Αναβαθμιζει και αναδυκνυει το κυνηγι η ιχνηλασια

Πριν από λίγες μέρες με τα μέλη της μικρής μου ομάδας, αφού αφήσαμε το αυτοκίνητο, ξεκινήσαμε για τον εντοπισμό ιχνών από το αγαπημένο μας θήραμα. Υστερα από αρκετή ώρα πεζοπορίας εντοπίσαμε φρέσκα ίχνη ενός κάπρου σε μία περιοχή που γνωρίζαμε πολύ καλά.

 

Αμέσως ξεκινήσαμε ίσως τη δυσκολότερη διαδικασία του κυνηγίου, αλλά παράλληλα τη σπουδαιότερη. Αυτής της ανεύρεσης του πιθανότερου σημείου του κρυψώνα, ώστε να περιορίσουμε το μέγεθος της παγάνας στη μικρότερη δυνατή έκταση, ούτως ώστε να αυξηθούν οι πιθανότητες κάρπωσης.

 

Πράγματι, μετά από πολύωρη και κοπιαστική προσπάθεια καταλήξαμε και οριοθετήσαμε την παγάνα που επιλέξαμε. Οπως ήταν φυσικό λόγω της πυκνής βλάστησης αφήσαμε δύο άτομα να πραγματοποιήσουν την παγάνα και οι υπόλοιποι τρεις ξεκινήσαμε για τα καρτέρια που είχαμε προαποφασίσει. Ξαφνικά αντικρίσαμε επτά συναδέλφους που κατηφόριζαν προς την πλευρά μας.

 

Χαιρετηθήκαμε και τους ρωτήσαμε ποια παγάνα έχουν επιλέξει για να μη δημιουργηθεί πρόβλημα μεταξύ των δύο ομάδων. Μας εξήγησαν με λεπτομέρεια τα όρια της παγάνας που επέλεξαν. Μας ενημέρωσαν επίσης ότι τρία άτομα είναι στην παγάνα, ενώ είκοσι καρτέρια θα καλύψουν την περιοχή.

 

Παράπλευρη παγάνα

 

Βλέποντας ότι η δική μας παγάνα είναι παράπλευρη των συναδέλφων, ενημερώσαμε τους παγανιέρηδές μας να μην ξεκινήσουν για να μη δημιουργήσουμε πρόβλημα στα καρτέρια τους με τυχόν γαυγίσματα των σκύλων μας. Ενώ εκείνοι μας υποσχέθηκαν ότι δεν θα δημιουργήσουν πρόβλημα στη δική μας παγάνα. Δυστυχώς, η συγκεκριμένη ομάδα πέραν του ότι καταστρατήγησε τον νόμο χρησιμοποιώντας υπερδιπλάσια μέλη, επέλεξε για παγάνα μία περιοχή που κάλλιστα θα μπορούσε με σωστή ιχνηλασία να διαχωριστεί σε πέντε και έξι παγάνες!

 

Οταν άρχισε η παγάνα η κατάσταση που επικρατούσε δεν περιγράφεται. Ακουγε κανείς απανωτούς πυροβολισμούς που θύμιζαν Συρία ή Ουκρανία… Σαν να μην έφτανε αυτό, μετά από λίγη ώρα άρχισαν και τα παράπλευρα καρτέρια να κάνουν παγάνα με την ίδια τακτική. Λυπάμαι συνάδελφοι, αλλά ένιωσα ντροπή, θυμό και αγανάκτηση. Αυτό δεν είναι κυνήγι, μονολογούσα, είναι εξευτελισμός του όρου ελεύθερο παραδοσιακό κυνήγι.

 

Το αποτέλεσμα, οι μεν συνάδελφοι με όλη αυτήν τη διαδικασία δεν σήκωσαν κανένα γουρούνι, άρα μια άχαρη παγάνα, ενώ η δική μου ομάδα βρήκε το γιατάκι του κάπρου άδειο και τα σάλτα του όπου φύγει φύγει εξαιτίας των άσκοπων πολυάριθμων πυροβολισμών. Νομίζω ότι δεν χρειάζονται σχόλια. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο επέλεξα στο σημερινό άρθρο την ιχνηλασία, πιστεύοντας ότι μέσα από την ανάλυσή της θα αναδειχτούν οι πραγματικές αξίες του κυνηγίου και κάποιοι θα αναθεωρήσουν τέτοιου είδους πρακτικές.

 

Η ιχνηλασία αναμφισβήτητα είναι η σημαντικότερη και ίσως η δυσκολότερη διαδικασία στο κυνήγι του αγριόχοιρου. Είναι αυτή που αναδεικνύει και αξιολογεί τις ικανότητες των κυνηγετικών ομάδων. Διά μέσου αυτής ασκείται το σώμα και ο νους. Εμπλουτίζονται σε μέγιστο βαθμό οι γνώσεις του κυνηγού και κατά συνέπεια αναβαθμίζει και αναδεικνύει το κυνήγι και την πολύτιμη προσφορά του στον άνθρωπο. Ομως αυτή η η πολύτιμη διαδικασία τείνει να εκλείψει.

 

Ο ανελέητος ανταγωνισμός μεταξύ των ομάδων, η σύγχυση της έννοιας του κυνηγού με αυτήν του κρεατοσυλλέκτη, η έλλειψη κυνηγετικής εκπαίδευσης, παιδείας και συνείδησης είναι τα στοιχεία εκείνα που συνεχώς υποβαθμίζουν αυτήν την πολύτιμη, αρχέγονη δραστηριότητα, το κυνήγι. Ας σταματήσουμε τον ανταγωνισμό, δεν αξίζει και δεν ταιριάζει τέτοιου είδους συμπεριφορά σε αυτήν τη δραστηριότητα. Να είμαστε βέβαιοι ότι όταν ξηλώνουμε από το σπίτι μας καδρόνια, σανίδια, κουφώματα για να τα χρησιμοποιήσουμε για θέρμανση, κάποια στιγμή το σπίτι θα πέσει και θα μας πλακώσει…

 

Το ίχνος

 

Ας δούμε όμως τι είναι η ιχνηλασία και με ποιον τρόπο πραγματοποιείται αυτό το πανέμορφο και αξιόλογο μέρος του κυνηγίου. Το ίχνος του αγριόχοιρου μπορεί εύκολα να εντοπισθεί πάνω σε έναν δρόμο, σε ένα μονοπάτι ίσως, σε ένα μαλακό σημείο του εδάφους ή σε λασπόλουτρα. Αλλά και σε πολλά άλλα σημεία που μπορεί να τα βρει κάποιος οδηγώντας ή κάνοντας πορεία με τα πόδια. Εκεί που μπαίνουν τα δύσκολα είναι στην αξιολόγηση του ίχνους.

 

Πράγματι, το να προσδιορίσεις την πιθανή ώρα διέλευσης του αγριόχοιρου αναλύοντας ένα ίχνος είναι μεγάλο επίτευγμα για έναν κυνηγό και αναμφισβήτητα δείχνει την τεράστια γνώση και εμπειρία γι’ αυτό που λέγεται κυνήγι. Είναι γεγονός ότι για να εντοπίσει κανείς ένα ίχνος εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από την κατάσταση του εδάφους και τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν. Οπως για παράδειγμα είναι ευκολότερο όταν υπάρχει χιονοκάλυψη τόσο δυσκολότερο είναι στο ξηρό έδαφος.

 

Ομως για να γίνει ο διαχωρισμός του ίχνους σε φρέσκο και παλιό και να αξιολογηθεί η πιθανή ώρα διέλευσης του αγριόχοιρου δεν εξαρτάται τόσο από το χιονισμένο ή βρεγμένο έδαφος, αλλά από τις γνώσεις, την

παρατηρητικότητα και τις ικανότητες του ιχνηλάτη. Για να γίνει κατανοητό θέτω το παρακάτω παράδειγμα: Εστω ότι βρισκόμαστε σε έναν κυνηγότοπο με το έδαφος καλυμμένο από χιόνι πάχους 5 με 10 εκατοστά, συνθήκες ιδανικές για τους ιχνηλάτες…

 

Ξεκινώντας για την ανεύρεση ιχνών, η ομάδα διασκορπίζεται μετά από μια μικρή σύσκεψη και ο καθένας ακολουθεί κάποια διαδρομή, με ή χωρίς μονοπάτι. Κατά τη διαδρομή του κάποιος εντοπίζει ένα ίχνος το οποίο κόβει τη διαδρομή του ιχνηλάτη κάθετα, έστω από αριστερά προς τα δεξιά. Συνεχίζοντας την πορεία που είχε προαποφασίσει και σε απόσταση έστω 500 μέτρων εντοπίζει άλλο ένα ίχνος, το οποίο αυτή τη φορά κόβει κάθετα τη διαδρομή από δεξιά προς αριστερά.

 

Μετά από σύγκριση των δύο ιχνών αποδεικνύεται ότι πρόκειται για τον ίδιο αγριόχοιρο. Εύλογα γεννάται το ερώτημα πού έχει γιατακιάσει ο αγριόχοιρος, αριστερά ή δεξιά της διαδρομής που ακολούθησε ο ιχνηλάτης; Είναι ένας δύσκολος πράγματι γρίφος που για να λυθεί χρειάζεται ικανότητα και εμπειρία. Το έργο αυτό αναλαμβάνουν οι ικανότεροι και εμπειρότεροι κυνηγοί της ομάδας.

 

Πάγια τακτική

 

Τις περισσότερες φορές είναι ο ίδιος ο αρχηγός και ένα ή δύο ακόμη μέλη. Αξιολογώντας και την παραμικρή λεπτομέρεια, με υπομονή και επιμονή, αποφασίζουν για την πιθανή θέση που επέλεξε ο αγριόχοιρος να κάνει το γιατάκι του. Ας δούμε όμως ποια είναι η πάγια τακτική που πρέπει να εφαρμόζει ο ιχνηλάτης σε αυτήν την περίπτωση, για να έχει αποτέλεσμα:

Ακολουθεί για 50 έως 100 μέτρα τα ίχνη και στις δύο κατευθύνσεις. Παρατηρεί με πολύ μεγάλη προσοχή όλες τις λεπτομέρειες και προβαίνει σε συγκρίσεις. Πρώτος και βασικός παράγοντας είναι η αξιολόγηση των καιρικών συνθηκών (θερμοκρασίας, χιονιού, βροχής, αέρα) από το απόγευμα της προηγούμενης ημέρας και κατά τη διάρκεια της μεγάλης χειμωνιάτικης νύχτας μέχρι το ξημέρωμα.

 

Αυτό είναι και το μυστικό της αποτελεσματικότητας στον διαχωρισμό των ιχνών. Γνωρίζοντας τις θερμοκρασίες που επικρατούσαν το σούρουπο και τα ξημερώματα και συγκρίνοντας τα ίχνη προσεκτικά είναι εύκολο να οδηγηθούμε στο σωστό συμπέρασμα. Π.χ. το ίχνος που η βάση του είναι παγωμένη και δημιουργεί μια γυαλάδα μάς δείχνει ότι το πέρασμα του αγριόχοιρου έγινε την ώρα που το χιόνι ήταν μαλακό.

 

Αυτό και μόνο το στοιχείο μπορεί να προσδιορίσει την ώρα διέλευσής του, αφού οι θερμότερες ώρες ενός χειμωνιάτικου εικοσιτετραώρου είναι οι απογευματινές και οι ψυχρότερες από τα μεσάνυκτα έως τις πρώτες πρωινές. Συγκρίνοντας το δεύτερο ίχνος, στο οποίο διακρίνουμε σπάσιμο της παγωμένης επιφάνειας του χιονιού, επιβεβαιώνουμε και ενισχύουμε τη γνώμη για την πιθανή θέση που επέλεξε ο αγριόχοιρος για γιατάκι.

 

Σε περιπτώσεις που κατά τη διάρκεια του επίμαχου δεκαώρου υπήρξε χιονόπτωση, βροχή ή αέρας, αξιολογείται η ώρα που παρουσιάστηκε το φαινόμενο και γίνεται ανάλογη σύγκριση των ιχνών. Ανάλογα με το φαινόμενο που προυπήρξε, βγάζουμε και αντίστοιχα συμπεράσματα:

 

Αν είχε χιονίσει ή βρέξει περιοδικά κατά τη διάρκεια της νύκτας, συγκρίνουμε ποιο ίχνος είναι περισσότερο ή λιγότερο καλυμμένο, για να διαχωρίσουμε το φρέσκο από το παλιό. Αν είχε φυσήξει αέρας τη νύχτα, ελέγχουμε για το ίχνος που είναι λιγότερο καλυμμένο από ξερά φύλλα ή οτιδήποτε άλλο που παρασύρεται εύκολα.

 

Η πιο περίπλοκη διαδικασία είναι αυτή στο ξερό έδαφος διότι δεν υπάρχει η συνεχόμενη παρακολούθηση του ίχνους. Εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν σε μέγιστο βαθμό. Η εμπειρία, η υπομονή και η παρατηρητικότητα που απαιτούνται αγγίζουν το άριστο.

 

Μια φαινομενικά ασήμαντη παρατήρηση, όπως ένα φύλλο ή ένα ξερό κλαδάκι που καλύπτει το ίχνος, μπορεί να δώσει τη λύση, όταν ο έμπειρος ιχνηλάτης έχει προνοήσει να πληροφορηθεί και να αξιολογήσει ποιες ώρες φύσαγε ο αέρας.

 

 

Ικανός αρχηγός

 

Για την εφαρμογή όλων των ανωτέρω ενεργειών από μία κυνηγετική ομάδα, βασική προϋπόθεση είναι η ύπαρξη άριστου και ικανού αρχηγού. Είναι αυτός που όταν όλη η ομάδα στον καταυλισμό απολαμβάνει το τσιπουράκι και αναπαύεται, αυτός έχει τη σκέψη του στην επόμενη μέρα. Μπαινοβγαίνοντας στον καταυλισμό, σε τακτά χρονικά διαστήματα μέχρι το ξημέρωμα, προσπαθεί να συλλέξει όσο το δυνατό περισσότερα χρήσιμα στοιχεία.

 

Πρέπει να καταγράψει όλες τις καιρικές μεταβολές, σημειώνοντας την ώρα τους, και να σχεδιάσει στο μυαλό του με κάθε λεπτομέρεια τις εναλλακτικές λύσεις που θα βοηθήσουν την επόμενη μέρα στο κόψιμο των ιχνών. Ετσι λειτουργεί και συμπεριφέρεται μια κυνηγετική ομάδα που πραγματικά αγαπά και σέβεται αφενός το κυνήγι και αφετέρου εκτιμά και σέβεται το ίδιο το θήραμα.

 

του Δημήτρη Ευμοιρίδη

 

Πηγή : ΕΘΝΟΣ-ΚΥΝΗΓΙ