσταση ασχετοσύνης δεν κάθεται να παρακολουθήσει έμπειρους και μεθοδικούς σκοπευτές για να δει πώς εκείνοι επωμίζουν, κινούνται προς το στόχο και τουφεκάνε. Μην ξεχνάτε ότι στο κυνήγι δεν θα έχετε ποτέ τη δυνατότητα να δείτε σε «δράση» έμπειρους σκοπευτές για πολλούς λόγους που εύκολα καταλαβαίνετε. Όμως θα δείτε και θα τους παρατηρήσετε με την άνεσή σας στο χώρο του σκοπευτηρίου όταν προπονούνται. Βλέπετε υπάρχει και ο κυνηγετικός εγωισμός που αρρωσταίνει το μυαλό και κάνει μερικούς να φέρονται σαν ανόητοι, λες και γεννήθηκε κανείς να ξέρει οτιδήποτε σε αυτή τη ζωή. Κανείς, κύριοι, από την κοιλιά της μαμάς του δεν ήξερε να τουφεκάει, όλοι έμαθαν. Μόνο που άλλοι έμαθαν λίγο, άλλοι πολύ, άλλοι λάθος και άλλοι σωστά. Να ξέρετε όμως ότι αυτοί που έμαθαν σωστά, από κάποιους τα διδάχτηκαν, γιατί μόνος σου όσο και να ψάχνεις, όσα φυσίγγια και να κάψεις στο σκοπευτήριο, όσους δίσκους και αν προσπαθήσεις να σπάσεις, ποτέ δεν θα ξέρεις ότι αυτό που θα ανακαλύπτεις κάθε φορά είναι και το σωστό.
Γι αυτό είναι χρήσιμο πηγαίνοντας στο σκοπευτήριο να μην ρίχνουμε και να φεύγουμε, ούτε να χαζεύουμε τα πιάτα που σπάνε ή δεν σπάνε οι άλλοι που ρίχνουν πριν από εμάς. Να μένουμε όσο περισσότερο μας επιτρέπει ο χρόνος που διαθέτουμε και να παρατηρούμε πιάτα που σπάνε ή δεν σπάνε. Ο πρωταγωνιστής είναι πάντα ο σκοπευτής και όχι το πιάτο. Το πιάτο είναι το τελικό αποτέλεσμα μιας σύνθετης προσπάθειας που παρουσιάζεται μπροστά μας από εκείνους που διαθέτουν την εμπειρία να την πραγματοποιήσουν επιτυχημένα. Από εμάς εξαρτάται αν θα προσέξουμε αυτή ή το αποτέλεσμά της.
Επίσης, θα πρέπει όταν θα πάμε για προπόνηση κυνηγετικής σκοποβολής στο σκοπευτήριο, αυτή να βασίζεται κάθε φορά σ’ ένα προσχεδιασμένο πλάνο για το τι θα κάνουμε και σε ποιες βολές θα εξασκηθούμε. Αν δεν έχουμε αυτά στο μυαλό μας και απλά έτσι πάμε να ρίξουμε για την «πλάκα μας», τότε δεν θα πάρουμε σχεδόν τίποτα και θα πάνε χαμένα τα χρήματα που ξοδεύουμε. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου, που πραγματικά θα πρέπει να μας ενδιαφέρει, απαιτεί και κάποια σχετική μελέτη αλλά και ευστροφία.
1. Στο σπίτι με τις σωστές επωμίσεις και κατόπιν στο σκοπευτήριο με βολές σε δίσκους, θα δοκιμάσουμε το νέο όπλο που αγοράσαμε και όχι κατευθείαν στο κυνήγι.
2. Στο σκοπευτήριο είναι λάθος να παρατηρούμε μόνο το αποτέλεσμα μιας βολής. Αυτά που συντελούνται πριν αυτή ολοκληρωθεί δίνουν χρήσιμες γνώσεις.
3. Η προπόνηση για την διόφθαλμη σκόπευση πρέπει να γίνεται στο σπίτι και μετά η πρακτική εξάσκηση πρέπει να γίνει στο σκοπευτήριο.
4. Η εξάσκηση στο σκοπευτήριο με κυνηγετικές βολές σπόρτινγκ τη νεκρή περίοδο του κυνηγίου θα μας χρησιμεύσει να δούμε στην πράξη το πόσο σημαντική είναι η ξηρά προπόνηση στο σπίτι.
5. Πολλές φορές βλέπουμε περιπτώσεις όπως αυτή που ο κυνηγός ντουφεκάει χωρίς καν να έχει έρθει το όπλο στο ζυγωματικό. Η αποτυχία είναι δεδομένη.
6. Η σωστή επώμιση σε χαμηλά κινούμενο στόχο όπως η βολή στο λαγό. Σωστή θέση του σώματος για βολή σε ίσια απομακρυνόμενο θήραμα όπως στο ορτύκι.
7. Χαμηλή βολή σε λαγό για ατελή επώμιση προσέξτε ότι το ζυγωματικό δεν εφάπτεται σωστά με το κοντάκι οπότε και η τουφεκιά δεν πάει εκεί που βλέπουμε.
8. Κατά τη διάρκεια της ξηράς προπόνησης (dry shooting) με επωμίσεις θα πρέπει να ελέγχουμε κάθε φορά την ακρίβεια της κάθε επώμισης για να μην μας μένουν κακές συνήθειες.
Του Μπάμπη Αιγινίτη από το site Ελληνική Σχολή Κυνηγετικής Σκοποβολής
